Kennarinn - 01.01.1900, Blaðsíða 15

SKÝliINGAR.
Niðurlagsvers lexíunnar eru eins og inngangur að hinni stórkostlegu písla-
lvsingu, sein kemur í kapítulunum næstum á eftir, þar sem spámaðurinn
með undi unarverðri nákvæmni lýsir hörmungum og pínu iausnarans, þó hann
standi uppi í tímanum sjö öldum fyr en þeir viðburðir skeðu. Lexían er því líka
inngangur að föstuliugleiðingum þeim, sem nú að sjálfsögðu höfum vör um hönd
næstu frannið.
I [Það voru einmitt þessi niðurlags orð lexíunnar, sem eþeópíski maðurinn var að
lesa þegar Filippus, að vísbending andans, kom til hans þar sem hann sat í vagn-
inum og spurði postulann : “Um hvern talar spámaðurinn þettaf” Postulinn opn-
aði bókina og boðaði honum Krist, Jesús Kristur,“sannur guð af föðurnum fæddur
frá eilífð og sömuleiðis sannur maður fæddur af Maríu meyju”,er þjóninn, sem liór
er átt við, sá makalausi þjón, sem postuiinn Páll ritar um: “Þó liann væri í guðs
mynd, miklaðist ekki af því, að liann var guði líkur, iieidur minkaði sjálfan sig,
tók á sig þjóns mynd, varð mönnuin líkur, og að útvortis hætti sem maður. Hann
litillækkaði sig sjálfan og Var hlýðinn alt fram í dauðan, já fram í dauðan á kross-
inum; Pyrir því liefur og guð liátt upphafið hann og geliö lionum tign. sem er
ailri tign æðri, svo öll kné skuli beygja sig fyrir Jesú tign, bæði J.eirra, sem eru á
himni og á jörðu, og undir jörðinni, og sérhver tunga viðurkenni, að Jesús Kristur
er drottinn, guði föður til dýrðar. Lamb guðs, hinn píndi en síðar uppliafði guðs
sonur, er umtalsefni bæði gamla og nýja testamentisins, og lier á jörðu og á liimn-
um að cilíl'u skal hann verða umtalsefni manna og engla og lofsöngur himinsins
þetta: “Þér hefur verið slátrað, og |.ú iiefur keypt oss guði til lianda, af öllum-
kynkvislum, tungumálum, þjóðum og ættum með þinu blóði; þú hefur gert oss að
konungum og kennimönnum fyrir vorum guði.” “Verðugt er það slátraða lambið
að meðtaka vald og ríkdóm, vizku, kraft, heiður, dýrð og þakkir.”
Og þeir sem endurleystir eru fyrir píslir Krists eiga ekki að vera aðgerða-
ausir og kaldir. Þeir, sem sonurinn hefur leyst, eiga að vakna og vcra styrkir
lí drotni og íklæðast vegsemd heilagleikans. Frá fjöllunum koma þeir sem frið-
hin kunngera ogsegja: “Þinn guð ríkir setn konungur.” Jafnvel fætur sendi-
hoðanna eru fagrir, því J.eir bera þá, sem frelsunina hoða. Vökumennirnir
á nmrum Síonsborgar hafa á nóttu syndarinnar séð 'guðs son koma, eins og
verðir herhúðanna fyrst eygja dagshrún. Dimman og óttmn dvína, þvi frelsari
ísraels nálgast, og hinn eftirvæntingarfulli lýður syngur “hósanna, hlessaður sé
sá, sem kemur í nafni drottins!” Jerúsalem syngur nýjan söng. Ilinir auðu
staðir verða veizlusalir. Fi iður kemur í stað ótta, iiuggun i stað liræðslu.
Sá heiiagi arinleggur, er i npphafl skapaði veröldina, er aftur augsýnilegur
orðinn, nú útréttur til að frelsa og viðreisa. Allar þjóðir lcoma nú til ísraels
guðs, svo þær leysist við eymd sína. Guð hýður sínum lýð að yfirgefa liið
i'ikulega skraut Babylonar og hverfa lieim aftur til Jerúsalem með kerin
drottins með sér.—Og vér eigum að hverfa frá liinni syndugu Bahylon iieims-
lns til hinnaj' lieilögu Jerúsalem himnanna. Jesús yfirgaf hásætið hjá föðurn-
"m, svo vér fengjum að setjast í ).að með lionum og ríkja með honum að
eilífu. Fyrii það eigum vér að elska hann, þjóna lionum og hlýða. Lilia eigum
vér að kappkosta að leiða sem flesta hraiður vora til lii nnar hiv.u sælu.