Kennarinn - 01.07.1900, Blaðsíða 10

—142—
Lexfa 12, ág, 1900. 9, sd. e. trln.
HINN RANGLÍTl RÁÐSMAÐUR.
Lúk. 10:1-12.
1. En liann sagði einnig við lrerisveina sína: maður nokkur rílcur hafði sér
ráðsmann, j>ann er rægður var fyrir lionum uin |>að, að hann iiefði sóað
Imns gózi; 2. kallaði hann )>á )>enna fyrir sig og sagði við hann; hví heyri eg
þetta uin }>ig? gjör |>ú reikningskap ráðsmensku þinnar, )>ví þú getur ekki
lengur verið ráðsmaður minn. 3. En ráðsmaðiirinn hligsaði með sjálfum sér:
hvað á eg nú til bragðs að taka, fyrst. hússbóndi miun sviftir inig ráðsmensk-
unni? eg megna ekki að grafa, en skammast mín að biðja ölmusu. 4. Sé eg
hvað eg skal gjöra, svo að þeir, nær eg verð settur frá ráðsmenskunni,
skjóti skjólshúsi yíir mig. 5. Kallaði liann þá á livern og eiun af skuldunaut-
um liússiiónda síns, og sagði við liinn fyrsta: livað ert þú mikið skuldugur
iiússbónda inínum? 0. Hann sagði: Hundrað tunnur viðsmjörs. Ilann mælti:
tak iiandskrift þina, set |>ig uiður og skrifa þú skyndilega íimtíu. 7. Þar eftir
sagði liann við annan: en livað mikið ert )>ú skuldugur? Hann mælti: liundr-
að mælikeröld hveitis; |>á sagði hann/ tak handskrift þína og skrifa )>ú áttatíu.
8. Þá hrósaði hússbóndinn hinurn rangláta ráðsmanni íyrir það, að liafa breytt
svo kænlega, því )>essa lieims börn eru kænni en synir ljóssins við sína
kynslóð. 9. Og eg segi yður, gerið yður vini af maminoni rauglætisins,
svo nær þér farið liéðan, að þér þá verðið meðteknir í hinar eilífu tjaldbúð-
ir 10. Sd, *em er triír yfiv litlu, mitn einnig verða tr&r yfiv mtklu, og etí, nem er ótrúr
yfir litlu, mun og ótrúr wrðn yjir miklu. 11. Eí að )>ér því ekki halið verið trúir
vtir hinum rangláta mammoni, liver muu )>á trúa yður fyrir sannarlegum gæð-
um? 12. Og ef að þér ekki iiaflð sýnt trúmensku í meðferö þess, sem aðrir eiga,
liver mun )>á gefa yður það, sem yðvart er?
LEXÍAN 8UNDURLIDUD.
I. Bynik ljóssins kiuj káÐsmenn ouÐs. Ungir og gamlir, ríkir og fátækir
eru að )>ví leyti ráðsnienn guðs, að þeir hafa allir fengið frá lionum gjaiir,
sem þeir eiga að brúka samkvæmt ráðstöfunum lians og vilja. Ilvernig brúk-
um vér þær?
II. Þkik minnast ávai.t Þeks kkikninos, ek Þkih kioa a« i.úka.—Eru )>ví
sívakandi yflr gerðuin síuum og meðferð efnanna, sem þeim er trúað fyrir. Ver-
um varasamir svo vér ekki verðum sviftir ráðsmenBkunni.
III. Þkir iiagnýta skh TÍMANN.-Ráðsmaiminum rangláta er lirósað, ekki vegna
svlka haiis, lieidur fyrir það, hversu kænn liann var að nota tímann, sem eftir var
ráðsmensku lians. Af lionum eigum vér að læra að brúka til réttlátra verka þann
stutta náðartíma, Sem oss er geíinn.
IV. Þeik búa sig oxiiiit anna« TjÍf,— Þessa lieims börn byggja sér liús og
hallir og safna jarðneskuin auð. Með enn meiri aturku ættu börn ijóssins að
byggja sér liús á himnuni og gera útvalningu sína vissa.
V. ÞbIK KKU TKÚIK YPIK I.ITLU OG VBHÐUH Því THÚAl) PYHIH MIKI.U Á
iiimnum. Með því að verja eigum vorum til að fæða og ltlæða fátæka og til
að gera önnur góðverk söfmun vör oss íjársjóð á kimuum.