Borgarinn - 24.12.1923, Blaðsíða 1

BORGARiNN
r. 'l ■' ' * * •• Í
't H‘ fV' r| ttv 1•; Q fí i.3 .5
'% 5' ú' rý f i ; d * \ | •*
16. blað. Hafnarfirði, Mánudaginn 24. desember 1923. || 16. blað.
BLEÐILES JÓL!
Hýsa allir gócSan gest,
gleði og helgi manna.
Mætust á og minni flest
„móðir hátíðanna“.
Eimir sálir helgi há,
liæickar aftur sólin.
Æslca fríð og elli grá
eiga sömu jólin.
M. G.
Jó!! ÞaS oi' voldug't orð. — Það
cr orð, sem innifelur gleði, frið og
í'relsi. —
Jól! Það er orð, sem hefir alveg'
einstök álirif á mannssálina, það er
orð, seni lyftir henni upp yfir
dægur þras og dautt cfni, —
lyftir henni nær guði alföð-
ur, sem gaf mannkyninu ]>á niestu
o.g hestu jólagjöf, sem nokkvu
sinni liefir veriö gefin: friðarber-
ann og frelsarann Jesúm Krist. —
Jól! Það er orð, »sem hljómrar eins
í lireysi sem í hölln, á býli sem :
stórborg; það er orö, sem vekur allu
lil eflirtektar á stjörunni í nustri,
— jólasljiiniunni — sem hefir verið
cr og mun verða, leiðarljós öllum
kristnum mönnum, á veginum til
írelsarans.
Jól! Það er orð, sem kallar allan
hjnn kristna heim til aö krjúpa i
anda við jiituna í Betleliem, og minn
asl með lofsöng og þalckargjörð,
friðarberans og frelsárans Jesúm
Ivrists, sem fæddist þar á jólunum
fyrir nítján liundruð tuttugu og
þremur árum, til þess að mannlcyn-
iö fengi frelsi og frið, — eilífan
frið og' atlivarf hjá guði alföður.
Jól! Það or orð, sem varðveitir þá
\issu gegnum aldir', að hin insta þrá
allra kristninna manna, uppfyllist
í eilífa lífinu lijá guði, fyrir hanan
gröf og dauða.
Gleðileg’ jól !
Kaupstarðaferðiru
(J ó I a s a g a).
Móðir mín var fátæk eklcja. —
Tlún bjó á rýrðarkoti í miðri sveit-
inni, sem var lukt háuúi fjöllum
á alla yegu, nema að austan, þar
var fjörðurinn, og stóð kaupstað-
urinn yst í firðinum norðan-
vcrðum.
Yið vorum fjögur börnin, jeg.
og systur mínar þrjár. Jeg var .
tólf ára gamall. Elsía systir míu.
•var fimtán ára, en hinar báðar
yngri en jeg.
Yetnrinn hafði verið harður,
snjósamur og frostauðugur. MjalÞ
hvít fannbreiðan lá yfir allri
sveitinni. svo hvergi sá á dökkan
díl, Jafnvel fjallatindarnir voru
svo snjóstorknir, að í grá-hvítu
vetrarloftinu, hurfu þeir algerlega
sýnum. ITiminn og hauður virtust
nema saman í eina ógurlega hvíta ,
flatneslcju.
Jólin bar upp á sunnudag þenn-
an vetur. Alla vilcuna fyrir jólin
hafði verið grenjandi norðan
stórhríð og iðulaus bylur ; og nú
var Þorláksmessulcvöld.
Móðir mín þurfti að senda í
kaupstaðinn fyrir jólin, eftir ýms-n
smávegis, en einlcum var það skúf-
hóllcur, sem verið var að „sjóða
upp“ úti í kaupstaðnum, sem hún
ætlaði að gefa elstu systur minni,
fyrir jólin, því þá ætlaði hún í
peysuföt í fyrsta slcifti á. æfinni,
og- hlakkaði hún mjög til að geta
sýnt sig í nýju peysufötunum um
jólin.
Aðfangadagurinn rann npp. -— ,
Veðrið var ofurlítið skárra en
daginn , áður, fannkoman minni,
en töluverðúr vinclsveljandi af
norðri. Loftið var ísgrátt . með ...
nolckru skýjafari. og útlit ..fyrir r