Fríkirkjan - 01.04.1899, Blaðsíða 6

54
neyðinni, kasta sór í faðm þess brúðgumans, er hét henni að
sjá fyrir henni og bera hana á örmum sér gegnum mæðu-
storma iífsins, sem og ósk brúðgumans er? Eigi eru ailir
brúðgumar tryggir eða færír um að varðveita brúði sína í öll-
um hretviðrum mannlífs þessa. En til er þó sá brúðgumi, er
eigi brigðar heil sitt; til er sá brúðgumi, er eigi skortir mátt
til að bera brúði sína á örmum sér, og eigi að eins gegnum
alla mótgangsstorma mannlífs þessa, heldur og gegnum hið
dimma hlið dauðans upp til betra heims, þar sem ekki er
„harmur né vein né mæða“. Það er brúðguminn Jesús
Kristur!
Kirkjan er betur sett i „eyðimörku" en í „aldingörðum"
heimsins. Hún er betur farin með „tómar hendur", enn með
„fullar höndur fjár“. Þetta mun þykja djúpt i ár tekið, en
það er mælt af trú og hjartans sannfæringu af manni, sem
lielzt vildi geta lirópað það upp fyrir öllum h'eiminum. Jesús
sagði við hinn auðuga mann: „Far þú og sel allar eigurþín-
ar, og gef þær fátækum, og munt þú fjársjóð hafa áhimni;
kom síðan, fylg mér og tak á þig krossinn.“ (Mark. 10, 21).
Með þessum sömu orðum ávarpar hann brúði sína. Hann
krefst þess af henni, að hún taki á sig krossinn, þ. e. gangi
með hugrekki út í dauðans liœitu, ef þörf krefur. Hann getur
ei látið sér nægja liálfa ást, liáilft traust. Hann krefur full-
komna ást, fullkomið traust, mælt á hans gull-legu náðar-
metaskálum!
Kristna kirkja, brúður Jesú Krists, leggðu eyrun við að-
löðunarröddu brúðguma þíns. Leggðu hjartað við henni; hún
kemur eigi í stormrödd, hún kemur til þín í hinum biíða and-
vara hans náðarköllunar. Og hjarta þitt mun heyra hann tala
til þin þessum sömu náðarorðum, er hann fyr á tímum talaði
til sinnar útvöldu þjóðar: ,.Eg vil festa þig mér til eiginorðs;
eg vil festa þíg mér i réttlæti og réttvísi, i likn og miskunnsemi,
eg vil festa þig mér til trúfesti, og ])Ú skalt Jielilija drott-
in.“ (Hós. 2, 21. og 22.). Iíver' er það, er eigi vilji læra
að þekkja drottin? Hér býðst tækifærið: Pað er að segja
skilið við holdið og ganga eftir andanum; ganga á rödd brúð-
gumans og hlýða á hans fortölur.
Leggjum oss því undir guðs voldugu hönd, svo að hann