Ljós og sannleikur - 01.01.1920, Page 5

Ljós og sannleikur
85
Ananías og eins þá Pétur og Kornelius. Það
var eins og Drottinn legöi hægri höndina á
Kornelius og vinstri höndina á Pétur og þrýsti
þeim hvorum að öörum.
Hefir Guö kallað þig til að vinna sérstakt
starf, ríki hans til eflingar? Ef svo er, þá hefir
hann líka sjálfur búiö þig undir það á einhvern
hátt. — Taktu nákvæmlega, eins og Pétur, eftir
þeim bendingumDrottins og fræðslu. Ertu brenn-
andi í andanum, staðfastur í bæninni,
glaður í voninni og þolgóöur í þjáningum? Þá
ertu undirbúinn að reka erindi Drottins.
E>etta líður hjá,
Fyrir mörgum, mörgum öldum lét einn af
Persakonungum rita þetta orðtak yfir öllum dyr-
um í höllinni sinni. Þetta sama orðtak getum
vér oft notað í reynslu vorri í daglega lífinu.
„Þetta líður líka hjá.“ Sjúkdómurinn, sem
lengi hefir legiö á oss, og gert oss dapra, sorg-
in og þjáningin í öllum myndum, alt líður það
hjá, og þyngsta sorgin meira að segja, er vér
verðum að sjá á bak þeim ástvinum vorum,
sem áttu allan vorn kærleika — hún líður líka
hjá á sínum tíma.
Þetta getur veitt oss nokkurs konar huggun,
en fullkomna, sanna huggun i allri neyð og sorg
og í lífsins sárustu þjáningu getum vér eigi
drukkið nema úr einni lind, lind sem austur-
landakonungurinn þekti ekki, lindinni, sem
aldrei bregst né þrýtur.
Jafnframt því, sem sannkristinn maður veit,
að heimurinn ferst og alt, sem í honum er, hin
þyngsta þjáning og mesta neyð jafnt og sælustu
unaösemdir, þá veit hann, að hann á arfleifð í
vændum, sem aldrei líður undir lok, arfur, sem
honum er geymdur á himni, og öllum þeim, sem
í fullri trú vænta þeirrar dýrðar, sem á þeim
mun opinber verða.
„Þótt vonir bregðist margar mér,
og mæðu við eg búi,
mín von um Drottins vernd ei þver,
eg veit, á hvern eg trú i.“
Vökumaðurinn,
Hve gott með Guði einum
að ganga hverja nótt
á himins vegum hreinum,
þá hvíldar nýtur drótt;
það vottar vökumaður,
sem veður þolir stríð,
hann unir úti glaður
þó yfir dynji hríð.
Hann mæða engin myrkur,
þó mánans hverfi rönd,
hann er í anda styrkur
af alvalds studdur hönd,
og bylur enginn brýtur
hans björtu trúar-rós
hún náðar Drottins nýtur —
og nóttin fær sitt ljós.
Og strax er himin heiðir
með helgum stjarna-krans,
hann eygir ótal leiðir
að innum skaparans,
svo lýsist nóttin langa
og loksins dagur skín,
og þá er gott að ganga
með Guði heim til sin.
Ó, virð þinn vininn eina
þú vökumaður kær!
Því hann í myrkrum meina
þér mestan unað ljær;
þó hlýtt sé heima í ranni
og hlýtt á vina fund,
og hlýr sé hjartkær svanni, —
er hlýust Drottins mund.
Þó vinur víki frá ])ér,
svo vaka þurfir einn,
ef góður Guð er hjá þér
ei grandar háski neinn,
hann fylgi engla fær þér
og friðar hrygga lund,
hann ljós í myrkrum ljær þér
og lif á dauðastund.
J. G.
i.