Ljósvakinn - 01.01.1923, Blaðsíða 2

26
LJÓSVAKÍNN
lesum vér aftur: »Vér vitum að vér er-
um komnir yfir frá dauðanum til lífs-
ins, af því að vér elskum bræðurna,
Sá, sem ekki elskar er áfram i dauð-
anum«. 1. Jóh. 3, 14.
En hvernig eigum vér að sýna að
vér höfum kærleika til bræðra vorra?
»Börnin mín, elskum ekki með orði og
ekki heldur með tungu, heldur í verki
og sannleika«. 18. vers. En sá, sem
hefir heimsins gæði og horfir á bróður
sinn vera þurfandi og afturlykur hjarta
sínu fyrir honum, hvernig getur kær-
leikur til Guðs v<;rið stöðugur í hon-
um?« 17. vers. Góðgerðasemi við alla
menn og einkum við trúbræður sína er
það merki sem sannar oss að vér höf-
um eilíft líf. »Pér elskaðir, elskum hver
annan, því að kærleikurinn er frá Guði
kominn, og hver sem elskar er af Guði
fæddur og þekkir Guð«. 1. Jóh. 4, 7.
Hjálp i hverri þraut.
Vér lifum í heimi þjáninganna. Sorg
og armæða mætir oss hvervetna á leið-
inni til hins himneska heimkynnis. En
margir gera byrði lífsins helmingi þyngri
með því, að búast alt af við illu einu.
Ef þeir verða fyrir vonbrigðum, balda
þeir að öll von sé úti og að kjör þeirra
séu verri en allra annara. Með slíku
sýkja þeir líf sitt og varpa skugga á
leið samvistarmanna sinna. En þannig
þarf það ekki að vera. Það þarf kjark
og þrautseigju til að gerbreyta hugsun-
arhættinum, en mögulegt er það.
Hamingjan er komin undir bjartsýni
á lífinu, vér verðum að forðast bölsýni,
forðast ímyndaðar skuggahliðar lífsins,
en reyna að koma auga á sólargeislana,
sem Drottinn hefir stráð á leið vora í
þessu lífi, og gleðja oss i voninni um
betra líf.
Drottinn hefir séð oss fyrir hjálp í
hverri þraut. F*egar ísraelsmenn komu
til Mara og fundu að vatnið var svo
beiskt, að ekki var hægt að drekka
það, hrópaði Móses til Drottins. Drott-
inn framleiddi ekki nýlt drykkjarvatn,
en kendi þeim að nota það, sem var
við hendina. Móses átti að kasta tré
nokkru í vatnið og varð það þá sætt.
Síðan drakk fólkið af því og svalaði
þorsta sínum.
Kristur mun hjálpa oss í hverri þraul,
ef vér að eins leitum hans. Augu vor
munu opnast, svo vér sjáum, hvernig
hann i orði sínu hefir heitið oss bæði
líkamlegri og andlegri beilsubót. Hei-
lagur andi mun kenna oss hvernig vér
eigum að tileinka oss þær velgerðir, sem
ættu að nægja til þess, að forða oss
frá að mögla. Finnist oss drykkurinn
beiskur í bikar vorum, hefir Drottinn
til tré, sem getur gert hann sætan. Vjer
megum ekki láta hugfallast þólt óvæn-
lega áhorfist, ekki leggja árar í bát þó
sóknin sé erfið. »Leyti hann hælis bjá
mér«, segir hinn almáttugi »geri frið
við mig, geri frið við mig«.
Sá sem leitast við að þjóna Drottni
og felur honum vegu sína í trú og
trausti, mun aldrei komast i þær kring-
umstæður, að Drottinn hafi ekki séð
honum fyrir útgöngudyrum. Hvernig
sem högum vorum kann að vera hátt-
að, höfum vér leiðtoga, sem mun ryðja
brautina fyrir oss og leiða oss sér við
hönd, ef vér bara ekki höfnum aðstoð
hans. Séum vér i vanda staddir og vit-
um ekki hvernig ráða skal fram úr
þessu eða hinu, er mælir oss, þá höf-
um vér alvisan ráðgjafa. Verðum vér