Frón - 06.07.1918, Síða 3

FRÓN
107
litu svo á, að örðugt mundi vera
að fá skipstjóra í þær ferðir er
Borg átti að fara, og að maður-
inn var sagður hafa verið atvinnu-
laus.
Það kom þvi flatt upp á marg-
an, að nú er Gullfoss kom úr
Vesturheimsferðinni, hafði fram-
kvæmdarstjóri og stjórn Eim-
skipafélagsins, að því er sagt er,
ákveðið að láta 1. stýrimann á
Gullfossi, Pétur Björnsson, taka
við skipstjórn á Borg, sem ekk-
ert er við að athuga, en sent
Þórólfi Beck uppsögn á skip-
stjórastöðu á Villemoes, og að
þvi er fullyrt er ráðið fyrgreind-
an Júlinus á það skip i hans stað.
Alþjóð manna mun enn í of
fersku minni Goðafoss-strandið,
til þess að gela tekið þvi með
jafnaðargeði, að vel hæfum manni,
sem verið hefir á útveg þessum
og ekki svo vitanlegt sé, gert
neitt það fyrir sér, er réttlætt
geti uppsögn félagsins, skuli
vera bolað frá, án þess að skips-
eigendur séu um spurðir, til þess
að koma þessum manni að.
Og þótt segja megi að alt af
geti komið fyrir að skip strandi,
þá var nú Goðafoss-strandið þann-
ig vaxið, að ekki virðist vera á-
stæða til að verðlauna eða for-
lrama skipstjóra þann er með
skipið fór, sérstaklega fyrir þá
frammistöðu alla saman.
Varla getur það heldur talist
gott fordæmi, að láta þann mann-
inn er svo slysalega tókst, að
stórtjón hlaust af bola burtu
þeim manninum er allir sem
til þekkja, bæði skipshöfn og
aðrir, bera hið bezta traust til í
hvivetna.
Bæ| arfréttir.
Skipafregnir.
Gullfoss, eimskip, skipstj. Sig-
urður Pétursson, kom hingað frá
New-York 1. þ. m. Með honum
komu margir farþegar, þar á
meðal Árni Eggertsson, verzlun-
arerindreki, kaupm. Jón Björns-
son, Jónatan Þorsteinsson o. ff.
Skipið flulti hingað fullfermi af
ýmsum varningi, þar á meðal 14
bila, mjög mikið af niðursoðn-
um ávöxtum, skófatnaði, hljóð-
færum, niðursoðinni mjólk, ýms-
um vefnaðarvörum o. fl. til ýmsra
kaupmanna og um 250 smál. af
haframjöli til Landsverzlunarinn-
ar. Skipið fer héðan aftur í kvöld
kl. 10 til New-York að sækja
vörur og tekur póst og farþega.
Isblomsien, selveiðaskip frá
Aalesund í Noregi, skipstj. Edv.
Ronning, 45.70 smál. að stærð,
kom hingað 2. þ. m. Heldur héð-
an norður í höf til selveiða.
General, enskl hotnvörpuskip,
kom hingað sama dag, tafði hér
litla stund og sigldi aftur út á
leið milli eyjanna hér, en tók
skakka stefnu er komið var fyrir
Örferisey og ætlaði sundið milli
hennar og Akureyar, en setti á
grunn. Sat skipið þar þangað til
á næsta flóði, að þvi flotaði ofan
af grunninu og sigldi til hafs.
Björgunarskipið Geir fór á vett-
vang en þurfti ekki að hafast að.
Snorri goði, skip hf. Kveldúlfs
er nýlega komið frá Englandi.
Sagt er að sumir af skipshöfn-
inni hafi tekið þar sótt nokkra
og einn orðið eftir af skipinu
þar fyrir.
Jón forseii, skipstj. Gunnl. III-
ugason, er og nýlega kominn frá
Fleedwood og Englandi. Hafði
selt afla sinn fyrir um 5000 pd.
sterl., og engan kafbát hitt í þetta
skifti.
Rán, botnv. sem lór til Vestur-
heims, er nú fyrir nokkru farinn
að stunda þar veiðar, og er sagt
að vel gangi. Heíir skipstj. beðið
um menn til viðbótar skipshöfn-
inni, héðan að heiman og munu
þeir fara með Gullfossi vestur.
Borg fór héðan sem til stóð
norður á Eyjatjörð með tunnur
fyrir hf. Kveldúlf.
Veðrátta
hefir verið heldur kuldakend
þessa vikuna. Úlsynningshroði og
stundum hálfgerð krepjuhríð,
klakkað loft eins og á haustdegi,
þó hefir oflast gefið á sjó og afli
eftir öllum vonum.
ísl. Falk
brá sér hér út í flóann núna i
vikunni og veiddi tvo enska botn-
vörpunga er létu reka i landhelgi
með veiðarfæri ofan þilja. Tók
hann þá griðalaust og færði til
Hafnarfjarðar og sektaði lögreglu-
stjóri þá um 2000 kr. hvern,
fyrir þessa vanrælcslu. (Botnvörp-
ungar eiga að hafa veiðarfæri í
búlka og hlera innanborðs, er
þeir koma i landhelgi.
Guðni. Friðjónssou
skáld frá Sandi, fór héðan á-
leiðis heim til sin með Borg.
Haraldur Níelsson
prófessor dvelur á Akureyri um
þessar mundir og mun verða á
Norðurlandi í sumar. Nýlega hélt
hann fyrirlestur um eilífðarmálin
á Akureyri fyrir troðfullu húsi,
sem vænta mátti, því að á hann
vilja allir hlýða.
Mjaltarél
hefur Bogi A. J. þórðarson á
Lágafelli fengið frá Vesturheimi.
Er það fyrsta mjaltavélin, er fluzt
hefur til þessa lands. Vélin sparar
mjög vinnukraft, — er hún af full-
komnustu gerð sem til er. Vélina
útvegaði Stefán Stefánsson ferða-
mannatúlkur.
Ingólfur
nýr mótorbátur Lofts Loftssonar
í Sandgerði kom hingað 3. júlí eflir
24 daga útivist frá Kaupmanna-
höfn. Hreppti hann þegar íllt veð-
ur í upphafi og komst til Noregs,
hafði hann þá eytt þeim 10 tunn-
um af olíu, sem hann fékk með
sér frá Danmörku. Nú varð að
taka til segla, en þá gerði logn
vikutíma. Þegar kom undir land
hreppti báturinn harðan mótvind,
svo að segl varð að tvírifa og
vanst litið á. Á sunnudaginn náði
báturinn til Vikur og komust menn
við illan leik i land sökum brims,
en þá var ekki eftir af vistum i
bátnum annað en dálitill skamtur
af kartöflum, svo að hér mátti
ekki tæpara standa.
Einn farþegi kom með bátnum
Sigurður Jónasson cand. philol.
Kolanám.
Þingeyrar-, Mosvalla- og Suður-
eyrar-hreppar í Vestur-ísafjarðars.
hafa tekið á leigu mókolanámu i
Botni i Súgandafirði um næstu 3
ár. Eru þar sögð góð kol. Hrepp-
ar þessir sækja nú um 35 þúsund
króna lán úr landssjóði til húsa-
byggingar og vegagerðar fyrir
námurekstur þennan.
r
I sárum.
Saga
eftir Henryk Stenkiewicz.
Frh.
»Jæja, herrar mínir«, sagði nú
Wassilkiewicz, »eitt lag enn þá
og svo skulum við bjóða hvor
öðrum góða nótt!« Ungi maður-
inn, sem sat við slaghörpuna, sló
nokkra velþekta samhljóma og
brátt glumdi við gamli stúdenta-
söngurinn, »Gandeamus igitur«,
um salinn. Schwai’z gekk að
hljóðfærinu. Hann sneri hliðinni
að ekkjunni og Ijósið frá lamp-
anum á veggnum, skein beint á
hann. Rétt á eftir kom ekkjan
auga hann og alt í einu stóð hún
á fætur, hvít eins og marmari, og
með hitasóttareld í augunum
teygði hún fram handleggina og
hrópaði:
»ó, Kazimir, loksins ertu kom-
inn aftur!«
í rödd hennar lýsti sér von,
hræðsla, gleði, endurvöknun. Það
varð hljótt í salnum. Allra augu
störðu á Schwarz og það fór
hrollur um þá, sem þekt höfðu
Polkanski. Hinn hái, karlmann-
legi Polkanski var eins og risinn
upp á ný í Schwartz.
»Eg sá það ekki fyr en um
seinan«, drundi í Gustav, þegar
hann i dögun hélt heimleiðis. . .
Hm! Það er nú liðið hjá, en
draumórarnir i henni. —------
Hann likist honum reyndar.---
Hver fjandinn! — — — Kvefið
kvelur mig meira nú en áður«.
II.
Schwarz velti því l,engi íyrir
sér, við hvaða deild hann ætti að
innrita sig. Loksins valdi hann
læknadeildina.
Mánuður var liðinn. Það var
hlýtt haustkvöld, — geislar sól-
arinnar hurfu hægfara af turn-
unum i Kiew. í þakherberginu,
þar sem þeir Schwarz og Jósep
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦ ♦ ♦♦ ♦ ♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
♦ ♦
* FltÓN ♦
kemur út einu sinni á viku.
Kostar 4.00 kr. árg., ef borgaö
er fyrir 1. júlí, 5.00 kr. ef siðar
er greitt.
Gjalddagi 1. júlí ár hvert.
Uppsögn skriíleg bundin viö
áramót — ógild nema komin sé
til útgefanda fyrir 1. okt., enda
kaupandi pá skuldlaus.
Útgefandi: Félag í Reykjavík.
Ritstjóri og ábyrgöarmaður:
Grfmúlfnr H. Ólafsson,
Laugabrekku i Reykjavik.
Sími 622. — Box 151.
* Afgreiðslumaður:
Þorláknr Davíðsson,
Framnesveg 1.
Afgr. Austurstræti 18.
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
i
♦
:
♦
♦
♦
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦ ♦ ♦ ♦♦ ♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
áttu heima, var enn þá bjart.
Báðir sátu bognir yfir vinnu sína
og notuðu kappsamlega síðustu
kvöldgeislana. Gustav var nýkom-
inn aftur til bæjarins. Hann var
fölur og hóstaði meira en áður.
Svipur hans bar vott um óró og
óánægju og úr augum hans, sem
glóðu eins og í hitasótt, mátti
lesa leyndan sársauka. Báðir
þögðu, en það var augljóst, að
Gústav vildi gjarnan rjúfa þögn-
ina, þvi hann leit hvað eftir ann-
að á Schwarz. En honum virtist
eríitt að byrja samræðuna, og
hann grúfði sig aftur yfir bókina.
Loksins varð hann óþolinmóður
á svipinn, greip húfu sína af
borðinu, stóð á fætur og spurði:
»Hvað er klukkan?«
»Sex«.
»Hvers vegna ferðu ekki til
ekkjunnar; þú ert vanur að fara
til hennar á hverju kvöldi«.
Schwrarz stóð á fætur og sneri sér
að Gustav.
»Gustav, þú liefir sjálfur sam-
kvæml fyrirmælum hennar farið
með mig þangið. En við skulum
ekki tala um þetta, sem okkur
báðum er ógeðfelt. Við skiljum
auk þess hvor annan fullkomlega.
Og svo get eg sagt þér að eg ætla
ekki að heimsækja hana framar,
hvorki í dag eða á morgun. Eg
gef þér hér með hönd mina upp
á það«. Þeir stóðu hljóðir hvor
gegnt öðrum; Schwarz rétti fram
höndina, Gustav hikaði fyrst við,
en svo greip hann hönd vinar
síns. Þeim var sýnilega báðum
erfitt að taka til máls. Árangurs-
laust leitaði annar að vingjarn-
legum orðum og hinn gat ekki
komið þakklætinu fram yfir var-
irnar. Þeir skildust þegjandi.
Schwarz hafði heitið Gustav
þvi að heimsækja ekkjuna ekki
oftai'. Hvort sem hann nú elsk-
aði hana eða eða ekki, þá var
þetta loforð fórn frá hans hlið,
því hún var eini geislinn i hinu
tilbreytingarlausa lífi hans, og
hugsanir hans snerust um hana.
Þegar Gustav var farinn út úr
stofunni, varð Schwarz bæði sorg-
bitinn og óánægjulegur á svipinn.
Iðraði hann þess, sem hann var
nýbúinn að lofa? Nei. En -hann
sökti sér niður i djúpar og óþægi-
legar hugsanir. Á meðan ráfaði