Ljósvakinn - 01.01.1923, Blaðsíða 11

LJÓSVAKINN
35
og láta visku hans glepja sér sýn.
Goethe komst vel að orði er hann segir:
»Að vita það, að maður má trúa, er
takmark viskunnar«. Til að bæta böl
synda og sorga þarf ekki mannlegt
hyggjuvit eða heimspeki, heldur hjálp
frá Guði. Vér verðum að trúa á per-
sónulegan Guð — trúa því að hann
einn geti þerrað livert tár, og grætt
hvert sár. Maðurinn verður að öðlast
kraft frá hæðum áður en hann getur
lifað heilögu líferni. Drottinn er fús að
að umskapa oss; því hann segir: »Ög
eg mun gefa yður nýtt hjarta, og eg
mun taka steinhjartað úr líkama yðar
og gefa yður hjarla af holdi. Og eg
mun leggja yður anda minn í brjóst,
og koma því til vegar, að þér hlýðið
boðorðum mínum og varðveitið setn-
inga mína og breytið eftir þeim«.
Ez. 36, 26, 27. Þegar Droltinn segir:
»Eg mun«, er oss þá ekki óhætt, að
fela honum vegu vora? Mátturinn og
valdið er hjá Kristi; hann vill gera oss
að Guðsbörnum, og það stendur ekki í
annara valdi.
En margir misskilja trúna og villast
frá Kristi. Ó, að mennirnir vildu kann-
ast við vanmált sinn og byggja traust
sitt á Kristi. Vér sjáum af Postulas.
10, 38 hvernig hann gekk um kring,
gerði gott og græddi alla, sem af djöfl-
inum voru undirokaðir, er hann var
hér á jörðinni. Skildi hann vera van-
máttugri nú?
Látum osstrúa þessum orðum: ^Þann,
sem til mín kemur mun eg alls ekki
burt reka«. Jóh. 6, 37. Jesús Kristur er
í gær og í dag hinn sami og um ald-
ir«. Hebr. 13, 8. Hann er það eina, sem
hjálpar er af að vænta. Einnig í dag
býður hann öllum: »Komið til mín, allir
þér, sem þunga eruð hlaðnir, og eg
mun veita yður hvild«. Matt. 11, 28.
Við sérhvert fótmál hér í lifinu, get-
um vér þreifað á kærleika Guðs«. Sjá,
hönd Drottins er eigi svo stutt, að
hann geti ekki hjálpað, og eyra hans
ekki svo þykt, að hann heyri ekki«. Es.
59, 1. Festum traust vort á honum.
Hann þráir að veita oss hamingjuna.
Falskrattaverk.
Vér lifum á breytilegum tímurn. t*að
eru síðustu tímar í sögu þessa heims.
Vér erum komnir að takmörkum hins
ævarandi heims, þegar hinn mikli dag-
ur Drottins upp rennur. Hin síðasta
barátta milli hins vonda og góða er
skamt framundan. Satan leiðir fram
her sinn til hins síðasta striðs. »Hinn
gamli höggormur, sem kallast djöfull
og Satan, er afvegaleiðir alla heims-
bygðina, hefir aldrei verið ákafari að
verki en hann er nú. Hann er stiginn
niður í wmiklum móð, því að hann veil
að liann hefir nauman tíma«. Hann
mun beita allri sinni kænsku til að af-
vegaleiða á hinum síðustu dögum.
Afuegaleiða útualda e/ möyulegt uœri.
(Jm þetta lesum vér: »Því að upp
munu rísa falskristar og fallsspámenn
og þeir munu gera stór tákn og undur,
til þess að leiða í villu, ef verða mætti
jafnvel útvalda«, (Matt. 24, 24.). Sam-
hengið hér sýnir, að þetla er sagt um
síðasla kafla hins kristna tímabils. Orðin
segja greinilega að allir nema hinir út-
völdu muni verða afvegaleiddir.
En hverjir eru hinir »útvöldu«. t*að
eru þeir, sem hafa fyllilega veitt mót-