Ljós og sannleikur - 01.11.1919, Síða 5

Ljós og sannleikur
69
Drottinn er í nánd.
Jak. 5, 7.
„Hinir hygnu munu skilja það.“
Vér vitum, að orð Guðs er lampi fóta
vorra og ljós á vegum vorum, aS þvi er ritn-
ingin segir (Salm. 119, 105), og aS þaS er
lieilög ritning, sem getur frætt oss í andleg-
um efnum (2. Tim. 3, 15).
Vér vitum, aS samkvæmt orSi GuSs, þá
erum vér uppi á hinum síðustu tímum heið-
ingjaaldarinnar, og að Jerúsalem verður fót-
um troðin af lieiðingjum, þangað til sú öld,
„tímar heiðingjanna,“ er liðin. (Lúk. 21, 24).
Nú er Jerúsalem frelsuð úr höndum
þeirra.
Vér vitum af orði GuSs, að „öld heiðingj-
anna“ hófst er Nebúkadnesar Babýloníu-
konungur hertók Jerúsalem, og þá lutu hon-
um öll lönd og þjóðir, og að lokinni þessari
öld, munu allar þjóðir lúta einum voldug-
um konungi. ]?að er Andkristurinn. „Hann
setur sig á móti og rís gegn öllu því, sem
kallast Guð eða helgur dómur, svo að hann
sest í musteri Guðs og kemur fram eins og
hann væri Guð.“ Tökum grandgæfilega eftir
undirbúninginum í heiminum undir komu
hans, sem „kemur fyrir tilverknað Satans
með allskonar krafti og táknum og undrum
lyginnar. (2. Tess. 2, 4. 9.).
„Eins og á dögum Nóa.“
Guð sagði við Nóa, að hann ætlaði að eyða
heiminn. Nói vissi það og fólk hans, en vond-
ir menn og óguðlegir vissu það ekki. peir
vildu eigi trúa orðum hans og svo fórust
þeir í flóðinu mikla. Á dögum Lots vissi
hann og fólk hans, að Guð ætlaði að eyða
borgina, en þcir, sem vildu ganga á vegum
syndarinnar, vissu það ekki og fórust. Eng-
inn hinna guðlausu manna vissi neitt né
skildi, en hinir réttlátu skildu það. Drottinn
sagði, áður en hann eyddi borgirnar Sódoma
og Gomorra: „Skyldi eg dylja Abraham
þess, sem e£ ætla að gera? (1. Mos. 18, 17.).
Vér skulum vera vakandi á þessum síð-
ustu tímum. Vakandi vinir Guðs skilja tákn
tímanna. Enginn timi er til tekinn í orði
Guðs um þetta, kirkjunni er ekkert tímatak-
mark sett eða áratal, heldur þetta eina:
„Hinir hygnu munu skilja það.“ „Margir
verða hreinir og skírir, en hinir óguðlegu
munu breyta óguðlega og engir óguðlegir
munu skilja það.“ (Dan. 12, 10.).
pað er sagt skýrum, órækum orðum í
ritningunni, að vinir Guðs muni vita, hve-
nær hinn dýrðlegi dagur Drottins kemur.
„En þér bræður,“ segir postulinn, „eruð
ekki í myrkri, svo að sá dagur komi yfir
yður eins og þjófur.“ Guði sé lof!
pað er eins og eittlivað liggi nú i loftinu,
er varar oss við því, að nú sé dagur Drottins
í nánd. Hann mun eigi dylja þann atburð-
inn fyrir vinum sínum, sem mestur er allra
viðburða í heimi. pað er meiri og undur-
samlegri dagur en svo, að hann verði dul-
inn þeim, sem í raun og veru þekkja Guð.
Brúðurin mun vita, livenær hún á að vera
tilbúin að ganga á móti brúðgumanum.
Margra ára bið, vaka og þrá eftir brúðgum-
anum, öðlast bráðlega umbun. Drottimi
kemur bráðum sýnilega og mun hann full-
nægja hjartans ákalli og andvörpum þeirra,
sem elska Guð.
Vinir Guðs þekkja tákn tímanna. pað eru
þeir, sem „líta upp“. Og það er meira. pað
er eitthvað undursamlegt, sem „dregur þá
upp á við.“ peir finna að jarðarfjötrarnir
eru að losna. peir eru að losna úr hörmum
jarðarinnar. Undursamlegur, guðlegur krafl-
ur dregur oss upp á við, altaf hærra og
hærra, þangað til hið jarðneska þrýtur mátt
til að halda oss föstum, þangað til vér verð-
um lirifnir burt til fundar við Drottinn i
loftinu. Ó, sú dýrðarsjón, sem við oss blas-
ir! Ert þú vakandi? Ert þú viðbúinn þess-
um mikla hrifningar-degi? Vinir, endur-
lausn vor cr í nánd. „Dýrð og heiður sé Guði,
sem var, er og verður."
í Hebreabréfinu standa þessi eftirtektar-
verðu orð: „pér sjáið, að dagurinn færist
nær.“ pað er uppfylling táknanna, sem minst
er á í 24. kapítula Mattheusarguðspjalls, að
vér vitum, að dagurinn nálgast. Hann fær-
ist nær og nær sá dýrðardagur. Bráðum fer
morgunstjarnan að skína, til að boða kornu
þess dags, er þeir, sem vaka, verði hrifnir