Verði ljós - 01.03.1897, Blaðsíða 8

40
það eðlilega liggja sjer að miklu leyti í Ijettu rúmi, hvernig
hann var það, og hvernig hann gat verið það. (Framh.).
Yor kirkjulegu mein og orsakir. jteirra
Eptir ejora Jón Helgason.
m. [Niðurlag].
Sje það nú rjett álitið, sem þegar hefir verið haldið fram, að
höfuðmein vors kirkjulega lífs sje vöntun á persónulegum lif-
andi kristindómi, og sje það rjett, sem þegar hefir verið sagt
um orsakir þessa meins, að þeirra væri aðallega að leita hjá starfs-
mönnum kirkjunnar á liðnum tímum og stæðu í sambandi við þá
staðhöfn, að prestastjettin sjálf hefði ckki, sern skyldi, verið gagn-
tekin af persónulegri kristilegri trú, — sje allt þetta satt og rjett,
og betur fáum vjer ekki sjeð, þá mundi það liggja í augum uppi,
að fyrsta skilyrðið fyrir því, að bót verði ráðin á vorum kirkju-
legu meinum, er hvorki endurskoðuð handbók, breyttir helgisiðir,
ný prjedikunaraðferð eða prestastefna með löggjafarvaldi, nje yfir
höfuð breytingar á hinu ytra kirkjulega fyrirkomulagi, heldur er
fyrsta höfuðskilyrðið þetta, að kirkja íslands eignist sem allra flesta
sanntrúaða, lifandi, áhugamikla starfsmenn, trúarheita og trúarsterka
prestastjett með skírri meðvitund um það, hver hefir kallað hana,
og tilfinningu fyrir því, til hvers hann hefir kallað hana, presta-
stjett, er setur sjer það sem æðsta markmið, að efla dýrð drottins
Jesú í söfnuðinum og gjörir því frelsarann sjálfan ekki aðeins að
miðpunkti kenningarinnar, heldur einnig og umfram alt að mið-
punkti lífs síns, hvort heldur er í kirkju eða utan. Þegar slík
prestastjett er fengin, má fara að búast við betri tímum, — þá má
fara að búast við því, að vor kirkjulegi hagur batni og að þess
sjáist fleiri merki í þjóðlífi voru, að einnig hjer hljómar orð drott-
ins alsherjar frá hæðunum, að einnig hjer lifir og starfar stjett
manna, er ritað hefir á skjöld sinn orðin „helgaður drotni“. En
heldur ekki fyr. Og þá mun það líka koma í Ijós, að hið ytra
kirkjulega form þarf engan veginn að standa oss fyrir þrifum, cins
og svo opt er borið við nú á dögum.
En hvaða vonir gefur nútíminn oss méð tilliti til framtíðar-
innar? Eru nokkrar líkur til að vor kirkjulegi hagur batni, að
þær meinsemdir, sem nú þjá kirkjulíkama vorn, verði græddar
innan skams?