Ljós og sannleikur - 01.11.1919, Blaðsíða 3

Ljós og sannleikur.
67
sem Jesús var vanur að gera sjálfur að Pétri
áhorfanda; liann gerði líknarverk, sem
leiddu til sáluhjálpar, en hann gerði þau
aldrei sjálfum sér til handa, né til sýnis, né
til að sanna einhverja kenningu, sem hann
flutti eða sem töfrabragð, heldur gerði hann
þau ávalt til að lijálpa fólkinu og gera því
gott og sanna og sýna guðlegt lundemi sitt
og kraft Krists, eins og Kristur gerði sjálfur.
Sumir segja, að þeir trúi ekki á krafta-
verk, en þeir gera vanalega ranga grein fyr-
ir þvi, hvað kraftaverk er. pað er ekki verk,
sem brýtur í bága við nokkurt af lögum
náttúrunnar. í Icraftaverkinu gerh' Guð með
almættiskrafti sínum það, sem er ofar sams
konar krafti i náttúrunni, líkt og maðurinn
gerir af sínum minna mætti. — Og það, sem
gert er, er ávalt vitnisburður um og sönn-
un fyrir þvi, hver það er, sem vinnur verk-
ið,—
Prófessor Tompson sannar þetta. Hann
liefir öðrum fremur fengist við að rannsaka
heila mannsins og apanna, og er lcominn að
þeirri niðurstöðu, að heili skógarapanna,
Ghimpansa og Orangutans, sé nákvæmlega
eins og heili mannsins. Setjum nú svo, að
einhver vera ofan úr stjömunum, sæi apa
og mann saman; hvernig gæti sá heimsækj-
andi vitað, hvor væri api og hvor maður?
Af því einu, hvað þeir gera. Maðurinn gæti
lesið og skrifað, bygt sér hús, járnbrautir
og breytt öræfum í aldingarða. Chimpans-
inn gæti hvorugt. pað, sem maðurinn gerði,
væri sönnun þess, að hann væri gæddur af
Guði lifandi sálu.
Á sama liátt gerði Jesús verk, sem mað-
ur gæti ekki gert. Verk hans voru tákn og
sönnun þess, að hann væri ekki einungis
maður, heldur sonur Guðs i langtum æðra
skilningi en maðurinn. Hinn fyrirheitni
Messías staðfesti með þeim verkum sínrnn
liugarfar sitt og kenningar. Að öðrum lcosti
hefði hann eigi getað sannfært Gyðinga um,
að hann væri Messías. Jesús, sem var Gali-
leu-maður, trésmiður, lögunautur fiski-
manna og hafði aldrei gengið á liina hærri
skóla Gyðinganna, virtist á allan hátt gagn-
ólíkur þeim volduga, sigursæla konungi,
sem þeir væntu að Messías mundi verða.
pað er engin leið til að gera sér grein fyrir
framþróun og viðgangi kristninnar þrátt
fyrir allar tálmanir, fyrir sigursæld hennar
i Rómaborg og fyrir því, að hún er nú æðsta
uppspretta allrar menningar i heiminum,
nema með því, hver Jesús var og því, sem
hann gerði, máttarverkum hans, sem voru
sönnun þess, að í honum bjó yfirnáttúrleg-
ur kraftur; og til þeirra benti hann lika
iðulega máli sínu til styrkingar.
Vér þurfum eigi þess háttar kraftaverka
við nú á dögum, af þvi að vér sjáum öll hin
yfirnáttúrlegu verk hins upprisna frelsara, í
öllu þvi, sem hann hefir gert og er að gera
í heiminum. Engin trúarbrögð gera slík und-
ur, sem kristindómurinn nú á dögum um
heim allan.
Vér skulum taka dæmi:
„Auðvitað trúir engin á kraftaverk nú á
dögum,“ sagði hr. Hardy við nágranna sinn.
„pað er nú undir þvi komið, livað menn
telja kraftaverk,“ svaraði Clark liugsandi,
„eg fyrir mitt leyti trúi á þau.“
„pér eigið við, að þér trúið þvi, að krafta-
verk hafi átt sér stað á dögum Krists. pað
er vist, að þau gerast ekki nú. Kraftaverk
heyra til hjátrúaröldinni, bernskudögiun
mannkynsins."
„Ekkert veit eg um það,“ mælti Clark.
„Ef þér fallist á, að kraftaverk sé breyting,
sem yfirnáttúrlegur kraftur veldur, þá get
eg sýnt yður kraftaverk í kveld i þessiun
bæ. Viljið þér koma með og hlusta á hleypi-
dómalaust ?“
„Já, vissulega.“
peir gengu af stað eftir kveldverð og Clark
fór með Hardy vin sinn á þann stað í bæn-
um, þar sem hann hafði aldrei komið áð-
ur. peir gengu inn í litið samkomuliús, og
voru stórir salir til beggja lianda við það.
par var fyrir fjöldi karla og kvenna, og þar
tóku þeir sér sæti. petta fólk var svo ræfla-
legt alt og vesaldarlegt, að Hardy hvíslaði
að vini sínurn: „Hvaða hús er það, sem þú
liefir leitt mig inn í, alt afhrak veraldar
hlýtur að vera hér saman komið.“
,Já, svo er,“ svaraði Clark stuttlega. ]?eg-
ar sá, sem hélt samkomuna var búinn að
syngja sálm og biðja stutta bæn, þá gekk
fram stór maður og talaði með þrumandi
röddu.