Ungi hermaðurinn - 01.10.1922, Blaðsíða 2
74
Uugi hermaðurinn.
hafði ekki einu sinni rúm til að
hátta í þegar kvöldið kom, eða
teppi til að vefja utan um sig
til þess að verjast kuldanum.
Nei, hún varð að liggja á mottu
og vattfóðiuðu fötin hennar var
hið eina sem átti að halda á
henni hitanum, og oft var það
ekki nægilegt. Þetta var ástæð-
an fyrir því að japönsku stúlk-
unni fundust veturnir aldrei ætla
að taka enda, og kuldinn varð
líka að siðu8tu orsök í dauða
hennar.
Þegar Somima lá fyrir dauð-
anum gerði móðir hennar boð
eftir musterisprestunum svo þeir
gætu beðið fyrir henni; þegar
þeir byrjuðu að muldra og fetta
sig opnaði hún augun og sagði:
»Gerið svo vel og farið burtu
héðan. Eg þarfnast ekki fyrir-
bæna ykkar.c Móðirin varð ótta-
slegin útaf því hvernig barnið
talaði við prestana, og hún gaf
þeim peniaga til þess að milda
reiði þeirra er þeir yfirgáfu húsið.
»Hvers vegna rakst þú þessa
góðu menn burtu?« spurði hún
»Vegna þess að eg þarfnaðist
ekki fyrirbæna þeirra,« svaraði
sjúklingurinn. »Þeirra Guð getur
ekki hjálpað mér. Það er ekki
til nema einn Guð, og það er
guðinn í húsinu hennar Tanaka
Sans.«
Móðir Somíma mundi nú eftir
ekkju nokkurri, sem bjó í öðrum
enda bæjarins, og að sunnudaga-
skóli Hjálpræðishersins var hald-
inn þar. Það var enginn her-
fiokkur þar á staðnum, og ekki
einu sinni útvörður, sem starfaði
meðal hinna fullorðnu.
Frú Tanaka safnaði börnunum
saman og uppfræddi þau, og þess-
ar barnasamkomur voru reglu-
bundnar. Við og við komu for-
ingjarnir, sem bjuggu langt í
burtu frá þessum litla bæ, og
heimsóttu bæinn. Somíma hafði
verið á nokkrum af samkomum
þessum og hafði lært að biðja
til Jesú, sem hún nefndi: »Guð-
inn í húsi Tanaka Sans!«
Móðir hennar hafði bannað
henni að sækja þessar samkom-
ur, og barnið hafði oft verið úti-
lokað frá þeirri gleði, sem sam-
komurnar veittu henni. Þegar
móðirin leit á dóttur sína, sem
þjáðist af hitasóttinni, iðraðist
hún eftir því hversu hörð hún
hafði verið við hana, og með þá
hugsun að bæta fyrir verk sín,
sagði hún: »Eg vil gefa peninga
handa guðinum í húsinu hennar
Tanaka Sans.« Við þessi orð
skinu augu Somima eins og stjörn-
ur og hún sagði: »Taktu lika
sparipeningana mína og sendu þá,
ásamt því sem þú ætlar að gefa,
til Tanaka San. Þeir hafa sjálfS'
afneitunarviku í Hjálpræðishern-