Ungi hermaðurinn - 15.07.1910, Side 6

54
Ungi hermaðurlnn.
D/ravinurinn segir frá, að þegar
garðeigandinn Hermann Hermannsen
í Floes einu sinni gekk lieim til sín,
mœtti hann gömlum hesti, er með hægð
kom gangandi eftir veginum. Hermann-
sen gekk á eftir honum þar til hann
nam staðar við hesthúsdyr Marínusar
Markúsens, sem þegar kannaðist við
hann. Hann hafði nefnilega selt hestinn
næstliðið haust manni nokkrum í Ryom-
gaard, en hesturinn á eitin eða annan
hátt sloppið og lagt á stað ntargar mílur
vegar til átthaga sinna í Floes.
Frá skrifborði adjutantsins.
Kæru börnin mín og lesendur U. H.,
nú höfum við fengið suntar með snlskini
og hita, blómsturilm og fuglasöng, sent
alt er svo indælt, og gleðjumst við öll
af því. Börnin fá nú að leiku sér í sól
skininu; hinir ungu geta drukkið hið
hrcina loft á löttgum göngum, eða hver
veit kanske sjóferðunt, þegar erfiði dags-
ins er lokið og á sunnudngum. Hinir
öldruðu og veiku geta nú kontið út í
sólina, ef ekki lengra, þá út í garðinn,
en — því það er vissulega spnrsmál —
bara að enginn taki á móti hinu góða,
en gleymi hinum góða, sent gaf oss það.
Við megurn ekki gleðja oss yfir gjöfun-
um og gleyma gjafaranunt; við megum
ekki setja skepnuna hærra en skaparann.
Við eigum ætíð að muna eftir, hvað við
þurftum lítið að hafa fyrir því að fá það.
Guð gaf það, og hæglega getum við mist
það aftur, því Gttð getur tekið það aftur
frá oss, og hann mun gjöra það, ef við
gleymum honum og erum vanþakklát
gagnvart honum og hvort við anitað.
Látum oss öll þakka Guði og vera góð!
Frá adj. Hansen í Danmörku hefi eg
fengið bróf, og skrifar hattn:
Kveðju sína senda börnin oft, og meðan
þau eru að leika sór syngja drengirnir:
Eldgamla ísafold
ástkæra fósturmold
fjallkonan fríð,
en Snjófríð syngur:
Sigga litla systir mín
situr úti í götu.
Eða þá:
Fyrir lambsins blessað blóð
búum oss í sigurmóð;
fram, fram íslands unga þjóð,
vinnnm einhuga nú fyrir Jesú.
Megi Guð blessa gamla og unga ísland.
*
Kommandör Lucy Booth Hellberg, hittn
nyi yfirforingi danska Hjálpræðishersins
skrifar:
Kæru börnin mín ! Vitið þið að það
er vani minn að segja við fólkið alstaðar
þar sem eg kem, að eg vildi gjarnan
hafa stórt hjarta, svo að þar væri rúm
fyrir stóran hóp af fólki. Það ætti náttúr-
lega að vera rúm fyrir Hershöfðingjann
og mítta nánustu, auðvitað nóg rúm fyrir
sntábörnin mfn 3 á jörðunni og hin 3 í
himninum. Þar að auki stórt rúm fyrir
alla foringja og hermenn, og það ætti
lika að vera fallegur og góður staður
fyrir hin kæru smábörn. Eg bið fyrir
yður og trúi fyrir yður, að þið megið
vera góð börn — góð á meðan þið eruð
smá og góð þegar þið verðið stærri. Það
er svo gott að vera góð.
Við vonum, að við í næsta blaði get-
um flutt lesendum vonum mynd af
kommandörnum.
í þetta sinn höfum við þá ánægju að
flytja mynd af sunnudagaskóla vorum
í Reykjavík.