Ungi hermaðurinn - 01.11.1918, Blaðsíða 3

Ungl hermaöurlnn.
83
ingjarnir slegiö hendi á arfinn, og mis-
þyrmt drengnum sem varð að þræla
baki brotnu og fekk ekki einu siuni
nægju sína að borða. Einu sinni þegar
hann hafði verið barinn, strauk hann
og ásetti sér að komast til Poona til
góðu ensku kouunnar og biðja hana
nni að hjálpa sór til að komast í skól-
ann þar S3m systir hans var. Veslings
drengurinn, sem var tæpra tíu ára,
hélt áfram að ganga þar til hann komst
aÖ járnbrautarstöðinnl, hann komst inn
í vagninn og faldi sig þar úti í hornl
og þorði ekki að hreyfa BÍg af ótta
fyrir að hann myndi finnast. En
lestarstjórlnn fann hann og bað um
farseðilinn hans, og hann varð þá að
viðurkenna að hann hefði hvorki far-
seðll nó peninga. J>En«, spurði lestar-
stjórinn »hvert ætlarðu drengur minn?«
»Eg ætla til hennar góðu Memsahibu,
því eg á hvorki föður eða móður«,
svaraði Singoo.
»Hvar á þessi Memsahiba heima?«