Ungi hermaðurinn - 01.03.1924, Page 2

18
Ungi hermaðurinn.
Ðiblían hennar
Maríu Dahl
María Dahl fékk Biblíuna að
gjöf frá móður sinni, sem nú var
nýlega dáin. Þess vegna þótti
Maríu vænna um þá bók, en
nokkra aðra; og þess utan hafði
hún lesið svo mikið í henni.
Margir kapitular og einstök
vers voru undirstrikuð, og mað-
ur opnaði aldrei Biblíuna svo, að
ekki yrði fyrir augum manns eitt
eður annað vers sem var undir-
strikað. Og það sem kannske
meira en nokkuð annað batt
Mariu við þessa Biblíu, var, að
hún hafði lesið svo mikið í henni
fyrir drengina í bekknum sínum
og margir af drengjunum höfðu
meðtekið sannleikann. — Henni
virtist þessi Biblía færa með sér
sérstaka blessun. Þess vegna tók
það mjög á hana, að hún hvarf
skyndilega. Hún bauð há fund-
arlaun, sem voru mikið yfir verð
Biblíunnar, en hún fékk hana
8amt sem áður ekki.
Hversu slæmir, sem sumir af
drengjunum, sem hún hafði safn-
að inn frá götunni, voru, gat
hún samt sem áður ekki trúað
þvi að nokkur þeirra hefði tekið
hana. En hún var nú horfin og
María gat ekki annað en beðið
Guð innilega að hún mætti verða
til blessunar fyrir þann, seö1
hefði tekið hana.
Svo kom striðið, og Mar*a
Dahl var ein af þeim sem
sig til að hjúkra hinum sæi'ðu‘
Ein orusta var um garð geng'0
og margir særðir og deyjand'
raenn voru fluttir á sjúkrahúsið'
Þegar María kom inn í sjúkra’
stofuna, þá var það einn af ber-
mönnunum, seni lét í ljósi gle®’
sína yfir að sjá hana. — Há"
minti8t þó ekki að hún hefði seð
hann áður. Hann nefndi þvl
nafnið sitt og sagði eftirfarand' •
»Eg er drengurinn sem stal BibH'
unni yðar. Eg gerði það aðeio8
að gamni mínu, en þegar þér s?0
í bekknum sögðuð frá því hva®
yður hefði þótt vænt um hana<
vegna þess að móðir yðar hafð1
átt hana, þá var eins og eg
aði að kafna. Eg vildi hafa g^'
ið alt mögulegt til þess að e&
hefði ekki tekið hana. En e»
var altof dramdsamur til þess a®
viðurkenna það sem eg haf®1
gert; og mér fanst ennig að e
eg skilaði henni, þá gæti það h1'
ið út fyrir að eg gerði það hj
að fá fundarlaunin. Eg yfirg3
bekkinn fljótlega og eg varð stöð
ugt verri og verri, já eg £e[
ekki sagt yður hversu óguðlegul
eg var; en altaf hélt eg Bibh'
unni með þeirri hugsun að senda
hana til yðar við tækifæri,