Ungi hermaðurinn - 01.03.1927, Qupperneq 2

18
Ungi hermaðurinn
Smælingjarnir.
Nöpur og hráslagaleg regnnótt-
in grúfði yfir hinni miklu Lund-
únaborg. Það var orðið mjög álið-
ið og umferðin og götuskröltið
löngu þrotið og þagnað. Þeir, sem
áttu eitthvert þak yfir höfuðið,
höfðu þegar tekið á sig náðir. En
hinir voru aumkvunarverðir, sem
leita urðu hælis undir berum
himni.
Lögregluþjónn, sem var á eftir-
litsferð, kom auga á eitthvert
hrúgald á götudyratröppum, er
vakti eftirtekt hans. Hann brá
ijóskerinu sínu á loft og ljet ljós-
geisla falla þangað. Sá hann þá
að þetta voru tvö sofandi börn,
piltur og stúlka. Þau sváfu vært.
Það voru munaðarlaus systkin
mjög smá og ung. Húsnæðislaus-
ir veslingar.
Lundúnaborg, stærsta og rík-
asta borg í heimi, hafði ekkert
húsnæði að bjóða þeim. En þrátt
fyrir kulda, regn og storm sváfu
þau mikið værar en margir þeirra,
er búa í auðmannahverfi Lund-
úna og hvíla hverja nótt undir
silkivoðum i gullbúnum rekkjum.
Lögregluþjónninn veitti því sjer-
staka eftirtekt, að drengurinn hafði
teygt treyjugarminn sin nyfir syst-
ur sína, svo langt sem hann náði,
til þess að skýla henni við kuld-
anum og regninu og vafið Iitb1
örmunum utan um hana. Dreng'
urinn var berhöfðaður. Hann hafð1
dregið húfuna sína á litlu fæturn3
hennar systur sinnar, en fæti>r
hans voru naktir og kaldir.
Lögregluþjóninum rann þess>
sýn til rifja. Hann vakti börnii1'
tók litlu stúlkuna í fang sjer og
hjelt af stað með þau bæði, ekki
á lögreglustöðina, heldur beina
leið heim til sín; þar gaf hann
þeim góðan mat að borða og bj°
þeim mjúka, hlýja hvílu.
Litli lesari, hefir þú verðskuld'
að öll þau þægindi og lífsins gæði-
sem þjer hefir verið úthlutað ún1
fram þessi litlu, munaðarlausi1
börn? Gleym þú aldrei að þakka
Guði það góða, sem þjer fellur 1
skaut og biðja fyrir fátæku og
sjúku smælingjunum. — Þeir eru
bræður vorir og systur.
Skýin.
María var svertingja stúlka, hún
var mjög hnigin að aldri, en sý
glöð og skrafhreyfin. Einu sinn>
sem oftar, er presturinn heimsóth
hana, ávarpaði hann hana rneð
þessum orðum:
»Segðu mjer, María mín, er hiiú"
ininn aldrei skýjaður«.
»Skýjaður!« sagði hún og lelt