Ljós og sannleikur - 01.09.1919, Síða 8

56
Ljós og sannleikur
Á þessum síðustu tímum ættu öll Guðs
Lörn að vera vakandi.
Yér erum ekki í neinum efa urn það, að
hinn dýrðlegi dagur sé i nánd. Guðs heilaga
kirkja, brúðir Krists, hefir ár eftir ár og
öld eftir öld verið að búa sig undir að taka
á móti brúðgumanum. Og senn mun hún
sjá vonir sínar rætast. Innan skamms mun
hinn blessaði brúðgumi koma og gleðja oss
með návist sinni. pá mun fagnaðarsöngur-
inn óma frá ótal sálum, er hafa þráð komu
hans. Eftir hina myrku nótt mun hin fagra
morgunstjarna Ijóma, og Drottinn vor Jesús
Kristur mun lifa og rikja um aldir alda.
„þreyið því hræður, þangað til Drottinn
kemur. Sjá, akuryrkjumaðurinn bíður eftir
hinum dýrmæta ávexti jarðarinnar og þrey-
ir eftir honum, þangað til hann hefir fengið
haustregn og vorregn. preyið og þér, styrkið
hjörtu yðar, þ v i að koma Drottins
nr í n án d.
E. A. S.
Vitnisburður.
Eg er ekki ríkur af orðum,eneins og skrif-
að stendur: Guðs ríki er ekki fólgið í orð -
um heldur krafti. Eg vil því með Guðs náð
og hjálp skrifa um það, sem hann hefir gert
fyrir mig. Eg hefi verið sjómaður í mörg
ár og að mestu leyti gengið mínar eigin göt-
ur. En svo var það einn dag, að Guð sýndi
mér, að eg var glataður syndari, og þá sá
eg, að að eins fyrir blóð Jesú Krists, Guðs
sonar, var frelsi að finna, þvi að hans blóð
hreinsar oss af allri synd. Og það var einn
æskuvinur minn, sem Guð notaði sem verk-
færi i sinni hendi, til að leiða mig til sín.
J?egar eg sá, hvað Guð hafð gert fyrir hann,
gat eg ekki efast um, að Jesús væri máttug-
ur til að frelsa mig. Og Jesús sigraði sáJ.
mína. Lofað veri hans heilaga nafn. Eg
endurfæddist til lifandi vonar, og var nú alt
sem nýtt fyrir augum mér.
Eg hætti nú við sjómenskuna til þess að
geta verið meðal Guðs barna. Og nú gaf
Guð mér stöðugt meira og meira ljós. Eg
sannfærðist um, samkvæmt boði Jesú Krists,
að mér bærý að láta skíra mig í vatni, úr
því eg var endurfæddur. Eg gekk hlýðn-
innar veg og það voru dýrðleg spor. Nú
fór eg að biðja Guð að gefa mér heilagan
anda, þvi að sál mína hungraði og þyrsti
eftir Guði. En svo var það um tíma, að
eg fór að ganga i mínum eigin krafti, og
viltist burt af hinni einföldu braut, sem eg
byrjaði að ganga. Og svo liðu fleiri mán-
uðir, að eg var í villu og svima. Eg hafði
hlustað á annarlegar raddir og var komin út
í myrkrið. pá leit Guð enn í náð til mín og
sýndi mér, að réttlæting fæst að eins fyrir
lifandi trú á Jesúm Krist.
Nú skein mér aftur Guðs ljós, og sál mín
fyltist fögnuði. Mitt andlega líf þroskaðist
dag frá degi, og loks slcirði Guð mig með
heilögum anda og eldi. pá lofaði eg Guð
hástöfum og talaði nýjum tungum, eins og
postular Jesú gerðu. pá fann eg þá gleði
og þann frið í sál minni, sem yfirgengur all-
an skilning. Eg teigaði lífsins vatn, sem
slekkur allan þorsta.
Oft hafði Guð áður blessað sál mína, en
þetta var svo dýrðlegt, að eg megna eklci að
lýsa þvi með orðum. Hver og einn verður að
finna þessa sælu sjálfur, ef hann á að geta
skilið, hvað hún er dýrðleg.
Kæra sál, þú sem enn hefir ekki fundið
Guð, kom þú til Jesú, því að hann elskar
þig, já, hann elskar þig svo mikið, að hann
fórnaði lífi sínu fyrir þig. Hver sem á hann
trúir mun ekki glatast, heldur hafa eilíft
lif. Andinn og brúðurin segja: Kom þú! —
Sá sem þyrstur er, hann komi. Hver sem
vill, hann taki ókeypis lífsvalnið. (Opinb.
22 :17).
Nú eru bráðum tvö ár liðin, síðan Guð
frelsaði sál mína, og það hefir verið sæll
tími. í hans náðarörmum hvili eg öruggur
um tíma og eilífð.
Jakob Larsen.
FélagsprentsmiSjan.