Mánaðartíðindi kristilegs unglingafélags - 01.09.1900, Blaðsíða 2
66
MÁNAÐARTÍÐINDI
II. ÁRG.
Fórn.
I öllum heiðnum trúarbrögðum er
það siður, að færa guðunum fórnir,
þ. e. færa þeim gjafir, annaðhvort
til þess að blíðka þá eða til þess að
öðlast einhver gæði frá þeim. — Trú-
aðir heiðingjar koma með eitthvað,
sem þeim þykir vænst um, beztu
kindina úr hjörðinni sinni eða bezta
dýrgripinn sem þeir eiga og leggja
það á altari einhvers af hinum ímynd-
uðu guðum. —
I hinu opinberaða iögmáli guðs,
sem hann gaf gyðinga þjóðinni, eru
fyrirskipaðar fórnir, sem sýnilegt merki
upp á hinar ýmsu tilfinningar hjart-
ans: syndameðvitund, þakklæt, o. fl.
Það virðist því vera eitt af grund-
vallarlögum allrar guðs dýrkunar að
fórna, nátengt guðsmeðvitund rnanns-
ins. Um þetta sannfærumst vjer þegar
vjer alvarlega virðum fyrir oss krist-
indóminn, því þótt með honurn sjeu
upphafin hin ytri fórnfæringarlög gyð-
ingsdómsins, er þó það að fórna ein-
kenni kristindómsins enn í dag. Krist-
indómurinn er kærleiksltf 1 sambandi
við þríeinan guð. En líf 1 kærleika
getur ekki hugsast án fórna. — I’eg-
ar vjer lítum til höíundar trúar vorr-
ar, sjáum vjer þetta strax, því svo
elskaði guð heiminn, að hann gaf
sinn eingetinn son. Jesús Kristur,
sem er vor sanna fyrirmynd, hefur
í orði og verki kennt oss þá megin-
reglu að fórna. Hann fórnaði sjálf-
ur dýrð sinni og veldi, þegar hann
varð maður (sjá Fil. 2, 6—8); hann
fórnaði ríkidæminu, þar senr hann
gjörðist fátækur vor vegna þótt hann
ríkur væri, til þess að vjer auðguð-
umst af hans fátækt (2. Kor. 8, 9)
hann fórnaði sínum eigin vilja (sbr.
orð hans í grasgarðinum); hann fórn-
færði að lokum lífi sínu fyrir oss alla.
— Þannig hefur hann kennt oss að
öll vor guðsdýrkun eigi að vera í
anda og sannleika, og þannig eiga
líka fórnir vorar að vera.
Vjer eigurn að fórna oss sjálfum
með öllu sem vjer eigum. Vjer eig-
um að gefa guði hjarta vort, það er
að segja, að fórna vorum eiginvilja,
en taka guðs vilja inn í hjartað sem
lífsinnihald vort. Svo framarlega sem
vjer trúum á guð í fuilri alvöru, og
elskum hann, þá hljótum vjer að
gjöra þetta. Og af. þessari einu fórn
spretta allar hinar einstöku fórnir.
Vjer láturn þá allt vara miðað við
guð, vinnum öll vor verk eins og í
hans nafni, látum málfæri vort vera
í hans þjónustu; notum hæfileika
vora, lífsstöðu og krapta til þess að
hans dýrð eflist, og hans ríki litbreið-
ist. Þá segjum vjer ekki lengur, að
jarðneskar eignir sjeru vorar, heldur
að þær sjeu guðs eign, og verjum
þeim samkvæmt hans tilgangi. Hinn
bágstaddi á þá athvarf hjá oss að svo
miklu leyti sem vjer orkum, og oss
er það gleði ef vjer getum lagt eitt-
hvað fram til eflingar hans ríki. Þann-
ig reynum vjer að gefa oss guði með
öllu sem vjer eignurn oss, og ekki
gjörum vjer þetta til þess að guð
verði oss náðugur, heldur af þvi
hann hefur verið og er oss kærleiks-
ríkur faðir fyrir Jesúm Krist. — Kæri
vinur, sem lest þetta, hverju hefur þú
svo fórnað guði ? Hvað hefur þú
reynt að gefa honum, sem gefið hef-
ui þjerallt? Rannsakaðu þetta vand-
lega, þvi af því sjerðu hvort elska
þín til frelsara þíns er sönn og lifandi.