Heimir - 01.11.1913, Qupperneq 22

118
H E I M I R .
ist inn í ritninguna. Eigi þessi saga og heldur engan meiri rjett
á sjer en aðrar Babiloniskar trúar og goðasagnir.
Að maðurinn liafi í fyrstu verið skapaður sem sjerstök vera
alfullkominn og syndlaus í mynd og líkingu guðs, ber nýja
guðfræðin á móti, og hallast þar, í þvf efni að skoðun breytiþró-
unarkenningarinnar. Er sú kenning næsta ólútersk enda sœtt
miklum mótmælum frá hálfu lútersku kyrkjunnar.
Leiðir af þvf og að ueitað er sannleiksgildi sköpunarsögunnar
f heild. að foreldrar mannkynsins hafi verið sett f aldingarð og þeirn
bannað að eta þar af einu sjerstöku trje, að syndafall hafi átt sjer
stað. I einu orði sagt öll syndafallsagan hlýtur að falla. Það voru
engir syndlausir og allullkomxnr menn til á fyrsta mannkynsaldrin -
um, tilað tælast ogfalJa, og eigi heldurnokkur talandi höggormur.
Uppruna hvildardagsins á þann liátt sem híterska kvrkjan
skýrir frá rxeita nýguðfræðingar alveg, enda leiðir það af sjálfu
sjer, hafi sköpunin verið með öðru móti en þessi ritningarstaður
um hvíldardaginn segir frá, þá er hvíldardagurinn ekki svo til
orðinn sem lút. trúin segir. Má það og lfka heita furðulegt,
að um leið og lút. kyrkjan segir að skaparinn hafi hvílst frá
sköpunarverkinu sjöunda daginn, og blessað hann og boðið að
hann skyldi verða hvíldardagur manna; og á sama tfma sem
kyrkjan segir um sig sjálfa að hún ein haldi fast, við ómengaða
lærdóma guðs crða, býður hún að halda heilagann fyrsta dag
vikunnar, þvert ofan í boð skaparans.
Kenningu lút. kyrkj. um forsjón guðs, að hann hafi ákveðið
allahluti fyrir, svo jafnveJ liið illa sem mennirnir gjöra sje þeim
fyrirfram ákvarðað, liafna flestir nýguðfræðingar, enda er þá
frjálsæði mannsins ekkert, því livaða kost á hann á því að velja
ef guð sjálfur hefir fyrirliugað hann til einlivers verks. Og til
livers er [>á að vanda um við menn um breytni þeirra, ef þeir
ekki geta að henni gjört. Til lxvers er að refsa þeim, til hvers að
setja þeixn lög, Þeim hafa [>á allareiðu verið sett órjúfandi lög
er þeir fá ekki annað en fylgt fram til dauðans. Flestir ný.
guðfræðingar neita að guð sje höíundur þess illa, f tnannlffinu,
heldur sje það sprottið af vanvisku mannanna sjálfra og livar
þeir standa á þroskabraut fullkomnunarinnar. Að þeir eru ekki
búnir að ná því hámarki að þekkja það senx ávalt ber að gjöra og
beztar liefir afleiðingar. Verður því syndin eftir þessari skoðun