Heimilisblaðið - 01.03.1916, Side 8

40
HEIMILISBLAÐIÐ
því við, að þegar jólin væru liðin, mundi hann
koma aftur ásamt bróður sínum, til þess að
skoða skip það, er ferðast hafði svo langa leið.
Georgius svaraði, að það væri þeim velkom-
ið, en gæti hann bráðlega gert við stýrið, ætl-
aði hann að sigla til Lundúna meðan veður
væri gott því bar ætlaði hann að selja farm-
inn. Hann bætti því við, að hann hefði ætlað
sér að vera þar um jólin, en vegna þess aðstýrið
hefði bilað í ofviðri, hefði þá rekið fram hjá
Themsár-ósum, og hefðu þeir svo ekki komist
inn í Grouch-fljótið myndu þeir hafa farist. Hann
kvaddi þá síðan, eftir að hafa beðið um og fengið
blessun ábótans.
Svo snéru þeir John ábóti og Wulf heim-
leiðis, vel ánægðir með verzlun sina og kaup-
manninn sem þeim fanst vera mjög þægilegur
maður. Ábótinn stansaði á Steaple og borð-
aði þar kvöldverð og sögðu þeir svo í samein-
ingu frá ferð sinni. Sir Andrew hló að sögu
þeirra, sérstaklega því að þeir létu austurlanda
búann narra sig til að kaupa miklu meira vin
en þeir þurftu, svo það var hann en ekki þeir
sem hafði ábatann. Síðan hélt hann áfram að
segja sögur frá' hinni auðugu Kýpurey, sem
hann hafði lent við fyrir nokkrum árum og
dvalið um hríð; um hina skrautlegu hirð keis-
arans og íbúa landsins. Hann taldi þá snið-
ugustu verzlunarmenn i heimi, svo séða að jafn-
vel Gyðingar hefðu ekki við þeim. Þeir væru
duglegir sjómenn enda hefðu þeir lært af Fön-
ikum, sem ósamt Grikkjum væru forfeður þeirra.
Hann bætti því við, að það sem þeir segðu um
þenna kaupmann, stæði vel heima við lyndis-
einkunn þjóðarinnar.
Af þessum ástæðum grunuðu menn ekkert
Georgios né skip hans sem ekki var neitt undar-
legt, þegar maður íhugar hvað vel saga hans
stemdi við veruleikann, og hvað ástæður fyrir
nærveru hans og sölu á víni og silki voru trú-
legar.
VI. KAP.
Jólaveislan á Steaple.
Fjórða dag eftir för Wulfs til Southminster
var aðfangadagur jóla, en vegna þess að veður
var ekki sem bezt, fór hvorki Sir Andrew né
heimilisfólk hans lil Stangate, heldur hlustuðu á
messu í Steaple-kirkju. Eins og venja var tib
útbýtti Sir Andrew þenna dag jólagjöfum meðab
þjóna sinna og starfsmanna og áminti þá um
að drekka sig ekki fulla um hátíðina, eins og oft
vildi eiga sér stað.
„Það iítur helst út fyrir að við fáum ekki'
tækifæri til þess“, sagði Wulf er þeir gengu
aftur til hallarinnar, „þar sem kaupmaðurinn'
hefir ekki enn þá fært okkur vínið, sem ég
vonaðist eftir að geta fengið mér glas af í<
kvöld“.
„Máske hann hafi selt það öðrum hærra
verði, það væri sannarlega eftir Kýpurbúum",
svaraði Andrew brosandi.
Þeir gerigu siðan inn í höllina og bræðurnir
gáfu Rósamundu sameiginlega jólagjafir, þær er
Wulf hafði keypt. Hún þakkaði þeim innilega,
hrósaði hinu vandaða verki og hló hjartanlega
er þeir sögðu henni að það væri óborgað. Hún
ákvað að bera bæði serkinn og slæðuna í veizlu
þeirri er ætti að halda um kvöldið.
Hér um bil klukkan tvö síðdegis kom þjónn
inn í höllina með þá fregn að vagn með tveim
hestum fyrir, ásamt tveim mönnum, kæmi á veg-
inum frá þorpinu. — „Kaupmaðurinn okkar, og
það á réttum tíma“, sagði Wulf og gekk ásamt
fleirum út að taka á móti honum.
Það var Georgios sveipaður inn í stóra sauð-
skinnskópu, sem Kýpurbúar bera oft á vetrum.
Hann sat á einni tunnunni.
„Fyrirgefið hr. riddari", sagði hann í því
hann stökk niður af vagninum. „Vegirnir í
þessu landi eru svo slæmir, að þó að eg skildi
helminginn eftir, af því sem á vagninum var, í
Stangate, hef eg verið fjóra tíma þaðan og það
lengst af í forarpittum, og eru hestarnir því upp-
gefnir og hjólin á vagninum, sem var hálf lítil-
fjörlegur, eyðilögð, en loks erum við þó komnir
göfugi herra“, bætti hannj við er hann hnegði
sig fyrir Sir Andrew, „hér er líka vínið sem
sonur yðar keypti af mér“.
„Bróðursonur minn“, greip Sir Andrew
framm i.
„Eg bið yður að fyrirgefa; eftir því hvað-
hann er líkur yður, hált ég að hann væri son-
ur yðar“.