Heimilisblaðið - 01.01.1943, Blaðsíða 10

8
HEIMILISBLAÐIÐ
»Ci'ome., má ég spyrja, hvað gerir þú hér í her-
bergi konu minnar?« spurði hann og hrosti ógnancli.
Crome hrökk \ ið, þegar hann heyrði rödd hans.
Ösjálfrátt kreppti liann hnefann utan um það, sem
hann hafði verið að skoða. Hann glápti blóðrauð-
um augunum á Salvatore, svo hló hann hásum hlátri
og sagði:
»Hvað er þetta? Þú kemur á fleygiferð? Þú gerir
manni hilt við«. Ilann var svo gagntekinn af hring
Carsons konungs, að liann tók alls ekki eítir hve
æstur Salvatore var. »Sjáðu þennan hring hérna«,
hélt liann áfram. »Það er lykillinn að auði Carsons
konungs«.
Hin titrandi rödd Cromes vakti athygli Salva-
tores. Hann liætti við að berja liann með svipunni,
og\horfði á gullið, sem glitraði í höndum hans. Hel-
ena reis upp í bekknum. Hún virti þessa tvo menn
fyrir sér. Henni fannst það frelsun, þegar Salva-
tore kom inn. En næsta augnablik titraði hún af
angist vfir því að verða að selja sig Salvatore i
vald, þrátt fyrir það hve mjög hún hataði hann.
Hún yrði að lofa því að verða honum trú og l)líð
eiginkona, ef hann yrði l)arninu, sem hún gekk með,
í föðurstað. En meðan hún horfði á Salvatore sá
hún. að andlit hans tók gagngerðum breylingum.
Salvatore starði í lófa Cromes. Roðinn dó á vöng-
um hans og þeir urðu öskugráir. Muhnurinn opn-
aðist. Hann bærði varirnar, en ekkert orð héyrðist.
Þegar loksips heyrðust orðaskil var röddin óþekkj-
anleg.
»Hvar hef-ir þú náð í þetta? Svaraðu maður. Ilvað-
an er þetta?«
Crome’ glotti. »Það ættir þú nú eiginlega sjálfm
að vita betur. Það stóð þér nær að finna þetta. Báö-
ir þessir skartgripir voru um háls þinnar elskulegu
eig'inkonu. Eg hef raunar allt af verið viss um, að
hún hlyti að vita--------«.
Hann komst ekki lengra, því að Salvatore hafði
leiftur-hratt gripið um handlegg hans og' hrist grip-
ina úr lófa hans.
»Fáðu mér hann, þorpari. Ég vil fá hann«.
Crome var alveg frávita. »Við skiptum auðvitað,
en fáðu mér hringinn aftur. Það var ég. sem l'ann
hann«.
»Haltu þér saman, asninn þinn«, hvæsti Salva-
tore. Hann lagði svipuna á borðið, og' starði á minja-
grip Símonar. Fingur hans skulfu, þegar hann reyndi
að opna hann. Helena rak upp hljóð, en hún þorði
ekki að reyna að taka gripinn af honum. Salva-
tore beit á jaxlinn og horfði á myndirnar af Símoni
og móður hans. Andlit Salvatores varð stöðugt föl-
heilbrigt fólk með síuðu nef-
slími kvefaðra manna. En
vegna þess, að sían var of smá-
gerð til þess að unnt væri fyr-
ir hinar þekktu bakteríur að
komast í gegn. taldi Kruse víst
að orsök kvefsins væri lífvera,
sem enginn þekkti enn. Og hún
væri svo smágerð, að sterkustu
smásjár gætu ekki gert hana
sýnilega mannleg'um augum.
Eftirfarandi áratug hafa rann-
spknir á þessu sviði stöðugt ver-
ið gerðar. Hafa margir ekki
\ iljað fallast á skoðanir Kruse.
En nýjustu rannsóknir, sem
Ameríkumenn hafa gerl bæði
á mönnum og öpum, styrkja
álit hans.
Þó er el' til vill rétt að nefna
einn mótstöðumanna Kruse, en
það er ungfrú Anna Williams,
amerískur bakteríufræðingur.
Hún heldur því fram að flest
kveftilfelli stafi af fótakulda,
geðshræringum eða skorti á
bætiefnum, og sé því ekki
næmur sjúkdómur.
Kvefrannsóknir fara ekki
einungis fram á rannsóknastof-
um lækna, heldur jafnvel á
sjálfum vígvöllunum, Og í hag-
skýrslum Vesturheims er hæg'l
að fjnna hverjir kvefast, hve-
nær og hvers vegna.
Flestir kvefast þrisvar á ári.
Iðnaður Bandaríkjanna tapar
meira en !)() millj. vinnudögum
árlega vegna kvefsins.
Ivvefbakteríurnar ráðast jafnt
á karl og konu, en þær eiga
miklu frekar sigri að hrósa yfir
börnum og unglingum. en eldra
fólki.
Hitabreytingar hafa feikna
þýðingu. Ef kuldinn eykst um
ö til 10 stig að vetrinum eyksf