Heimilisblaðið - 01.03.1946, Blaðsíða 14

58
heimilisblaðið
hún hló. Það var ekki liin gama Mary Standish og harsn
liafði kynnzt á skipinu. Fölvinn úr andlitinu, skelfiug-
in og bælingin iir svipnum, sem virtist að því komin
að verða henni eiginlegt, var nú með öllu horfið. Hún
var geislandi af lífi og fjöri, það sást á kinnum henn-
ar, 'vörum og spengilegum líkamslínum, þar sem liúii
stóð og beið eftir lionum. Þeirri liugsun flökraði aö hon-
um, að liún hefði gleymt sjálfri sér sem snöggvasl og
þeirri sorg, sem liafði rekið liana í sjóinn.
— Þetta er dásamlegt, sagði hún, þegar hann kom
til hennar og rödd liennar skalf lítið eitt. — Mig grun-
aði ekki, livað þau hlökkuðu í raun og veru mikið til
þess, að fá þig lieim aftur. Það hlýtur að vera mikil
hamingja. að vera elskaður svo heitt.
— Og ég þakka þér fyrir þinn lilut í þessunt viðtök-
um, svaraði hann. — Stampade liefur sagt mér frá því
öllu. Það hefur verið erfið ferð. Þau eru snotur, sagði
hami og benti á flöggin, sem blöktu á húsinu.
— Nei, það var ekki erfitt, og ég vona, að þér mislíki
ekki tiltæki mitt. Mér liefur liðið mjög vel.
Hann reyndi að láta sem ekkert væri gagnvart fólki
sínu, er hann svaraði henni. En honum fannst i'ðeins
vera hægt að segja eitt, og það væri skylda lians að segja
það, sem honum bjó í brjósti, án þess að láta tilfinn-
ingarnar hlaupa með sig. í gönur.
— ÍÉg læt mig það miklu skipta, sagði hann. — Ég
læt mig það svo miklu skipta, að ég vildi ekki skipta á
því og öllu gullinu sem til er hérna í fjöllunum. Ég
gleðst af því, að þú skulir vera á lífi og það gleður mig
að þú skulir vera komin hingað. En samt skortir eitt-
livað á. Þú veizt hvað það er. Þú verður að segja mér
sögu sjálfrar þín. Það er það eina sem liægt er að gera
lir því sem komið er.
Hún snerti við handlegg hans með hendinni. — Við
skulum láta það bíða til morguns. Gerðu það fyrir mig
að láta það bíða til morguns. *
— Jæja, þá á morgun.
— Þú hefur fullkominn rétt til þess að spyrja, ég veit
það, og þú getur líka sent mig tafarlaust aftur til baka,
ef þú vilt ekki hafa mig liér. En ekki í kvöld. Það er
allt svo yndislegt í kvöld — mig langar til þess að fá
að njóta þessarar gleði fólksins þíns yfir lieimkomu
þinni. Hann laut liöfði til þess að heyra, livað liún
segði, því að hávaðinn í flugeldunum og púðurkerling-
um ætlaði að yfirgnæfa allt. Hún benti á húsið gegnt
húsi hans. — Ég bý þarna hjá Keok og Nawadlook.
Þau hafa gefið mér heimili. Svo bætti hún við og bar
„snúa ekki upp á sig“, þó að' börni11
segi eitthvað, og reka ekki ó eftir þelin’
heldur lilusta þolinmóðir án þess
grípa fram í fyrir þeim.
Hvítir foreldrar gœtu lært mikið af
Indíánunum, segir prófcssor Johnsoir
Þeir auka sent sé oftast nær á sta111
harnanna mcð því að fullyrða gremj1-"
lega, a'ð þau stami, áöur «1 þau í ra1111
réttri gcra það.
Það er ekkert við því að segja,
að hörn, sem ekki er enn orðið málið
að fullu tiltækt, leiti eflir orði. Eng11111
mundi áfellast fullorðinn mann, 6cnl
falið væri að flytja fyrirvaralaust 1111
mínútna ræðu um afstæðiskenningu Em
steins, þótt honum vcfðist ofurlítið tunga
um tönn og stamaði við og við, meðan
hann væri að leita eftir orðum. Hv*
skyldi þá vera ástæða til að áfellaSt
harn, þótt það eigi í nokkrum erfið
lcikum við að koina orðum að hugsu
sinni, þegar það er að lýsa einhverju,
sem því er álíka erfitt að skilgrel,ia
og þeim fullorðnu að segja frá afstœðts
kcnningunni ?
Ný filmstjarna
Ævintýralegur sigur og — hálfgerðuf
ósigur.
í vikunni, sem Hitler hvarf sjónum
heimsins og Þýzkaland gafst upp, f°rn
aði úlhreiddasta vikuhlað Ameríku, Life’
fjórum dýrmætum. heilsíðum undir
myndir og frásagnir af nýrri kvikmynd8
leikkonu, sem hafði unnið óvenjuleg811
sigur í kvikmyndaheiminum. Leikkon8
þessi var tvítug stúlka, Lauren BaeJ >
sem hafði fengið sitt fyrsta stóra t®^1
færi í kvikmynd gerðri eftir sögu Hen1
ingway, „To Ilave and Have Not“. H1111
lék þar aðallilutverkið á móti Humpre?
Bogart, þekktum leikara.
Þetta tækifæri nýttist Lauren á einst*
an hátt — jafnvel í Ameríku. Leik111
hcnnar í þessari kvikmynd varð stórkos1
legur sigur. Gagnrýnendur kepptust 11,11
að lofa leik hennar. Blöðin ræddu 11,1
hana svo að segja daglega. Hvarvetna
skörtuðu myndir af henni. Hún ,liattI
hvergi sjást á opinberu færi, án þesS
að gífurlegur mannfjöldi hópaðist sa111
an þegar í stað til að hylla hana. Þet13
voru viðburðaríkir dagar fyrir hina ung11
stúlku. Bikar frægðar hennar var fu 1