Ergo - 01.11.1920, Blaðsíða 3

ERGO
3
Yerzl. Tryggva Siggeirssonar
Laugavegi 19
heíir allskonar nauðsynjavörur fyrir fólkið.
Verðið er mjög rýmilegt, en að eins fyrsta ílokks vörur.
ZE^eyzxið! HÉP’sri reynslan er ólýg'zn.ULst.
Friðriksmál. sneyddur orms bóli Þagnar þjóðmunnur;
hissa og harmandi þornar óðbrunnur.
Glamrar í gómstáli, heima á íslandi. Heim eg fús feta,
gneistar af hugbáli. Að ríkur ráðherra fékk ég að jeta.
Verður að vátáli — rausn tekur þverra — »Æringi«.
vegurinn ginnháli. forbyði farið
Fimbulfónandi flytjum sónandi heíði ég fyrir svarið.
hvelt og hrynjandi Réðst þú frá landi *• ' Orninn.
hljómstef drynjandi. á regingandi
í líknar lobbandi
Heilsar hildingi lýði dragandi. Orninn, hann flýgur svo hátt,
hugurinn síungi; Fólk er í fjörnauðum, svo hátt.
maginn sársvangi far þú gafst snanðum, — Heiðskírt er loftið og
syngur undrandi; voluðum sauðum fagurblátt
garnir eru gaulandi af vesöld hálfdauðum. og silfurtær sjórinn undir. —
gylfa fagnandi Hann sjer yfir fjöll og fjörð og ós,
heilum á hrímlandi Jöfur er kostflestur — um fjallkollinn dansar sólarljós,
í horsku standi. og kynbeztur; en niðri’ á grundinni grætur
eldi áls hlesstur, rós —
Heilsar mildingi, sem æðsti prestur. um glóandi morgunstundir.
mætum siklingi, Fjáður fær sigur
dýrum döglingi, með fimbulvigur, Hann hefur svo stóran,
dönskum öðlingi hraustur, hár, digur sterkan væng;
kona, mey, móðir, og hermannligur. hann stígur svo snemma’
maður, son, bróðir. á morgni’ úr sæng
aular og fróðir, Fylkir hinn fulldanski! og höfði mót skímunni hreykir.
illir og góðir. Fálkinn er kvikindi. Hann heimsækir upptök þin,
Enginnn etur hann, hreinasta lind,
Hart var mitt hungur, ekkert getur hann. hann heilsar þjer,
hleypti of rímklungur, Sjáðu svífandi nýrunni dagur, við tind,
fylki fekk mærðan, segulblaktandi hann drekkur í sólroð
og föður þinn stærðan. Dannebrog drottnandi hinn síúnga vind,
Sikling Sólhaga, seddu mög Braga! dingla yfir íslandi! sem svefni af landinu feykir.
Hátt skal, ef heyrt getur, Vetling hvað veldur, Til þess að metta sitt megn
hlymja skáldfretur! vatn, loft, jörð, eldur, og hug
grasið, grjót, keldur, tll morgunsins sækir hann
Hneigið hildingi garðar og sjálfheldur kraft og dug
hinum er alþingi dæsi og háhlymji og stál í vængina stinna.
lét heimboð of veitt — hvæsi og þrárymji, Hann beinir flugi’ yfir lög og láð;
hnífur kom í feitt — fnæsi og gljáglymji liann lítur svo margt,
Glömruðu gafflarnir, glæsispá ymji. sem er hvergi skráð.
gugnuðu magarnir, í loftförinni’ háu, í leit eftir bráð
fremdir of gat Kveð eg gram gildan; er leikur að tapa og vinna.
Friðrekur at þat. guðlauni’ að vildi’ hann
Sat eg þá, sjóli. mér fyrir málæði Um veglausan geim
miðia góðfæði. er hans vegur beinn;