Kennarinn - 01.04.1902, Síða 5

KENNARINN
29
þitt hneykslar þig, þá sting það út og kasta því á burt; betra er þár eineygðum
að innganga til lífsins en að þú hafir bæði augu þín og þér verði í helvítis eld
kastað. 15. Brjóti bróðir þinn nokkuð á móti þér, þá vanda fyrst um við hann
heimulega, og ef hann hlýðir þér, hefir þú unnið bróður þinn. 16. En vilji
hann þér ekki hlýða, þá tak með þér einn eður tvo, svo að alt málið verði út-
kljáð í viðurvist tveggja eður þriggja votta. 17. En vilji hann þeim ekki hlýða,
þá seg það söfnuðinum; og vilji hann ekki söfnuðinum hlýða, þá sé hann í þín-
um augum eins og heiðingi og tollheimtumaður. 18. Eg SCgÍ yStlT þaff
fyrir sann, aff hvaff þcr bindiff á jörSu, skal á himni bundift
vera, og hvaft þcr lcysiff á jörffu, skal á himni lcyst vcra.
21. Þá gekk Pétur til hans og mælti: Herra, hversu oft skal eg fyrirgefa þeimj
sem gerir á móti mér ? Er ekki nóg að gera það sjö sinnum? 22. Jesús mælti:
Ekki sjö sinnum, heldur sjötíu sinnum sjö sinnum,
í lex. síðastl. sunnud. var Jesús að kenna lærisv. auðmýkt. Kennir þeim
aga. Sjálfsaga fyrst (8, 9). Versin eiga vitanl. ekki að skiljast bókstaflega.
Sýna tilfinnanlega hina heilögu alvöru sjálfsagans og sjálfsafneitunarinnar, sem
heimtuð er af kristnum manni.—Hættulegt að leika sér við syndina eða freist-
ingarnar. Stundar ánægja getur orðið að eilífri kvöl.—Fái syndin litla fingur-
inn, tekur hún alla höndina. Varastu að vera vægur við sjálfan þig. Mundu,
hvað í húfi er.—En vertu vægur við aðra. Beittu samt kærleiksaga við þá, er
þeir drýgja synd (15—18). Syndin er líka'hættuleg fyrir bróður þinn. Elskir
þú hann, viltu ekki að hann tortímist. Vanda þú um við hann, þegar hann
syndgar. Synd, sem ekki er gjörð iðrun fyrir, leiðir til glötunar. Kærleiki
þinn knýr þig til að gera alt, svo bróðir þinn iðrist. Reynir sjálfur fyrst í kyrr-
þey. Ef það ekki dugir, á söfnuðurinn að gera sitt ítrasta. Ef kemur fyrir
ekki, útilokast bróðir þinn (15—17).—Guð er með þessu. Svo ef söfnuðurinn í
heilögum kærleika synjar um fyrirgefning („bindur"), staðfestir guð það. Og
eins ef hann fyrirgefur („leysir"—18). En hvað oft sem bróðir þinn syndgar,
átt þú að vera reiðubúinn að fyrirgefa honum af hjarta, ef hann iðrast (21, 22)
—iðrun eina skilyrðið—þú, sem dagl. nýtur fyrirg. af einskærri náð (23—35).
AÐ LESA DAGLEGA. — Mán.: Esek. 36, 1—15. Þrið.: Esek. 36, 16—32. MiSv.: Esek.
36, 33—38. Fimt.: Hatffí. 2, 2—9. Föst.: Sak. 2, 1—13. Laug.: Sak. 11, 1—17.
KÆRU BÖRN! Jesús t.ilar hér um aga. Þiö þurfiö að skilja það. Ykk-
ur ríður á því. Foreldrar ykkar aga ykkur, þegar þau finna að við ykkur, ef
þið hafið gert rangt, og vilja láta ykkur finna til þess, svo ykkur þyki fyrir því
og biðjið um fyrirgefning. Þau gera það til þess þið verðið góð börn og forðist
að gera það, sem ljótt er. Þ>að er skylda þeirra að aga ykkur. Guð heimtar
það af þeim. En hann heimtar líka, að þið lærið að aga ykkur sjálf, svo að þið
finnið til, þegar þið gerið eitthvað rangt, og biðjið um fyrirgefning. Syndin er
hættuleg. Þið megið ekki leika ykkur við hana eða við freistingarnar — neitt
það, sem vill koma ykkur til að syndga. Þið leikið ykkur ekki við eitur. jSyudin
er versta eitrið. Hún deyðir sál og líkama. Gáið að ykkur, góðu börn!
Lesið upp allan sálminn: ,,Sjá, gröfin hefir látið laust“, nr. 170 í sálmab.
TIL LEIÐB,—Guð vill, að við beitum aga við sjálfa okkur og aðra. Kenn