Skuggsjá - 01.01.1917, Blaðsíða 20

S K (' (t (i S J Á
3«
notuð hafa verið öðrum }>ræði um langan
aldur með pjóð vorri ekkert íslenzkulegri,
en f>au nöfn, sem hér hafa veriðtekin, og
sum þeirra alt eins rnikif skrípi. Iiér eru
ættarnöfnin sjálfsögð. Nuer farið að finna
til Jtess á ættjörð vorri, að }>að er miklu
hagkvæmara, að mörg sé ættarnöfn, og
miklu heppilegra í viðskiftalífi nútímans.
Leiðheiningar hafa nú fyrsta sinni verið
gefnar að opinberri tilhlutan, svo ættar-
nöfn megi velja, hæði ramíslenzk, hljóm-
togur og p>æg í vöfum. Ætti engir að taka
}>eim leiðbeiningum meiri feginshendi en
Vestur-íslendingar. E>a:r bæta úr veru-
legri f>örf bæði austan hafs og vestan, en
einkum }tó vestan. Hefði sú leiðbeining
verið fram komin um |>að bil að Islend-
ingar tóku að fiytjast til Vesturheims,
myndi }>ær hafa verið teknar til greina og
meira lag hafa á orðið Kn |>jóðlífs]>rosk-
inn var ekki meiri en svo, að leiðbeining
jjessi kom f.yrst l'ram fyrir svo sem einu
ári. Af sumam hefir henni verið tekið
fcgins liendi og [>egar verið notuðafyms-
um vitrustu og beztu mönnum, þeirra er
annast láta sér um vöxt og viðgang ís-
lenzks |>jóðernis í orðsins beztu merkingu.
Al öðrum hefir leiðbeiningu þessari verið
tekið með ópum svo miklum, að gengið
hafa fjöliunum hærra, ogópin átt sér stað
lieggja megin hafs jöt'num höndum. Luð
er glögg bending enn, hve þroskaleysið
helzt í hendur með þjóðarheildinni }>ar og
þjóðarbrotinu hér. \'ið erum ræmur ristar
af sama klæði. Hvorugur hefir ástæðu til
að bregða öðrurn, eða gruna um græsku
við þjóðernið. Ilvað sem hver segir, er-
um við skæðiaf sarna bjórskorin; og bæði
skæðin eru góð; ætti því ekki að sparka
livort í atrnað. Bæði unna Islendings-
nafninu af alhug og vilja eíia veg þess og
sóma.
Spurningunni: Hví erum við ekki bet.ri
Islendingar en við erum? svara eg svo:
Sökum þess að viðerum brot af þroskalít-
illi þjóð, sem er alvegnyfarin aðtakaþátt
í menningu heimsins, er }>að ofnr-eðlilegt
að okkur sé ábótavant í raörgu, enda
könnumst við fúslega við að svo sé.
F. J. Berimann.
—■ •»
„Ut um vötn og velli“.
j*
Svo heitir nyútgetin bók í Winnipeg,—
ljóð eftir Kristinn sál. Stefánsson.—
Bókin er sögð — af þeim er lesið hafa —
eiguleg, og til sóma bókmentum vorum.
Ættu Vestur-lslendingar að meta það, og
sem fiestir að kaupa Ijóðin.
Með }>ví að hlú að þeim andans blóm-
unr, sem þroskast. hafa meðal Vestur-ís-
lendinga, — synum við ekki livað sízt ís-
lenzku þjóðerni ræktarsemi.
Smávegis.
j*
\ý 1 ega er látimr einn af yfirdómurum
Knglands, Alverson að naí'rri. Hann hafði
verið lögmaður í fjörutíu ár og dómari í
tíu ár. — I einu af ritum sínum kemst
lianrr svo að orði: ,,Eg hika ekki við að
fullyrðu að íríutíu prósent af glæpumeiga
rót sína að rekja til drykkjukránna“.
Klestir yrðu að vinna aukavinnu ef þeir
vildu sfna, að elska þeirra til náungans
væri helmingur mót sjálfselskunni.
Fi'RrnhaJsí verður á greininni um
1 s i e n z k n n a i þy ð u k v e ð s k a p, er
byrjar í þessu Irefti.
SKUGGSJÁ
A rgangurinn 81.00, borgist fyrirfram.
RUsijóri: ÁSGEIR I. BLÖNDAHL
Ráð'smaÖui : S. S. BERGMANN
Áritun ritstj.: P. O. Rox 135
Arit.un: Skuggsjá, FJ. O. Box 52,
Wynyard, Saskatchewan.
Prcntarar: The Wynyard Advance, Wynyard, Sarkatchewan.