Ljósvakinn - 01.01.1923, Síða 1

I. ár.
Reykjavík, Jan.—Febr. 1923.
4.-5. tbl.
Eilífa lifið.
»Þetta hefi eg skrifað yður, til þess
að þér vitið, að þér hafið eilift líf, yð-
Ur sem trúið á nafn Guðs sonar«. 1.
Jóh. 5, 13.
Hvað hefir Jóhannes skrifað, er mun
8era oss mögulegt að vita með vissu
að vér eigum hina dýrmætu gjöl eilíft
Það fyrsta og þýðingarmesta er
trúin á nafn Guós sonar, eins og það
hefir verið opinberað oss. »Börnin mínl
t etta skrifa eg yður, til þess að þér
skulið ekki syndga; og jafnvel þótt ein-
hver syndgi, þá höfum vér árnaðar-
'nann hjá föðurnum, Jesúm Krist hinn
réttláta. 1. Jóh. 2, 1.
En það er ekki trúin ein, eða sann-
l>6ringin, sem postulinn tekur hér tillit
hl. Trúin verður að stjórna lífinu. Vér
Verðum að framganga í Ijósinu, eins og
hann er í ljósinu, hafa samfélag hver
v*ð annan og láta Krists dýrmæta blóð
hreinsa oss af allri synd. 1. Jóh. 1, 7.
»Ef vér játum syndir vorar, þá er hann
trúr og réttlátur, svo að hann fyrirgef-
ur oss syndirnar og hreinsar oss af
öllu ranglæti«. 9. vers.
Þegar vér höfum fengið fyrirgefningu
syndanna fyrir talsmann vorn og end-
urlausnara, öðlumst vér kraft til að
halda Guðs boð, og þetta er merki
þess að vér þekkjum hann. En boð-
orðin eru vitnisburður urn kærleika —
kærleika Guðs til vor og vorn kærleika
til Guðs. wÞví í þessu birtist elskan til
Guðs, að vér höldum hans boðorð og
hans boðorð eru ekki þung«. 1. Jóh. 5, 3.
Þessi kærleikur er yfirgripsmikill —
hann nær svo langt sem tilveran nær.
»Ef einhver segir: Eg elska Guð, og
hatar bróður sinn, sá er lygari; því að
sá, sem ekki elskar bróður sinn, sem
hann hefir séð, getur ekki elskað Guð,
sem hann hefir ekki séð«. 1. Jóh. 4, 20.
Kærleikur til bræðra vorra er merki
um von vora um eilíft líf. Þess vegna