Ungi hermaðurinn - 15.05.1912, Blaðsíða 6

38
Ungi hermaðurinn.
kinnum og hún sagði : María, þú skalt
ekki vera neitt hrœdd, — þegar Jesús
kemur skaltu bara sýna lionum hendur
þínar.
Kæru börn,' munið eftir því. að hvað
sem er gjört við einn af Jesú minstu
lærisveinum, það reiknar hann sér sjálf-
um gjört.
Litla stúlkan og járnbrautarstjórinn
Maður nokkur, sem var á ferð með
járnbraut í Ámeriku, segir frá eftirfylg-
jandi viðburði: Vagnlestin var á vestur-
leið og komum vér að kvöldi dags að
einum vagnstöðvunum. f>ar steig lítil
stúlka, hér um bil 8 ára gömul, inn í
leBtina með lftinn böggul undir hendinni.
Hún gekk hiklaust inn og settist niður,
og horfði í kring um sig með þreytu-
legu viðmóti, en þar var enginn, sem
hún þekti. Hún leggur böggul sinn
niður og ætlar að halla sór út af; þá
kemur vagnstjórinn að taka á móti far-
biófunum hjá farþegunum, sem síðast
komu inn í lestina. Hún spyr vagn-
stjórann hvort hún mætti leggja sig þar
út af og leyfði hann henni það, en spyr
hana um leið kurteislega: Hefurðu far-
bréf? Nei, sagði hún. Hvert ætlarðu?
spyr hann. Eg ætla til himnaríkis,
svaraði barnið. Hver borgar fyrir þig ?
Þá byrjaði hún mál sitt á þessa leið:
Fer ekki þessi vagnlest til himnaríkis
og ferðast ekki Jesús með núna? Vagn-
stjórinn svaraði: Eg held ekki, vegua
hvers heldur þú það? Vegna þess, herra,
svaraði barnið, að áður en móðir mi'n
dó, þá söng hún oft fyrir mig um him-
neskan brautarveg, og mér virtist þú
vera svo góðmannlegur, að eg hugsaði,
að þetta væri vegurinn, sem móðir mín
söng um, hún söng um Jesú og hinn
himneska brautveg, og að Jesús hefði
borgað farbrófið fyrir alla. En nú syng-
ur móðir mfn ekki framar fyrir mig,
enginn syngur nú fyrir mig, svo að eg
hugsaði, að bezt væri, að eg færi til
mömmu minnar. Herra, syngur þú ekki
fyrir þína litlu stúlku um brautveginn,
sem liggur til himnaríkis; átt þú ekki
litla stúlku? Vagnstjórinn gat nú ekki
varist tárum og svaraði: Einu sinni
átti eg litla stúlku, en ekki núna, hún
er dáin fyrir nokkru síðan og komin ti)
himnaríkis. Fór hún með þessari braut?
spurði litla stúlkan, og ætlar þú að fara
að sjá hana núna? Allir, sem voru í
vagninum, vorn þegar staðnir upp og
margir af þeim grétu. Það er alveg
ómögulegt að útmála slíka sjón. Sumir
hrópuðu: Guð blessi litlu stúlkuna!
Nokkrir sögðu: Hún er engill! Já,
sagði litla stúlkan, mamma sagði mér að
eg yrði engill einhverntíma, svo sneri
hún sór að vagnstjóranum og spurði
hann: Elskar þú ekki Jesúm? Ef þú
elskar hann, þá mun hann leyfa þór að
ferðast til himnaríkis með sinni brautar-
lest, eg ætla þangað og eg óska, að þú
vildir vera með mór, eg veit að Jesús
vill hleypa mór inn þegar eg kem til
himnaríkis, og hann mun einnig hleypa
þór inn og öllum, sem ferðast á hans
braut, já öllu þessu fólki -- óskið þór
ekki að sjá himnaríki og Jesúm og stúlk-
urnar yðar? Þessi orð hennar komu af
nýju tárunum fram í augun á hitium
djúpthrifnu áheyrendum, en þó sórstak-
lega kom það út tárunum hjá vagnstjór-
anum. Sumt af ferðafólkinu var nú
þegar komið á hinn himneska brautar*
veg, þ. e. þar voru frelsaðir menn og