Ungi hermaðurinn - 01.07.1918, Síða 2

60
tjngl hermaðurlnn
FreistÍDg.
Skólinn er á enda í dag; og börnin
hlaupa áhyggjulaus og glöð lieim til
sín.
Á leiðinni leika þau sér á ýmsa
lund, því það er hið fegursta septem-
berveður, sem hœgt er að kjósa sér.
Uppskeran er rótt að enda, bóndinn
er að koma seinasta korninu undir
þak, og þó er ennþá eftir uppskera,
því í görðunum standa ávxtatrón þak-
in hinum fegurstu ávöxtum, sem bíða
uppskerunnar.
Það eru epli, perur, plómur og margt
annað, sem öllum börnum þykir gott,
ekki einungis í landinu, sem hór er
um að ræða, en líka á íslandi.
Það virðist vera Baklaus barnagleði
yflr hópnum, og ekkert skyggja á eða
valda þeim kvíða eða áhyggjum.
Þau eru svo ánægð, sem að eins
börn geta verið, sem hafa góða sam-
vizku. En alt í einu kemur freisting-
in, sem þeim veitist örðugt að sigra.
Þau eru sem só komin að stórum garði,
og eplatrón veifa til þeirra greinunum
með hinum yndislegustu rauðu eplum.
Hefðu þau nú bara flytt sór fram
hjá garðinum eða reynt að líta í aðra
átt, en nú námu þau staðar til þess
að horfa á eplin, og því meir sem þau
horfðu á þau, því sterkari varð freist-
ingin til þess að taka af þelm. —
Bara að enginn sjái það nú. — Og
bara að litlu krakkarnir segi nú ekki
frá því heima, svo pabbi og mamma
frótti það.
Það var margt að íhuga, og Krist-
ján fær Friðrik til þess að lofa sór
því upp á æru og trú að segja eng-
um frá því. »Þú skalt fá helminginn«,
segir hann um leið og hann .tekur um
hálsinn á Friðrik og bendir á binn
forboðna ávöxt. Og hvernig skyldi
það nú hafa farið? Skyldi nú garð-
eigandinn hafa komið og rekið þá burt,
— eða skyldi þeim hafa hepnast að
ná eplunum? Mór liggur við að halda,
að þeir hafi að vísu náð í eplin og að
þau hafi verið góð á bragðið; en þeg-
ar þeir voru búnlr að borða þau, þá
leið þeim eitthvað svo undarlega illa.
»Hæ«, segir þú, »þeir hafa borðað of
mikið og fengið magaveiki«. Nei, maga-
veiki var það nú ekki og heldur ekki
höfuðverkur, — en eg held heldur að
það hafi verið hjartverkur, þvi hjart-
að barðist svo órólega í þeim á eftir.
Þeir voru hálf hræddir við alla, sem
þeir hittu, og þegar þeir af tilviljun
mættu garðeigandanum, þá þorðu þeir
ekki að líta framan í hann og þó fanst
þeim hann horfa á þá einB og hann
vissi hvað þeir hefðu gert.
Þeir höfðu mist hina hreinu gleði
Bakleysisins, ótti fylti hjörtu þeirra og
góða samvizkan var farin, svo þeir gáfcu
heldur ekki horfst í augu við pabba
og mömmu, en litu til jarðar eins og
Kain.
Alt þetta fyrir augnabliks ánægju,
sem var fólgin í að borða epli.
Það voru í saunleika dýr epli, miklu
dýrari heldur en að kaupa þau hjá
kaupmanninum.
íslenzku börnin freistast ekki til að
ræna eplatrón og perutrón, því þau
eru ekki til á íslandi, en það er ann-
að sem þau freistast til. Þegar ribs-
trón eru alþakin indælum rauðum
berjum, eða rófurnar freista barnanna
hór á sumrin, þá eru því miður marg-