Mánaðartíðindi kristilegs unglingafélags - 01.02.1900, Page 7
iI.'ÁRG.
MÁNAÐARTÍÐINDI.
15
guCs hús, þar seui allt minnir oss á
og lætur uppfyllast trútiðum Hjörtum
þau orð Jesú: Hjeðan af munuðþjer
sjá himininn opinn og guðs engla
stíga upp og stíga niður yfir manns-
ins son (Jóh. 1,52). Vjer komum
inn í það heilaga hús, meðan klukk-
urnar hljóma og laða menn þangað,
•og hjartað fyllist af kyrð, því vjer
finnum til nálægðar hins ósýnilega
heims. Hinar stðustu raddir klukkn-
anna deyja út, og segja: »drag skó
þina af fótum þjer því sá staður, er
þú stendur á, er heilög jörð«, og
hinn trúaði reynir strax að útrýma
-öllum annarlegum hugsunum úr hjarta
sínu, svo það geti óskipt tilheyrt
•drottni. Þá innvígir söfnuðurinn hina
heilögu stund með bæn kirkjunnar:
»Drottinn jeg er innkominn f þetta
þitt heilaga hús o. s. frv. . .« Sjer-
hver trúaður tekur þátt í þessari
fiögru bæn, hneigir höfúð sitt og úti-
lokar úr huga sínum öll óviðkom-
andi áhrif. — Þá byrjar fyrsti sálm-
.urinn söfnuðurinn lyptir sameigin-
lega upp rödd sinni til þess að biðja
um andann og knýja á náðardyr
guðs, þegar sálmurinn er endaðttr
snýr hinn vígði þjónn guðs sjer að
söfnuðinum og segir:
„Ðrottinn sje með yður“. Sjerhver
alvarlega httgsandi kristinn maður
tekur þessa bæn til sín og sendir
aptur svar sitt frá djúpi hjartans:
Og med fhium anda! Eptir jiessi
kveðjtt orð, sent ertt svo fögttr og
blessunarrík, snýr presturinn sjer að
altarinu og söfnuðurinn snýr httga
síniint til gttðs f bæn, semræðuröll-
um blæ guðsþjónustunnar þann dag.
Þá snýr hann sjer að söfnuðinum og
flytur honum með postullegum rnynd-
ttgleika áminningu eða erindi frá
postulum Krists eða öðrum sendi-
boðum hans til mannanna; af virð-
ingu fyrir hitnt blessaða orði guðs
stendur allur söfnuðurinn upp og
tekur þannig í heilagri andagt móti
þessari áminningu, sem á eins ogað
leiða oss nær því allra helgasta 1
guðsþjónustunni. Því næst lofar og
vegsamar söfnttðurinn guð í sálma-
söng og býr stg þannig undir að
taka á móti fagnaðarerindi dagsins,
sem presturinn í umboði Jesú Krists
framber og boðar söfnttðinnm stand-
andi. Óendanleg gleði grfpur sál
hins trúaða; því fyrir honum hverfur
allt, hann heyrir aðeins guð tala og
því syngur hann nteð af allri sann-
færingtt hjarta síns: Guði sje lof og
dýrd fyrir sinn gleðilegan boðskap“\ og
snýr sjer svo í söng til guðs, þegar
hann hefttr fengið að heyra boðskap-
inn um náðina og sannleikann, er
veittist fyrir Jesúm Krist. — I enda-
lok söngsins fer presturinn ( »stólinn«
og eptir að hann ásamt hinttm trú-
tiðtt í kirkjunni hefttr beðiðumkrapt
andans, flytur hann aptur náðarboð-
skap dagsins, Guðs orðið, til safnað-
arins og útleggur svo og talar
ttm gttðs orðið eptir þeirri náð er
heilagur andi gefur honttm.
íprjediktininni erossgefið það, sem
vjer báðttm um við byrjttn guðsþjón-
ustunnar, leiðbeining til þess að
læra að bera angur fyrir syndirnar
og trúa á Jesúm Krist og breyta þar
eptir. A eptir ræðunni snýr söfnuð-
urinn httga stnum í bæn til guðs og
ttppfyllir kröfu postulans er hann
segir: »Fyrst og fremst áminni jeg
um, að gjörðar sjeu bænir, óskir,
fyrirbænir og þakkargjörðfyrir óllum