Ungi hermaðurinn - 01.12.1917, Page 3
Jóla- Ungi Hermaðurinn.
91
himinhvelfinguna í miljónatali —
þá Bkilst oss lítið eitt að sá sem
hefir skapað alt þetta hlýtur að
vera mikill í krafti og veldi. —
Hann hefir ennfremur skapað
mennina og á undursamlegan hátt
myndað sérhvern okkar, og til
þess ætlaðist hann, að vér yrðum
endurskin af mynd hans.
Svo heitir hann:
vEilifðar faðir«.
Það er hvorki upphaf eða end-
ir á tilveru hans, og hann sér
um alt sitt sköpunarverk, en þó
mest um mannanna börn; þau
elskar hann, já svo heitt að hann
lítillækkaði sjálfann sig og varð
okkur líkur i öllu, þó án syndar.
Því næst var hann kallaður
» Frí ðarh öfð ingit,
og þar sem hjörtun opnast fyrir
honum, þar verður friður. Ástæð-
an fyrir því að þjóðirnar berj-
ast" í dag er sú, að friðar-
höfðinginn hefir ekki fengið eign-
arrétt á hjörtunum, því ef svo
væri, hefði heimurinn aldrei orð-
ið vitni að slíku blóðbaði. En
dýrð sé Guði, það er þó liópur
sem hefir leyft friðarhöfðingjan-
um inngöngu í hjörtu sín, og þar
er friður. Halleluja!
Er vér nú enn á ný höldum
jól, þá látum það ekki einungis
vera gleðihátíð með jólagjöfum,
jólatrjám og leikjum, — enlátum
oss taka á móti hinni himnesku
gjöf, Guðs eingetna syni, í hjörtu
vor. Þá mun það ske, að eins
og hann var endurskyn föðursins
og ímynd hans, þannig munuð
einnig þér, kæru íslenzku dreng-
ir og stúlkur, vaxa upp og veg-
sama Guð með líkama ykkar og
anda, sem er frá Gði. Þá mun
aldrei nafnið, sem mamma ykkar og
pabbi gáfu ykkur þegar þið vor-
uð smá, saurgast af synd og
skömm, en þá munuð þið varðveita
fallegu nöfnin ykkar ósauruð alt
lífið. Guð gefi nú lesendum
Unga Hermannsins blessunarrík
og gleðileg jól, og hjálpi ykkur
til að þið mættuð vera fær um
að gleðja aðra.
Edv. Krogh,
(stabakapt.).
Frá jötunni til krossms.
Son minn! gef mér hjarta þitt!
að vor kæru börn og æsku-
lýður, á þessari jólahátíð
hugsa um þá miklu kærieiks-
fórn, sem er upphaf þessarar há-
tíðar.
Jesús Kristur, guðs sonur, kom
niður frá hásæti himinsins til
vorrar dimmu köldu jarðar —
frá hinu eilifa riki réttlætisins,
til syndugs fallins heims. Hann
tók sér bústað hjá hinum aumu.
Það var í óálitlegu smáþorpi, — í
jötu var honum búið legurúm.
Oálitlegri gat koma hans til
jarðarinnar ekki verið.
í Nazaret á litlu heimili lifði
hann æskuár sín. Ráðvandir og
elskulegir voru hinir jarðnesku
foreldrar hans, en það sem gerði
barnæsku hans svo fagra var hin
innilega fullvissa um að Guð var
hans himneski faðir.
Hann krafðist einskis af því sem
heimsins var. Hvorki í barnæsk-
unni eða á fullorðinsárunum var
(Frh. á 94. bls.).
vildi