Verði ljós - 01.04.1899, Side 3

51
í>ví Nazaret var ekki auuað euu kotbær, sera engum dettur i liug,
að nokkuð gott geti komið frá.
Renan og aðrir liafa látið mikið yfir náttúrufegurð Galíleulands og live
óviðjafuaulega vel Jesú hafi liðið þar, áður en haun gekk fram fyrir
Israelslýð.
h>eir fara nær um það! Eg vildi feginn óska þeim þess unaðar.
Þótt ekkert annað viðfaugseíbi hefði beðið þeirra en að semja lélega
bók um það, sein Jesús hefir gjört, — þá býzt ég við, að þeim hefði
þótt uóg um, að eiga að lifa lífi sínu sem óbreyttir handiðnameuu í
ómerlcilegum kotbæ, þaugað til þeir voru orðuir þrítugir. Þessir góðu
menn, sem ferðast hér á meðal vor og finst þeir varla getað þverfótað
fyrir öllum verkefnunum, er bíði þeirra, þ'eir eru vanastir því, að taka
sér það nærri, sem minna er.
Hafi Jesús getað freistast — og það vitum vér, að hann gat — hefir
liauu án efa fuudið lijá sér þá freistingu, að taka til starfa áður eu
tími liaus var kominn. Hann liefir án efa fuudið hjá sér þrá eftir að
koma fram á hið mikla sjóuarsvið heimsius, þar sem heimsviðburðirnir
gerast, í stað J>ess að eyða svo mörgum árum æfi sinuar í timburmauns-
verkstofuuni. Hanu hefir fundið til freistingariunar, en ekki látið uudan
freistingunni. En lianu liélt kyrru fyrirþar sem haun var og veitti forsjá
heimili sínu, eftir að fósturfaðir lians var látinn. Hann beið þolinmóður,
þangað til houum yrði gefiu beudiug að ofau að nú væri kominn timi
til að taka til starfa.
Móses varð að reyna slíkt hið sama. Þegar haun, svo gott sein konungs-
son í voldugasta riki þeirra tíma, var 40 ára gamalþ branu í sálu haus eld-
heit löngun eftir að leysa lýð sinu undan ánauðarokinu. En hann stóðst ekki
freistiiiguna — og tilraunin mishepuaðist; fyrir það varð Jiaun að gæta
fjár í eyðimörku í 40 ár. Hans timi kom ekki fyr eu þessi 40 ár voru
liðiu. Þá hepuaðist honum líka að leiða lýðinu „út úr Egyptalandi,
út úr þrælaliúsiuu11. Eu þá var maðurinn Móses orðinn „auðmjúkur
fremur öllum möunuin á jörðu“. Það var liauu ekki daginn, sem hanu
vó egyptska manninn og nefndist dóttursonur Faraós.
Jesús var og auðmjúkur og lítillátur af hjarta, og Jiurfti ekki síður
á Jiví að halda en Móses. Eg ætla, að hanu liafi æfzt i þessuin dygð-
um þessi 18 ár, sein liann dvaldi í Nazaret, og vissi, að hanu var
guðs smurði, en beið þess, að timinn kæmi. Seiuna er sagt um haun,
að liann hafi numið hlýðni af því, sem liann varð að líða. Hanu hafði
aldrei verið annað eu hlýðiun. En það er tvent óiíkt, að vera lilýð-
inn uudir vanalegum kringuinstæðum og að vera hlýðinu Jiegar maður
þjáist í kvölum og sveitist blóði. Það var þessi síðarneíuda tegund
hlýðuinnar, sem manusius sonur varð að „neina“. Og mundi hami
ekki einnig hafa þurft að nema Jiá hógværð, er maðurinn þarf til Jiess, að