Verði ljós - 01.04.1899, Qupperneq 2

50
Hafði móðir hans ekki sagt honum frá því? Ég veit það ekki. Eu þó
svo hefði verið, þótt móðir hans hefði sagt honum það (og þetta er eitt
af þvi, sem ógjarna hrýtur manni af vörum fram), þá hefði það í
þessu sambandi haft litla þýðiug. Slíkar uppgötvanir verða menusjálfir
að gjöra. Þótt einhver maður væri fæddur, til þess að verða stærsta
skáld samtíðar siuuar, og þótt honum hefði verið sagt það frá því
hann var smádrengur, — þá mundi liann samt ekki vita það, fyr en
hann uppgötvaði það sjálfur og sliáldskajjargáfan í alveldi sínu gerði í
fyrsta skifti áþreifanlega vart við sig hjá houum. Þannig gat Jesús
ekki öðlast að utan tilkynningu um, að hann væri guðs smurði; tilkynn-
iugin um það hlaut að berast honum innan að, frá djúpi sálar hans og
frá vörum sjálfs föður hans. Og ég hygg, eins og óg tók fram, að hann
hafi heyrt það, hlotið vísbendinguna uin það, er hann í fyrsta sinni sem
stálpaður uugliugur var staddur í liúsi föður síus.
Hví kallar hann sig ekki guðs smurða, Messías? Hví kýs liauu
heldur nafnið guðs sonur? Naíhið „Messías“ bendir út á við til
•starfsemi hans, til sambands hans við þjóð sína og alt mannkyriið. Hitt
nafuið bendir inn á við, til helgidómsins í liugskoti hans. Það, sem
honum verður ljóst, er ekki fyrst og fremst það, að fyrir houum liggur
viðfaugsefni sem eugum öðrum, heldur hitt, að hanu stendur í öðru sam-
bandi við guð en allir aðrir. Sonur og faðir, faðir og sonur. Og
enginn þekkir soninn nema faðirinn og enginn þekkir föðuriun nema
sonuriun. Ekkert fær lýst þeirri sælutilfiuningu, sem eius og streymir í
gegnum sálu hans í húsi föðursins og við samtalið um það, sem föð-
ursins er!
Að vera guðs sonur er í sjálfu sór ekkert aunað eu insti kjarni
þess, að vera Messías. 011 Messíasar-starfsemi haus, það að hann stofn-
ar guðs ríki, er ekkert anuað en starfsemi, er miðar að því, að veita öðr-
uin hlutdeild í því sambandi, sem hauu finuur, að hann einn stendur í
við guð öllum öðrum fremur.
En þegar hauu nú hefir öðlast þekkingu á því, liver hann er, þegar
hann nú í þrjá daga hefir notið hinuar sælu tilfiuuiugar að vera í húsi
föður síns, þá fer hann ásamt foreldrum sinum norður til Nazaret og
er þeim hlýðinn.
JÞar lifir hann sem „timburmauus sonuriuu11. Og hann er hlýðhiu
föður sínum, timhurmanninum, þar sein liann vinuur með honum að timh-
urmanusiðninni.
Og þessu lieldur haun áfram frá tólf ára aldri, þangað til liann er
þrítugur; — í átján ár. Ég hygg, að þessi átján ár hafi verið löng 4r.
Að vita, að maður er kallaður til starfs, sem göfugra er en uokkurt aun-
að starf í veröldinni, — að stærsta viðfangsefni manukynsins híður manns
og verða þó að starfa sem handiðnarmaður í afskektum kothæ um 18
ára tíma!