Muninn - 01.11.1982, Blaðsíða 21

RÍkfKJtíkÍLBG þV£KSC*MÍ
E* þ/tá Kðkwveá/f
PrtOFSHÚ/'í, F/JL-hK. I
PtLÖJAKTUK L. AiyXftU/tffOA/.
Eins og flestir vita hef ég tekið mér
5 ára fri frá kennslu til þess að geta ein-
beitt mér að rannsóknum og athugunum á
undirstöðum stærðfræðilegra aðferða. Ég
hef reynt að kryfja
til mergjar ýmsar fræð-
ilegar útsetningar og
þannig nálgast lykilinn
að leyndarmáli stærð-
fræðinnar.
Einna fyrst' beindi
ég huganum að einu und-
irstöðuhugtaki stærð-
fræðinnar, þ.e. MENGI.
Þetta orðskripi hefur
nær útrýnt orðinu hópur
úr islensku talmáli.
Talað er um mengi Mennt-
skælingja, mengi skálda,
mengi belja o.s.frv..
Stök mengisins jafa
ætið einhver sameiginleg
einkenni. Ef mengið Q
hefur eiginleika P má
segja að x sem hefur eig-
inleika P sé stak i meng-
inu Q. Yrðingin: x hefur eiginleika P -nefn-
ist yrðingarfall (Sætningsfuktion) og er ritað
P . Yrðingarfallið sjálft er ekki yrðing
þvi að skilyrði þess að setning sé yrðing
er að hún sé sönn eða ósönn. Gildi þarf að
fá á x og P til þess. Dæmi: Ef eiginleiki P
er að vera maður þá er P sönn ef x er Tryggvi
Gislason en ósönn ef x er fernisúlfur. En deila
má um þessi atriði eins og flest önnur.
Mengi getur verið stak i sjálfu sér. Þetta