Jólasveinar - 24.12.1914, Síða 26

26
þungabrimi eða þyti halastjörnu, þegar hún
flýgur um geiminn.
„Samúð, bræðralag — flytjið þér saman—-
á einn blett — Paradís. — Flytjið í Flóann
og slái þið stör!“
Mennirnir skulfu, því hljóðið var vættar-
þungt, en þeir voru altaf að rífast um járn-
brautarlagningu og peningaleysi. — þeir
skildu ekki meistarann, og gegndu honum
engu orði.
þá sendi hann þeim pólitískt reiðarslag,
til þess að safna þeim saman undir sitt
merki gegn Dönum. En þrumufleygurinn
samansafnar ekki, hann sundurdreifir. þeir
tvístruðust æ því meir, og hinir skriftlærðu
pólitíkusar settust í sekk og jusu ösku yfir
höfuð sér, ef vera mætti, að þeir fengi
skilið meistarann. En þeir skildu hann ekki
samt sem áður.
Meistarinn hrygðist, en hrygð hans var
eins og glampi af spjótsblaði, hvarf um leið
og hún kom.
Sólkerfin hnigu og stigu, eftir órjúfandi
lögmáli og halastjarna var á flækingi upp
undan Skaganum.
„Ekki þroskaðri en þetta enn þá!“ sagði
Katfas Tobías og tók sér fari tneð henni
beint út úr sólkerfi voru.