Framtíðin - 01.03.1908, Síða 6

2.
FRAMTÍÐl N.
því þegar einhver ber sig skringi-
lega, án þess að vita af því sjálfur,
þá sér bann í brosinu sjálfan sig
eins og í spegli. Brosið getur veriö
ágætur spegill.
Má vera, að Framtíðin líti ekki
að eins í þann spegil sjáif, heldur
brúki hann Hka svona með hægð
öðrum til gagns; því þ3 hún sé
feimin, þá er ekki laust við, að hún
sé ofurlítið íbyggin, kinki kolli og
segi: „Gefið mér tækifæri i Ef til
vill læri jeg þá betur að hneigja
mig.‘ ‘
Og enn fremur mælir Framtíðin:
„Og svo verður að muna, að jeg er
eins og ungi, sem í fyrsta sinni
flögrar úr hreiðri sínu. Ekki full-
fiðraður. Og flugfjaðrirnar svo
veikar, óþroskaðar, og án þess þols
og þreks, sem áreynsla og æfing
veitir.
„Ef vel viðrar, og ekki koma
frost og ef enginn lemur mig
grjóti, þá á jeg von á að fiðrast og
verða fleygur. Ekki að jeg fljúgi
hátt. ónei! Fljúgi bara í fangið á
börnum og unglingum. Setjist á
lófa þeirra, og lofi þeim að láta vel
að mér, og finna til þess, að mér
þykir gaman að vera hjá þeim, og
gaman að geta glatt þau. Og kann-
ske jeg fljúgi upp á einhverja
greinina—ekki hátt upp á háu trén,
—nei! heldur á lága grein rétt fyrir
ofan höfuðið á þeim, svo þau geti
náð til mín, og syngi þeim eitthvert
lítið lag, og komi þeim til þess að
líta upp í Ijósið og syngja með.
Gaman væri að geta það!“
Segir betur til sfn.
Blaðið segir, að nafnið sitt,
Framtiðin, eigi vel við. Það eigi
að vera blað fyrir börn og unglinga,
og að framtíðin sé þeirra, en ekki
hinna gömlu. Fortíðin og nútíðin
sé þeirra. Þá tíð eigi þeir að brúka
svo, að framtíðin verði blessunar-
arfur til handa börnum og ungling-
um. Það só skuld þeirra og allra
hinna fullorðnu við börnin og ung-
lingana. Skuld þá verði þeir að
greiða, Á sínum tím-i verði þeir
að gera reiknings-skil á því, hvern-
ig þeir hafi lokið þeirri skuld.
Nafnið minnir svo líka á hlutverk
blaðsins. Dýrðlegt hlutverk. Það
að leggja skerf til þess, að framtíð
hinna ungu verði góð og björt —
ekki að eins björt í draumum
þeirra, lieldur í raun og’ veru.
Gott er að eiga bjarta drauma.
Það eru bjartar vonir og hugsjón-
ir, sem lýsir af. En vonirnar mega
ekki verða að tál-vonum. Og hug-
sjónirnar mega ekki sökkva í myrk-
ur; því þá sekkur maðurinn sjálfur
í myrkur. Framtíðin verður vond,
og maðurinn hinn ógæfusamasti
allra skepna.
Nú er framtíðin undir því komin,
hvernig æskulýðurinn þroskast.
Hún dettur ekki björt og fögur of-
an í fangið á neinurn. Blíð og bros-
andi kemur liún ekki til neins
manns fyrir tilviljun. Björt og góð
framtíð er laun. Eða hún er ávöxt-
ur. Hiín er laun þess, sem hefur
unnið fyrir laununum. Hún er á-
vöxtur af því, sem sáð liefur verið
til; en engin slympi-lukka.