Ljósvakinn - 01.01.1923, Qupperneq 5

LJÓSVAKINN
29
og laðar manninn til þess, sem honum
er eðlilegt, er ekki frá Guði, heldur
heiminum. Sá, sem . elskar þá hluti er
ókunnur kærleika föðursins; sá kær-
leikur sem er hjá Guði, er ekki hjá
slikum mauni, og það sein slíkur mað-
ur elskar er annarlegt fyrir Guði. Ef
einhver elskar hið jarðneska, þá er það
af því að hann er sjálfur jarðneskur.
Hér hefir þú,^ lesari góður, prófstein,
sem þú getur reynt sjálfan þig með,
hvort þú ert frá Guði eða af heiminum.
Elskar þú það, sem er göfugt og gott?
Viltu helzt hafa hugann við það, sem
er háleitt og hreint? Eða viltu heldur
hafa hugann við hið jarðneska og lága?
Geðjast þér betur að láta hugann hvarfla
um hið fánýta og hégómlega, hið ó-
hreina og skilvitlega ? Ungi vinur. í
hverju lifir þú? Er það fýsn augna og
holdsins og auðæfa-oflæti, sem þér geðj-
ast bezt, sem laðar þig helzt að sér?
Elskar þú heiminn og þá hluti, sem
eru í og af heiminum? eða ertu einn
3f hinum sælu, sem altaf leita Guðs
víkis og hans réttlætis. Er vilji Guðs
þin gleði og yndi eða eru það aðrir
hlutir, sem þú metur meira? Berstu
karlmannlega gegn hinu illa, sem er í
hjarta þínu og vinnur þú daglega sigur
nieð krafti Guðs og ástúð?
þessar og þvílíkar spurningar hefir
þú ef tilvill heyrt mörgum sinnum. Þær
hafa ef til vill við og við komið upp í
hjarta þínu. En hefirðu íhugað, hve
víðtækar þær eru og þýðingarmiklar
fyrir sjálfan þig? Jarðnesk gæfa þín og
órlög eru undir því komin, hvernig þú
getur svarað þessum spurningum. Þú
getur vísað þeim frá þér i dag og á
toorgun, þennan mánuðinu og þetta
arið, já, alla æfi. (Þó enginn reyndar
viti, hvort hann lifir af næstu nótt).
En þú kemst ekki fram hjá þeim og
öðrum enn þyngri prófspurningum síð-
ar, þó ekki verði fyr en á degi dóms-
ins, er þú skalt gera reikningsskil fyrir
öllu lífi þínu. Fresta því ekki að hugsa
urn þetta, þangað til það er orðið of
seint.
Elskir þú það, sem heyrir til Guðs
ríki, þá elskar þú það, sem mun vara
að eilífu; en elskir þú heiminn, þá
heldur þú í það sem fyrirferst, því að
»heimurinn fyrirferst og lyst hans«. En
þegar hann ferst, þá munu allir þeir.
sem eru honum hjartbundnir farast
með honum. Sá einn, »sem gerir vilja
Guðs«, varir að eilífu. Hann hefir lífið,
eilífa lifið, og mun, ef hann er stöðugur
í hinu góða, verða íklæddur óforgengi-
legleikanum á hinum mikla degi.
Þegar alt hið jarðneska er að hruni
komið, leysist sundur og hverfur, þá
munu þeir, sem »gera Guðs vilja«, vara
að eilífu. Pessvegna megum vér ekki
láta neitt hér á jörðu lokka oss út á veg
spillingar og glötunar. Munum eftir því,
að fýsn holdsins og fýsn augnanua —
alt sem freistar og dregur að sjer hið
náttúrlega hjarta, varir eigi nema stutta
stund. Það sem talar svo ginnandi í
dag og er svo freistandi, ber á morgun
vitni um, hversu hverfult það er. Það
sem nú sýnist vera svo stórt og dýr-
legt, hverfur innan skamms eins og ann-
að hjóm. Því að »alt hið jarðneska visn-
ar og verður að mold« — tómleiki og
ekkert annað.
Er þetta ekki satt? Virtu fyrir þér
eitthvað af þeim mikilleik, sem heim-
urinn hrósar sér af. Hvar eru nú
mennirnir, sem fyrrum voru svo vold-
ugir, og virtust ósigrandi og allar þjóðir
titruðu fyrir orðum þeirra? Hvað öðl-
uðust þeir mikla gleði og hamingju