Verði ljós - 01.04.1899, Page 6

54
þurfti til þess að geta byrjað starf sit-t. Hami þarfnaðist einnig guð-
dómlegs útbúnaðar, til þess að geta tekist á, beudur hið mikla
verk sitt. Með spámannlegri starfsemi og spámannlegu verki átti liann að
grundvalla Messíasar-rílci sitt. Og til þess að geta unnið spá-
manns verk, hlaut það fyrst að koma fram við hanú, sem ávalt varð að
koma fram við sérhvern Ísraelíta, er átti að gerast spámaður. Andi
drottins varð að koma yfir hann í alveldi sínu, Jiað var þetta, sein hafði
gjört þá Esajas og Jeremías, Elías og Davíð að spáinönnum. Hið sama
varð að koma fram við timburmanns soninn frá Nazaret, til Jmss að hann
gæti leyst spámanns verk af heodi. Haun var í Jjví tilliti sömu lögum
háður sem fyrirrennarar hans i því starfi.
(Niðurlag næst).
„íg þckti hann Gkki“.
(Jóh. X, 29.-34.)
Ekki ég þekti minn frelsarann friða
fyrrurn í skirnimii’, er Irom hann til mín,
mildur og Ijúfur með boðskapinu bliða,
bauð mér í heilaga Irristni til sin.
Þá var ég ungur og ekkert mig blekti,
ei þó ég blessaðan frelsarann þekti.
Ekki ég þekti minn hollvininn hýra
hér þegar komst ég á framfara skeið.
Vildi’ hann til blessunar braut minni st.ýra,
blindur ég viltist oft öfuga leið.
Glysið og hégóminn heimsins mig bleldi,
hollvininn kærasta minn ég ei þekti.
Ekki ég þekti minn konunginn kæra,
kafinn i önn er ég dagsþungann bar.
Boð lét hann aftur og aftur mér færa,
aldrei að koma ég tilbúinn var.
Stritið og veraldar-vastrið mig blelcti,
volduga konunginn minn ég ei þekti.
Ekki ég þekti minn græðarann góða,
grátinn er stundi óg sekt mína fram.
Aldregi lét hann aí' lækning að bjóða,
líknarvon enga þó setti’ eg á hann.
Sorgin og eymdin og syndin mig blekti,
sjálfan minn græðarann ekki óg þekti.