Páskaliljan - 08.04.1939, Qupperneq 1

4ÖlíStUh, j&h, JbUpphLSUM,l
I
Matt. 28, 1—8.
Það lýsti aí' fvrsla degi vik-
unnar. Það rann upp sá dag-
ur, seni nú er lalað um á þús-
und tungum um allan kristinn
heim. Það er lalað um þenna
páskadag', af því að á þeim
degi var unninn hinn mesti
sigur. Þess vegna heyrist um
aldir og einnig nú i dag lof-
söngurinn sem niður margra
vatna: „Kristur er npprisiim“.
Þessari játningu er svarað með
fagnandi lofgjörð: ,,Já, hann
er sannarlega upprisinn“. Boð-
skapurinn er skýr. Og þeir,
sem veita honum viðtöku und-
irstrika liann. Þeir segja: Já.
Hið kröftuga já liljómar í söfn-
uði Krists á þessum páska-
morgni.
Aldrei gleymist sagan um
liina miklu sigiírhátið, þegar
lýsti af degi, og liræddir læri-
sveinar gjörbreyttust og urðu
fagnandi, djarfir lærisveinar.
Hvílík breyting! Áður nótt
og látnar vonir, hræðilegur ó-
sigur. Nú sólarupprás, vonin
ljómaði úr leiftrandi augnm
sigrihrósandi manna.
Þeir komust úr myrkrinu
inn í dagsbirtuna. Hvað breytti
þeim? Vér ættmn að spyrja:
Hver breytti þeim? Ilinn upp-
risni frelsari sendi þeim
kveðju, já kom sjálfur til
þeirra, fylgdist með þeim á
veginum, lét sér annt um hina
sorghitnu og gleymdi ekki hin-
um efasjúku. Þannig urðu
þessir menn nýir menn og eign-
uðust nýjan kraft, lærðu að
þekkja Krist og krafl upprisu
lians.
Það lýsti af degi hjá þess-
um mönnum.
llvað fær jafnast á við sög-
una, er segir oss frá þessum
krafti ?
En nú eru komnir páskar,
til þess að þetta sé fyrir oss
brýnt, að þetta á að vera
páskasaga vor. Þetta er hin
fagnandi vissa i söfnuði Krists,
að þessi saga getur gerzt enn
í dag. Þar sem kraftur hins
upprisna Drotlins nær tökum
á mönnunum, þar lýsir af degi.
Þetta á að gerast nú og get-
ur orðið, því að Jesús Krist-
ur er liinn sami í g'ær og í dag.
A heilagri páskaliátið mætir
liann þeim, sem eiga í barátt-
unni, sendir þeim páskakveðju,
já, kemur sjálfur til þeirra, og
spyr, eins og hann spurði:
Hví grætur þú? Þannig talar
hann við þig í dag, nefnir þig
með nafni, réttir þér höndina
og' veitir þér nýjan kraft.
Sorgbitnir vinir voru sam-
ferða, og' hinn upprisni slóst
í fylgd með þeim. Það er sagt
um þessa vini: „Þeir námu
slaðar daprir i ]jragði.“ Iiið
sama má i dag segja um
marga. Eg þekki marga vini,
sem segja má um: „Þeir nema
staðar daprir i hragði.“ Eg
hugsa til þeirra nú og bið þess,
að páskasólin sendi geisla sina
til þeirra. En í dag getur hið
sama xnáttarorð mætt hinum
sorgbitnu, eins og á hinum
fyrsta páskadegi. Þá voru sorg-
hitnir vinir á ferð. En er þeir
fóru lieim, var páskabirta í
hjörtum þeirra. Svo xnikil var
breytingin, að lijörtu þeirra
brunnu af trú og gleði. Þeir
komu fagnandi lieim. Þeir
liöfðu fengið samfylgd hins
upprisna.
Þessa huggun ’er hægt að
eignast í dag. Þetta er ekki að-
eins saga, sem gex-ðist. Þetta er
saga, sem gerist.
Ljósið eilift lýsir nú.
dauðans nótt og dimmar
grafir.
Þegar páskaboðskapurinn
mætir hinu játandi svari
páskatrúarinnar, þá lýsir af