Heimilisblaðið - 01.10.1914, Blaðsíða 4

74
HEIMILISBLAÐIÐ
sér hreinum?" Þetta kvað við hjá þeim fyrir
5 þúsund árum síðan; þeir fylgdu því vel fram
í verkinu; þeir iðkuðu hreinlæti, voru hraustir
og öfundaðir af öðrum þjóðum vegna hreystinn-
ar; þeir þvoðu matarílátin, þeir þvoðu sjálfum
sér, þeir lofuðu ljósi og lofti að leika um hi-
býlin. Þessi voru þau ráð, er þeir beittu, til
að forðast sjúkdóma, áður orsakir þeirra voru
þektar. Hreinlœti og stœling líkamans eru
aðal varnarráðin sem menn nota nú á tímum
og nota á alment, gegn innrás sjúkdóma í
líkama manna; það eru „lífsins vötn“ heilsu og
hreysti, vinir mehta og framfara. Þaðan fær
lífsaflið orku og aukinn þrótt. Andarnir þurfa
að fara í horðið, til að sækja kraft; vér menskir
menn þurfum að vera hreinlátir og stæla líkama
vorn, til að öðlast hreysti og langlífi. Ohrein-
lætið og vanhirðing líkamans eru, á hinn bóginn
skæðustu óvinir heilsu og hreysti, trygðatröll
sjúkdóma; oft er fátæktin og baslið 1 heiminum
í fararbroddi þar — og svo vanþekkingin, þessi
tröllaukni jötunn, sem seint mun að velli lagður
og tjón gjörir öllum lýði. Þessvegna þurfa efni
manna að batna, og þessvegna þarf vanþekking-
in að verða hornaskella í heiniinum.
Efnahagur alþýðunnar íslenzku má teljast
alljafn; flestir eru bjargálnamenn, engir auð-
menn, fáir öreigar, engir betlarar eða umrenn-
ingar. Islendingar þurfa ekki að vera sóðar
vegna fátæktar; þeir syndga oftar af vanþekk-
ingu á hollustuháttum; þessvegna þarf þekking
á hreinlætisaðferðum að verða almenningseign,
og henni samfara athafnir í rétta átt.
Eftir 100 ár munu sagnaritarar, erlendir
sem innlendir Iofa íslendinga fyrir hreinlæti,
hreysti og langlifi. Þvi er ekki ráð, nema í tíma
sé tekið að biðja tröll að taka nokkra ósiði þá,
er þessum orðstýr granda nú með þjóð vorri
og gefa okkur sóðanafnið. í eftirfarandi 3 grein-
arkornum mun eg drepa á óþrifnað, sem al-
menningi stafar hætta af, ef yfir er þagað;
hann stafar fremur öðru af vanþekkingu og
skort á hreinlætistilfmningu, rótgrónum kredd-
um um skaðleysi þess, sem skaðlegast er og
flestum sjúkdómum veldur.
í ferð um æskusiöðvar eftir 18 ár.
(Kveðið á hestbaki).
Fer eg nn um fornar slóðir
friða, kœra bernskuliaga;
endurlifna gamlar glóðir,
gott er að liugsa um liðna daga.
Svifur nú fyrir sjónum minum
sœgur œskuminningann a,
gleði með og sorgum sínum,
sœlt er mér það djúp að kanna!
Hér gekk eg oft um græna liaga. —
Hér grét eg minum fyrstu tárum.
Hér sá eg skcersta sólskinsdaga
sakleysis- á bernsku árum.
Enn eg gleymt hef ekki neinu
átján meðan runnu vetur. — —
— — Grcet eg nú og gleðst í einu,
en Guð minn einn það skilið getur. — —
ptáiu*.
HýraYerndunarf élag
í Scykjavík.
Siðastliðið vor var stofnað dýraverndunarfé-
lag hér í Reykjavik. Það mun gleðja alla dýra-
vini um land alt, — og þá ekki siður hitt, að
formaður þess er hinn þjóðkunni talsmaður
munaðarleysingjanna (dýranna) fyrv. bankastjóri
Tryggvi Gunnarsson. Hann hefir unnið að
því mest allra Islendinga að innræta löndum sín-
um mannúð og miskunnsemi gagnvart dýrun-
um. — I stjórn með honum eru þeir hr. kaupm.
Jóhann Ögm. Qddsson og snikkari Flosi Sig-
urðsson.
Dýraverndunarfélagið hefir látið prenta eftir-
fylgjandi bendingar, sem Heimilisblaðið flytur
nieð Ijúfu geði. Þær ættu að greypast með óaf-
máanlegu letri á hjarta hvers einasta Islendings.
Það er þjóðarskömm, hve illa við íslendingar
förum með dýrin, þó mikið hafi í því efni breytst
til batnaðar frá því sem áður var. Einhver
átakanlegasta þjóðarskömmin og þjóðarskaðinn
er hordauðinn. Hann verður að hverfa úr
sögunni nú þegar. Heimilisblaðið ber það góða
traust til lesenda sinna, að þeir hugleiði bend-