Heimilisblaðið - 01.10.1937, Síða 16

160
HEIMILISBLAÐIÐ
Einstæður fornleifafundur.
I 0sterb0lle á Jótlandi fundu þeir dr.
Br0ndsted og' Guidnrund Hatt. rústir af ba'
alla ledð frá járnöldinni eða tveimur eða
þremur öldum eftir Krists fæðingu, eða
eldri járnöldinni sem kallað er.
Bæjarstæðið nær yfir 8—16 vallardag-
sláttur, og liggur fast bjá Vestari-Hrís-
skógi, segir Brondsted.
1 Danmörku hafói enginn foraldarbær
f.undist á yfirborði jarðar eins og þessi, þvi
að yeggirnir standa enn alt að metra. á
hæð. Venjan er að grafa í jörð niður til
að finna fornleifar, en þarna mátti sjá
þessar fornmenjar ofanjarðar.
Annað er merkilegt við fund þenna, að
húsin, sem annars eru, vön, að liggja, á víð
og dreif, liggja þarna í röðum nvert vk)
annað og götur á milli. Á stöku stað má
finna. leifar af útibúrum. 1 kringum þetta
bæjarstæði liggur skógur og akrar; þar
vantar ekkert, nema grafreit til þess að alt
sé fengið.
Gudmund Hatt prófessbr segir, að þessi
fornmenjafundur sé einstæður í Dan-
mörku. Par á móti hafa, samskonar forn-
menjar fundist í Noregi og Svíþjóð og á
Gottlandi og Eylandi (01and). Og allii
þessir fornleifafundir hafa sannað, aó
moldarveggir voru einn liðurinn í. byg&’-
ingarlist: járnaldarmanna. Pað hefir jafn-
an reynst erfitt að fá menn til að trúa því,
að járnaldarmenn hafi bmð í moldarkof-
um, eins og þeir stóðu á háu menningar-
stigi; en eftir þennan fornmenjafund er
sjón orðin sögu ríkari um þaó, að svo hafi
verið.
pað hafa áður fundist rústir af forn-
aldarbæjum með gatnalagningu, þar á
meðal í Vesturvík á Thy; en þar háfa þær
ekki yai-ðveizt jafnvel og í 0sterb0lle. I
syðri götulínunni hafa varðveizt 4 hús, s,em
öll snúa frá austri til vesturs og 5 í nyrðri
götulíniunni. Og þar að auki hafá fundist
3 útibúr, öll fremur lítil.
Skrítlur.
Anna: »Þegar hann Pétur minn hefir lokið her-
þjónustunni, þá setlum við að gifta okkur«.
Emma: »Petta er hyggilega gert af ykkur að
ákveða, þetta svona, þvi þá verður hann búinn
að læra að hlýða«.
A: »Hvers vegna. er uglan notuð sem tákn lær-
dóms og þekkingar. Ég hefi aldrei. getað skilið
það«.
B: »Það ættirðu þó að geta skilið, að uglur
og stúdentar’ hafa, það sameiginlegt að vaka á
nóttunni og sofa á daginn«.
Læknir (við veikan skósmið): »Þér verðið uiu
fram alt að hafa meiri hreyfingu«.
Sjúklingurinn (við konu sína): »Þarna heyi-
irðu, kona, að mig vantar áreynslu og hreyfingu.
Ég verð líklega. að taka nýjan nemanda, til þess •
að hafa einhvern til þess að berja«.
Frú (við vinnukonu): »Hvað var klukkan, þeg-
ar maðurinn minn kom heim í nótt«.
Vinnukonan: »Ja, nákvæmlega veit ég það ekki,
en þegar ég kom á fætur, klukkan 6, þá dinglaði
frakkinn hans enn á naglanum í forstofunni«.
Hún (á gangi með kunningja sínum, sem ekki
kemur sér til að biðja hennar): »Þessi kirkju-
garður er einhver sá yndislegasti staður sem
ég þekki«.
Hann: »Já, það íinst mér líka. Og ég get ekki
hugsað mér neitt yndislegra en ?.ð bein mm
mættu seinna meir fá að hvila þar við hliðina
á yðar«.
I einiu húsinu er leirgólf, og fletir veggj-
anna úr samanþjappaðri mold sjást greim-
lega eins og sérstakt lag í jarðveginuin.
Pað væri eflaust hægt að endurbyggja hús
þetta. Moldarveggirnir eru lítt hruindir og
eru tilsýndar ,sem mjóir, ferstrendir garci-
ar. Gólfin hafa legið dýpra niður en flöt-
in úti fyrir. I götunum má finna deili til
steinlagningar. Veggirnir hafa verið um
einn og hálfur metri á hæð.
Rétt .hjá bænum hefir líka fundist
brunnur eða vatnsból bæjarmanna. Par
liggja þrep niður að botninum.
PRENTSMIÐJA JóNS HELGASONAR