Ungi hermaðurinn - 01.03.1927, Side 5

Ungi hermaðurinn
21
Gleymd.
Aumingja María hafði legið svo
lengi veik, svo fjarska lengi. Vin-
stúlkur hennar höfðu í fyrstu heim-
s^tt hana
reglulega
ogsetiðhjá
henni dá-
htla stund
daglega. Þá
sögðu þær
henni alt,
seni viðbar
* skólanum,
færðu
henni fögur
hlóm við og
við og
reyndu að
hughreysta
hana og
gleðja á
ýmsa lund.
þær voru
Svo ástúð-
*egar, að Maríu
hu
En þetta var rangt ályktað hjá
skólasystrum hennar; og þess-
vegna var líka þessi breytni þeirra
röng. Það kann að vera, að Maríu
hefði fundist það þungbært að
heyra talað um skemtanir skóla-
systra
sinna og
geta ekki
tekið þátt í
þeim, —
mjögþung-
bært. En
hitt særði
þósjúkling-
inn langt-
um meira,
að fá ekki
að tala við
leiksystur
sínar eða
sjá þær,
einmitt
þegar veik-
indin vörn-
uðu henni
Mamma og stúlkan hennar. ag fara fjj
fanst sem allra
gir snerust um sig og sína líðan.
En þetta tók smám saman að
h^eytast, heimsóknirnar urðu strjálli
°g færri, því lengra sem leið. Vin-
sfúlkurnar hjcldu nefnilega, að það
hlyti að særa hana að heyra sagt
öllum þeim mörgu og marg-
vislegu skemtunum, sem þær höfðu
tekið þátt í í skólanum í seinni tíð.
þeirra. Ef þær hefðu bara haldið
áfram að vitja hennar og tala við
hana, þá hefði henni legið skemt-
anirnar í ljettu rúmi. Því þegar
vjer erum sjúk, þá er ekkert jafn
þungbært og meðvitundin um það,
að vinir vorir hafi gleymt oss, og
þeir.sem vjer unnum, yfirgefið oss.
Gleymið því aldrei vinumyðar,
sem sjúkir eru og þjáðir.