Mánaðarblað K.F.U.M. í Reykjavík - 01.01.1929, Blaðsíða 6

4
MANAÐARBLAÐ K. F. U. M.
Dómkirkjuprestur, forrnaður K. P. U. M. í
Reykjavík fyrir hönd bæði K. F. U. M. og
K. F. U. K. í Reykjavík. Þá var sungið
versið: „Þitt orð er, Guð, vort erfðafjeu.
Síðan voru lesin upp skeyti og kveðjur.
Þar á meðal var nafnlaust brjef með heilla
ósk og hlýjum orðum um minningar frá K.
F. U. M. í Melsteðshúsi í Reykjavík og voru
innan í 100 krónur.
Síðan var frambornar þakkir til þeirra sem
stutt höfðu byggingarmálið og þeirra sem
mætt höfðu sem heiðursgestir: Bæjarstjórn
Hafnarfjarðar, stjórnir K. F. U. M. og K. í
Reykjavík, prestar kirknanna beggja í Ilafn-
arfirði og nokkurra annara, sem hafa komið
og talað á fundum hjá oss, og nú komu og
prýddu þenna fund. Þá söng karlakórið tvö
lög: „Drottinn sem veittir frægð og heill til
fornau (3 erindi) og' „Guð, þú sem stjórnar
himnanna heru.
Síðan var karlakórinu þakkað fyrir hina
ágætu hjálp þeirra á fundinum.
Síðan var endað með söng, trúarjátning-
unni og þögulli bæn, og blessun Drottins lýst
yfir og síðan sungið: „Son Guðs ertu með
sanniu. Seinast söng karlakórið aptur: „0,
Guð vors lands“. Og þar með var samkom-
unni slitið, var klukkan þá á mínútunni 10.
Þetta var mikil gleðihátíð fyrir l'jelögin í
Hafnarfirði: Miklu marki náð. Fyrsta sinni
hafa nú fjelögin fengið sjer hæfilegt húsrúm
og veglegt að öllu leyti. Hafa fjelögin sýnt
mikla dáð og dugnað í þessu máli. Hefur við
þetta komið fram mikill kærleikur og fórn-
fýsi. Ennfremur hafa margir utanfjelagsménn
sýnt mikið vinaþel. Margar góðar gjafir og
stórar hafa verið gefnar. Ein gjöf þúsund
krónur, nokkrar 500 kr. hver, þá 300 króna
gjafir, 250, 200 og margar 100 krónu gjafir
og fjölda margar smærri upphæðir, en allar
stórar og smáar bornar fram af kærleika.
Einn af gestunum að vígsluathöfninni end-
aðri stakk að gjaldkera 100 kr. seðli.
Blaðið er beðið að flytja öllum gefendum
og styðjendum beztu þakkir. Einnig öllum þeim
er fundinn sóttu og þeim sem prýddu hann
með ræðum og söng, prestunum og Friðrik
Bjarnasyni organista og flokki hans. Að síð-
ustu skal nefndur sá maður, sem ekki hvað
minst er að þakka að vjer gátum haldið
þessa vígsluathöfn, og það er húsameistari
Guðjón Arngrímsson. Ekki er unt að segja
frá því ýtarlega hvað hann hefur gjört fyrir
byggingarmálið, ekki aðeins sem yfirsmiður
verksins heidur og sem fórnfús fjelagsmaður.
Að hans var svo lítið minnst á fundinum,
var í samræmi við ósk hans sjálfs. —
En að endingu beinast aðalþakkir vorar
til Guðs, sem allt þetta er komið frá. Og vjer
viljum minna oss á það sem Guðs orð segir:
„Ef Drottinn byggir ekki húsið, erfiða smið-
irnir til einskis; ef Drottinn verndar ekki
borgina, vakir vörðurinn til ónýtis. (Salm.
127, 1).
Drottni einum ber öll dýrð.
Bænheyrsla.
Guð heyrir bænir. Það er hin blessunar-
ríkasta vissa trúaðra manna. Þeir vita að
aðgangur til náðarinnar er allt af opinn.
Vantrúaðir vita það ekki; biðja stundum í
néyð, en bæn þeirra ber ekki í sjer vissu
bænheyrslunnar. Guðsbörn vita að þau eru
ávalt bænheyrð.
Vantrúaðir bíða og fá, en eptir á þakka
þeir sjer opt sjálfir hjálpina og viðurkenna
ekki hjálp Guðs. Þeir biðja og f á e k k i;
fyllast þá reiði og gremju og missa trúna á
bænina. Guðs börn biðja og fá; þakka Guði
og gefa honum dýrðina. Þau biðja og f á
ekki; vita þá að það er þeim til góðs að
fá ekki það, sem þau báðu um þá, og eru
viss um að fá annað betra.