Ljós og sannleikur - 01.01.1920, Blaðsíða 3

Ljós og sannleikur.
S3
í sölurnar leggja til, aiS ná því marki, þá kæmu
þeir endurlífgunartímar yfir heim allan fra
Drotni, aS aldrei hefíSu slíkir tímar komiö áö-
ur. Guö vill nú láta þessa tíma koma. Ekki stend-
ur á neinu frá hans hendi. Alt er reiSubúiö. Þa'ö
stendur á mönnunum, þeir vilja ekki kannast viS
syndugleika sinn og koma til hans, sem hefir
fyrirgefningu synda og eilíft líf a'iS bjóöa. Jesús
má enn gráta eins og yfir Jerúsalems-búum for'ð -
um. Þeir v i 1 d u ekki korna til hans. Þeir
þ ó 11 u s t vera heilagir og réttlátir. Og svo er
enn. Enn treysta menn eölisgæðum sínum, og
góöri breytni sinni — sínum eigin fötum. Þeim
finst ekki geta komið til mála, aö þeir, svo
vænir menn og vandaðir, segi viö Drottin: „Ó-
nýtir þjónar erum vér.“
En hvaö eru verk vor þau er góö kallast?
Ekkert annað en ófullkomin viðlcitni. Og hver
laun eigum vér skilin fyrir þau? Launin, sem
barnið á skilið, sem gefur foreldrum sínum gjöf,
en kaupir hana fyrir peninga, sem þaö fær aö
gjöf frá foreldrunum. Getur þaö barn sagt við
foreldrana, þegar þaö er búið að afhenda gjöf-
ina: Nú á eg hjá ykkur fyrir þessa gjöf? Nei,
gott barn fer ekki frarn á endurgjald.
Guð gefur oss alt, af náð erum vér það sem
vér erum, og enginn megnar neitt gott að gera,
nema með krafti Guðs. Á maður þá heimtingu
á launum fyrir þau góðverk sín? Hann er f að-
i r i n n, vér erum b ö r n i n.
En hvað sem iðrunarleysi fólks líður og trú
þess á réttlætinguna af verkunum, þá standa
þessi orð Jesú stööug eilíflega: „Nema þér snúið
við, munuð þér allir eins farast." Og þessi orð
Drottins: „Hinn óguðlegi láti af breytni sinnt
•og snúi sér til Drottins, þá mun Drottinn misk-
una honum."
Þaö er miklu meira fólgiö i afturhvarfinu, en
fólk veit alment, þvi aö það eru fæstir prestar
nú, sem prédika afturhvarf eöa betrun lifernis-
ins, en þaö er víst, vinur minn, aö ekki er það
nóg, aö þú hryggist af synd þinni og ekki held-
ur það, aö þú játir hana, þú verður líka aö
afleggja hana, og meir en það, þú veröur aö
bæta upp þaö, sem þú hefir haft af öðrum eða
skaðað þá.
Þegar Zakkeus hafði snúið sér, þá sagði
hann: „Og hafi eg ranglega haft af nokkrum,
þá geí eg lionum það ferfalt aftur.“ Hann vissi,
að það var óhjákvæmilegt að bæta óréttinn
og svo tók hann nú óréttinn nærri sér, að hann
vildi borga ferfalt aftur. Og þá var lika sigur-
inn unninn hjá Zakkusi; hann fékk fullkomið
hjálpræði. Guö krefst, aö vér gefum honum
hjarta vort aö fulíu, áður en harin veitir oss fult
frelsi. —
Og þá erum vér orðnir lifandi vottar,
þá er það góöa verk fullkomnað, sem Guö byrj-
aöi i oss.
Því er samfara mikil lotning og auömýking
aö bæta ráö sitt samkvæmt orði Guðs, að játa
og bæta aftur hvern órétt, sem vér gerðum öðr-
um, meðan vér lifðum syndalífinu, ekki aðeins
fyrir Guði, heldur líka fyrir mönnunum. Menn
eru ófúsir á þá betrun nú á tímum, en þess vegna
eru þeir líka svo margir, sem vantar sálarfrið,
vantar þann frið, í sálu sína, semþeir höfðu
fyrrum, er þeir gengu veg þeirrar auömýkingar
— og svo verða þeir dauðir vottar.
Aðalgallinn á afturhvarfinu nú á dögum er
sá, að menn vilja dylja syndir sínar og svíkja
svo með því sjálfa sig og aðra; en Guð geta
þeir eigi á tálar dregiö. Vér verðum aö kann-
ast viö syndir vorar og afleggja þær, ef vér
eigum aö öðlast náð og verða — lifandi vottar
frelsara vors og Drottins Jesú Krists.
Kostum kapps um að hafa jafnan óflekkaða
samvisku fyrir Guöi og mönnum. Þá mun frið-
urinn veröa sem vatnastraumur og sála vor seni
hafsins bylgjur.
(Þýtt ur sænsku).
Kornelíus og Pjetur.
„Ekki er munur á Gyðingi og grískum manni,
því að hinn sami er Drottinn allra, fullríkur
fyrir alla þá, sem ákalla hann.‘‘ Róm. io, 12.
„Kornelius var ráðvandur maður og óttaðist
Guð og alt hans heimili, og gaf hann lýðnum
miklar ölmusur og var jafnan á bæn til Guðs.“
Þetta er lýsingin á Kornelíusi, manni, sem
var viðbúinn að taka ’k r i s t n i. Þeð er
sannreynt, aö trúrækinn hermaður, hlýtur að
eiga djúpsetta trú. Kornelius mun hafa veriö
einn af þcim mönnum, sem heyrðu vitnisburð-
inn um Jesú af vörum Filippusar, er boðaði