Verði ljós - 01.03.1899, Qupperneq 6

38
n.
„Þótt kveinki sér hjartað og krossraun sé liörð,
er kærleikurinn sterkasta aflið á jörð“.
Að svo só, hljótum vér að kannast við, er vér lítum til ástvina
Krists undir krossi hans. Þegar vér hugleiðum allar þær hörm-
ungar, sem Jesús varð að þola síðustu daga lífs síns, fáum vér skilið,
að þær hafi hlotið að valda vinuin hans og áhangendum mikillar sorgar
og sárs hugarstriðs; og enginn efi finst mér geti á því leikið, að alt
það, sem hann varð að líða, liafi riðið trú þeirra að fullu um lengri eða
skemri tíma. Hann hafði sagt lærisveinum sinum það fyrir, að þeir
mundu allir hneykslast á honum, þ. e. missa trúna á.hann, þegar hann
gengi út í pinuna og dauðann. Þeir höfðu ávalt búist við því, að haun
mundi stofna jarðneskt riki og það þrátt fyrir alla kenningu hans um,
að lians riki væri ekki af þessum heimi. Og þegar liaun nú hékk á
krossinum, var þá ekki þar með lokið allri von um slíkt jarðneskt ríkí'?
jrargir af þeim, sem fyrir fám döguin höfðu hrópað: „Hósanna syni I)a-
víðs!“ voru nú komnir yfir í fjandmannaflokkiun. En þó inunu margir
hafa verið, sem sárir i skapi horfðu á þennan saklausa maun deyja.
Þeir voru án efa margir, sein enn voru með viuarhug til Jesú; margir,
sem hann hafði læknað frá þungum sjúkdómi, gátu aldrei gleymt, hon-
um upp frá því; sumir mintust þess, hve vel og fagurlega hann oft
hafði talað; á Golgata stóð að líkindum einhver af þeim föllnu og fyr-
irlitnu, tollheimtumönnum og bersyndugum, sem fyrir Jesú orð aftur
höfðu lært að bera virðingu fyrir sjálfum sér og betra hegðun sína. En
allir þessir stóðu þögulir og fjarri krossinuin; þeir þorðu ekki að láta
bera á því, að þeim þætti vænt uin Jesúm, svo mjög óttuðust þeir æðst.u
prestana og hið rómverska vald. ■—- En guðspjöllin og hin upplesna lexía
segja oss frá því, að hjá eða undir krossinum hafi móðir Jesú staðið
og nokkrar konur aðrar. Það er bersýnilegt, að þessa er getið í guð-
spjöllunum, af því að höfundar hinna lielgu rita hafa talið þetta liið
mesta þrekvirki af þessum trygglyndu konuin og hinn mesta kærleiks-
vott. Heyn/.lau lieflr sýnt, að konur finna stundum ósjálfrátt betur,
livað satt er en karlmennirnir, þótt þeir, blindaðir af hatri því og óvild
þeirri, sem flokkadrættinum fylgir, ímyndi sér að þeir liafi á réttu að
standa. Föstudagurinn langi ber konunum og kveulegu eðli góðan vitn-
isburð; kona Pílatusar reynir að tálma dauðadómi Krists; á leiðinni út
að Golgata, þegar hinn þjáði maður með blúðugt höfuðið eftir mis-
þyrmingar hermannanna ætlai' að hníga niður uudir krossi sínum, þá
komast Jerúsalems dætur við og gráta yíir honnm. Og nú sjáum vér
þessar konur, sem heyrt höfðu til hinum fámcnna lærisveinaflokki hans,
standa undir krossinum, jafnvel þótt allir hans 12 liandgengu lærisvein-
ar væru flúnir, neina Jóhaunes einn. Þetta er í mínum augum vottur
þess, að þegar hið kærleiksrika, viðkvæma hugarfar kveueðlisins fær