Borgarinn - 24.12.1923, Qupperneq 3

B 0;E U A Ii I N.N
3,
□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□
Um leið op- ,jcg' óska ■viBskiftavinum mínum
GLEÐILEGRA JÓLA
tilkynnist þeirn, að jeg hefi opnað nýju brauða-
út.siiluna í Strandg'ötu 3. Þar verða á boðstól-
um, allskonar rjómakökur, rjómatei’tur o. fl.
Garðar Flygenring.
Sími 32.
□
□
□
□
□
□
□
□
□
□
□
□
□
□
□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□
□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□
□ □
□ □
□ □
Gleíileg jól! Farsælt nýtt ár!
n g
g Þöklt fvrir viöskiftin á liSna árinu.
□ □
□ □
Magnús Böðvarsson. S
□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□

□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□£□E
□
□
§ Gleðileg
jól!
Einar
| Þórðarson
S úrsmiður.
□□□□□^□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□DD
Paö er ekki það, sem þú gjöröir
(Ur norsku).
I□□□□□□□□□□□□ □□□□□□□□□□□□ □□□□□□□□□□□□
B
□
□
GLEÐILEG JÓL §
ö
Íkæru viðskiftavinir! □
□
D
Jakob A. Sigurðsson. S
i
□
□
□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□
ráðherra upplýsti að ekkert væri jiví
til fyrirstöðu að vjer tækjum cr-
lenda togara á leigu og gerSum þá
út hjeðan undir fána þess lands er
skipið væri frá.
„Vísir' ‘ í gær, birtir vel skrifaða
grein eftir lir. Ólaf V. Davíðsson,
er hann nefnir: „Fiskiveiðalögg'jöf-
in og Hafnai’f jarðarfnndurinn.“
„Béittrúnaðarmað.Ui'“, háfnfirsk-
firskur skrifar um „Trúna og kosn-
ingarnar“ í AlþýSublaðið á fimtu-
daginn. — Ber greinin með sjer
að hfm er skrifuð af Dabba og er
mesta furða hve vel honum iiefir
tekist þetta fytrsta ritverk sitt í
lánsflílnTvni — rauðu treyjunni!
Það er ekki þa.ð, sem þú gjörðir,
heldur það, sem þú ógjört ljest.,
sem kreppir þjer kalt að hjarta
að kvöldi þá sólin er sest, —
Þau góðvildarorð, sem þú gleymdir
það góðráð, sem ei komst á blað,
þaii blóm, sem þú batst, en oi sendir
varð beiskustu minningunt að.
Sá steinu, sem þú velt gast úr vegi
— þeim veg'i, sem náungans beið,
það liollráð, sem hinir við bjuggust
meðan hraðstígur skundnði leið,
það hlýja og vinlega haiidtak,
sem hverfull þú fjekst eigi þrýst,
— því sjálfan þig mattirðu’ að
mestu,
en mundir hann bróður þinn síst.
Það færi, sem gafst oas að geta
vorn grátþrungna meðbróður leitt,
og verða hans lijálpar engill,
sem hefur guð syndugum veitt,
—- ef vanrækjum vjer það að degi,
það varnar oss svefns um nátt,
og' oss verður örðugt að vona,
og erfitt að trúa' á guðs mátt.
Munum! vort líf er ei leikur. —
Nei, það löngum er alvarlegt stríð,
með hjálpina ei megum hika,
liika’, uns það verður um síð. —
I’að er ekki það, sem vjer gjörðum
heldur það. sem var eá gjört við
dag,
sem ískulda’ að andanum leggur
við æfinnar sólarlag. —
Anstmann.
Ritstjóri Óskar Sæmundsson ísafaldarprentsmiðja h.f.