Heimilisblaðið - 01.10.1914, Síða 10

80
HEIMILISBLAÐIÐ
„Drottnii ^ ríollands“ svaraði litla stúlkan og
reyndi eftir mætti a8 tala í skijiunarróm.
„Drottning Hollands á að vera fyrir ulan“,
svaraði ekkjudrottningin.
Dálítið seinna var aftur barið að dyrum en
í þetta sinn miklu minna.
„Hver er þar?“ spurði ekkjudrottningin
aftur.
„Það er hún Wilhelmína litla“ var svarað í
bænarróm.
„Nú svo það er hún Wilhelmína litia, hún
má gjarnan koma inn.“
Og litla drottningin skautst inn og hað nú
mömmu sína fyrirgefningar með tárin í augunum.
Rússakeisari heimsótti eitt sinn Danakonung,
og einusinni er þeir fóru um Kaupmannahöfn
henti keisarinn á háan turn og sagði:
„Hefur þú svo mikið vald yfir þegnum þínum,
að þú getir skipað einhverjum fátækling að
klifra þangað upp og kasta sér niður?“
„Nei,“ sagði konungurinn, „en ég gæti vel
farið inn i kofa einhvers fátæklings og lagst
þar alveg öruggur til svefns. Gætir þú það?“
Agjarn barón gaf þjóni sínum einu sinni
gamlan og slitinn hatt, sem hann var hættur
að nota. Þjónninn fleygði hattgarminum, því
hann var alveg bráðónýlur, og keypti sér nýj-
an hatt.
Nokkrn seinna sá baróninn hann með nýja
hattinn. Hann varð öldungis forviða yfir því
hvað hatturinn hans var orðinn breyttur, og
þjónninn, sem ekki þorði að segja honum hið
sanna, mælti:
„Eg lét pressa hattinn, sem þér gáfuð mér,
og lita, — og svo varð hann svona ljómandi
fallegur, og þetta kostaði aðeins 30 aura, herra
minn“.
Baróninn lét á sig hattinn, og mælti eftir
stundarþögn: „Eg yðrast eftir að eg gaf þér
hattinn, því nú get eg haft hann lengi sjálfur.
Gerðu svo vel, hérna eru 30 aurarnir, sem þú
borgaðir fyrir viðgerðina, og svo hefi eg hattinn.
Ferðamaðurinn: „Erum við nú ekk1
bráðum komnir að þessum mikla fossi?“
Fylgda r mað u rin n : „Já, rétt bráðum.
Gndireins og konurnar hætta að tala, heyrið þér
hávaðann?“
Jóhann litli: „Er þessi stóra kaka handa
honum afa.?“
Móðirin: „Nei, hún er handa þér.“
Jóhann: „Þessi litla kaka handa mér?“
K e n n a r i n n: „Þú kant ekkert i dag drengur!
Af hverju hefur þú ekki lært leksíuna þína?“
Pétur: „Eg hafði ekki tíma til þess.“
Kennarinn: (öskuvondur): „Strákurinn
þinn! Ef ég væri ekki til, myndir þú vera mesti
heimskingi í veröldinni“.
Dómarinn: Skelfing gátuð þér verið for-
hertur og miskunnarlaus, að myrða manninn
sofandi í rúmi sinn.
M o r ð i n g i n n : Ekki held eg að það hefði
sýnt meiri miskunnsemi, ef eg hefði vakið hann,
og sagt honum hvað eg ætlaði að gera.
Pilturinn: Haldið þér að þér gætuð átt
mann vegna peninga?
S t ú 1 k a n : Nei, ekki ef eg gæti náð í pen-
ingana án þess að eiga hann.
P’rúin: Hugsaðu þér Amalía, hvað hann
Bergur er ósvífinn. Hann hefir dregið upp
mynd af þorski við hliðina á einni vísunni í
vísnabókinni minni.
Amelia: Var það mynd af stórum þorski?
Frúin: Nei.
Amelia: Nú, þá hefir það ekki verið
mynd af þér.
Barnablaðiö „Æskan“ kemur út í Reykja-
vík mánaðarlega, 12 blöð á ári, og auk þess
sérstakt jólablað. Árg. kostar aðeins kr. 1,20.
Utg.: Aðalbjörn Stefánsson og Sigurj. Jónsson■
SKINFAXl, 16 siður á mánuði. Flytur
myndir. Verð 2 krónur. Gefur skilvís-
um kaupendum „Þjóðfélagsfræði", eftir
Einar Arnórsson prófessor. Ritstjóri: Jónas
Jónsson frá Hriflu.
Utgefandi og ábyrgðarmaður:
Jón Helgason prentari
Félagsprentsmiðjan.