Heimilisblaðið - 01.05.1916, Blaðsíða 9

HEIMILISBLAÐTÐ.
73
var að snjóa, þá stóðu þeir tvisvar fastir á
sandrifi. Með leiðsögu Nikulásar, er hafði
nákvæmlega kynt sér fljótið, fundu þeir galeiðuna
fyrir dögun, og við fyrstu skímu af degi, léttu
þeir akkerum og réru hljóðlega útúr ármynninu
þar til bræðurnir sáu til þeirra.
Vegna þess hve tíminn var naumur, var Sir
Andrew jarðaður tveim dögum síðar með mikilli
viðhöfn í Stangate klaustri, í sömu gröf sem
hjarta bróður hans, föður þeirra Godvins og
Wulfs er féll í bardaga við austurlandabúa.
Þegar greftuninni var lokið, að viðstöddum
fjölda fólks, því fregnin um þenna undravið-
burð hafði flogið víða, var erðaskrá Sir Andrews
opnuð. Kom þá í ljós að, að undanskilinni
peningaupphæð handa bræðrunum, gjöftilStan-
gate klausturs, og upphæð fyrir messur er syngja
skytdi fyrir sál hans, og ýmsum smærri gjöfum
til þjóna og fátæklinga, hafði hann arfleitt Rósa.
mundu að ölium eignum sínum. Bræðurnir;
eða hvor þeirra sem lengur lifði, átlu svo að
sjá um eignirnar fyrir hennar hönd og skuld-
binda sig til að bera umhyggju fyrir henni og
vernda hana. Þó að hún gifti sig áttu þeir að
sjá um feðra arfleifð hennar.
Eignir hennar ásamt þeirra eigin fengu þeir
í votta viðurvist John ábóta í hendur og áttf
hann að ráðstafa þeim eftir ákvæðum erfðaskrár-
innar, og átti hann að fá að launum fyrir ómak
sitt, tíund af rentum ogafgjöldum. Hinir verð-
mætu dýrgripir, sem Saladin hafði sent Rósa-
mundu voru faldir umsjá hans, en kvittun með
skrá yfir dýrgripina, i tveim eintökum var svo
geymd hjá lögmanni einum i Sauthminster. Þetta
var í fylsta máta nauðsynlegt, þvi engir aðrir
en bræðurnir og John ábóti vissu um þessa dýr-
gripi, og varasamt að hafa orð á þeim við
marga, vegna verðmætis þeirra. Eftir að þeir
höfðu ráðstafað þessu öllu, og skrifað sínar eigin
erfðaskrár, hvor öðrum i hag með tilliti til
annara erfingja þeirra, þar sem þeir gátu varla
búist við að koma báðir heim heilu og höldnu
úr svo hættulegri för, neyttu þeir kvöldmáltíðar-
innar hjá ábótanum og fengu blessun hans.
Snemma næsta morguns. fyrir fótaferð, héldu
þeir af stað til Lundúna.
Þjón sinn sendu þeir á undan með farangur
sinn á asnanum, sem spæjarinn Nikulás hafði
skilið eftir. Þeir námu nú staðar efst á Steaple
hæðinni, til þess að renna augunum yfir heimili
sitt einu sinni enn að skilnaði. Þarna að norð-
anverðu lá Blackwater, og Maylandsókn að vest-
an, rétt undir fótum þeirra, lá stór slétta um-
girt stórum skógum, og á henni miðri, innan
girðinganna er Serkirnir höfðu leynst undir, reis
Steaple höllin og kirkjan, heimili það er þeir
höfðu alið á bernsku sína og æsku ásamthinni
fögru frænku þeirra Rósamundu, er nú var horfm
burt, og átti ást þeirra beggja og sem þeir ætl-
uðu nú báðir að leita að. Alt þetta lá nú að
baki þeirra, en framundan þeim skuggaleg og
ógnandi framtið, en dulrúnir hennar gat enginn
ráðið, né getið sér til hvernig enda mundi.
Mundu þeir þá nokkurntíma oftar fá að sjá
Steaplehöll? Álti það nú fyrir þeim að liggja
að láta líf og limi í vonlausri baráttu gegn
Saladín ?
Yfir þeirri miklu móðu er sveipaði framlíð-
arbraut þeirra, skein aðeins ein ástarstjarna,
en hvorum þeirra átti sú stjarna að lýsa? Má-
ske hvorugum þeirra ? Þeir vissu það ekki. Þeir
fáu vinir sem þeir höfðu sagt frá fyrirætlun
sinni, töldu þá i raun og veru örvita. Þeir
mintust samt sem áður síðustu orða Sir Andrews
er hafði hvatt þá til að vera hugrakka, því hann
treysti því að alt mundi enda vel. Þeim fanst
þeir ekki vera einir á ferð, því þeim virtist hinn
hrausti andi hans svífa umhverfis þá og vera
leiðtogi þeirra og beina braut þeirra og leggja
ráðin á með þeim hvað gera skyldi. Þeir mintust
einnigþess eiðs, er þeir höfðu unnið honum, hvor
öðrum og Rósamundu, og sem merki þess að
þeir vildu halda hann til dauðadags, tóku þeir
nú höndum saman. Síðan snéru þeir hestunum
suður á leið, og héldu á stað með glöðu geði,
án þess að gefa hættunum gaum, aðeins ef
Rósamunda og faðir hennar hefðu enga ástæðu
til að blygðast sin þeirra vegna á hinum mikla
degi.