Trú - 01.10.1905, Blaðsíða 6

62
T R Ú.
kvæmu rödd konunnar sinnar sáluðu. Til litlu dóttur sinnar
segir Hans ætíð „kom“, en ekki „farðu".
Nokkur vers
sem konu dreymdi fyrir næstum því 400 árum síðan. Hún bað
að mæður kendu börnum sínum þau. Svo hefir mjög gam-
all maður, sem heitir H. H., beðið að koma þeim á prent,
svo mæður gætu kent börnum sínum þau:
Upp til Drottins augum renni,
ó, minn herra, bænheyr mig.
Heilags anda náð mér kenni
nákvæmlega bið eg þig.
Vil eg að þfnum krossi krjúpa
klára morgunstjarna skær,
brunni náðarsælli súpa,
sálin mín þar gleði fær.
Er mín synd sem óhófsbyrði
yfir höfuð gengin mitt,
líknarfulli, ljúfi hirðir
líkn mér þar um klár og kvitt.
Nær dauðinn kemur að dyrum mínum
dvínar máttur, heyrn og sýn,
yfir mig blæði úr undum þínum
dýrast blóð, sem gafst með pín.
Heiðingjadrengurinn.
Saga .
Kar átti þarna í mikilli baráttu við sjálfan sig, og var
alveg í óvissu, hvern veginn hann ætti heldur að fara. Hann
vissi ekki, hvort hann ætti að biðja hinn volduga Guð um
styrk til að geta afráðið, hvað hann ætti að gera. Hann var
að eins viss um, að þessi Guð vildi hjálpa þeim Sotoh og