Verði ljós - 01.03.1899, Qupperneq 3

35
klæddur eius og vér, lilýtur hanu að liafa icent ákafs sársauka í lífi sínu,
og vissulega hafa lærisveiuar lians fundið sárt til, er þeir fóru út urn
heim.inn og urðu hvervetna að sæta ofsóknum; hver fær t. a. m. talið
allar þrautir Páls postula og öll hans tár, haun, sem útvalinn var til
þess að liða fyrir Krists málefni. Þegar á þessa hlið málsins er litið,
er það ekki að undra, þótt mönnum stundum standi ótti af því, að gefa
sig út í baráttuna fyrir sannleikans málefni; mannlegt hjarta kveiukar
sér við þjáningum og ofsóknum, og krossraunin er hörð f'yrir hold og
blóð. Sumir kunna jafnvel að örvænta um sigurliins góða; þeim fiust
hið illa og ósanna hafa svo mikið vald í heiminum, að það sé ómögu-
legt, að sannleikurinn sigri nokkurn tíma. — En þó sjáum vér það af
sögu mannkynsins og eigi sízt. af sögu kristilegrar lcirkju, að þessi sann-
leiksbarátta helst ávalt við, og sannleikurinn sigrar smátt og smátt,
þrátt fyrir allar ofsóknirnar og mótþróauu. Hver er þá orsökin fil þess,
áð sannleikurinn ávalt á sér einhverja fylgismenn og hvað er það, sem
veitir þeim sigur? Svarið finu ég bezt, er ég lít frelsara minn hangandi
á krossinum, er ég lít ástvini hans undir krossiuum, og þegar ég
ihuga þær afieiðingar er orðið hafa af krossdauða hans. Eg sé og sann-
færist um, að guð, sem allur sannleiki er kominn frá, lætur sann-
leikann vinna sigur fyrir afl kærleikans, og ég veit, að ekk-
ert afl er eins máttmikið og þetta. Með frelsarann hangandi á krossin-
um fyrir sálaraugum vorum, skulum vér því, kæru tilheyrendur, gjöra
þessi orð að umtalsefni voru í dag:
„Þótt liveivki sér hjartaÖ o;j hrossraun sé hörö,
er kœrleikurinn sterkasta aflið á jörö“.
I.
„Þótt kveiuki sér hjartað og krossraun sé liörð,
er kærleikurinn sterkasta aflið á jörð“.
Sannleik þessara orða sjáum vér hezt, er vér lítum frelsara vorn
hangandi á krossinum. Eg sagði áðan, að efalaust lilyti haun að hafa
fundið til mikils* sársauka f lífi sínu, og því meir sem lianu nálgaðist
krossinn, því meiri varð kvölin. Yér lieyrum hann segja við lærisveina
sína í Getsemane, að sál sin sé brygg alt til dauða, þ. e. eius og hann
þegar hlyti að deyja af harmi og kvöl; og þó vavð kvölin enn meiri, er
hann var negldur á krossinn, og það eftir að hafa orðið he}u-nar- og
sjónarvottur að því, að einn af hans eigin lærisveinum sveik hann og
annar afneitaði honum hátíðlega. Hversu hræðilega kvalafullur dauð-
dagi var ekki krossfestiugin. Líkaminn var reirður böndum og dreg-
inn upp á krosstréð, síðan voru járnnaglar reknir gegn um liendur og
fætur. Menn geri sér í hugarlund, hvilfkur sárleikur það hefir verið,
að hanga þannig ef til vill heilan sólarhring, því að svo lengi gat lífið
stundum treinst í hinum krossfestu, að því er rómverskir sagnarit.arar