Prjedikarinn - 01.01.1914, Blaðsíða 3

(I. Árg., Nr. 1, Islenzka)
PIUEDIKAKISN
8
Adam var einsamall framml fyrir
dómi og var einsamall dæmdur, og
vér afkomendur hans erum hjúputi
dauðanum sem erfingjar hans. Sjáiö
visdóm guSs þar sem ritningin kennir
oss, aS hann dæmi heiminn fyrir
syndir eins manns, til þess a'S hann
geti miskunna'S sig yfir allan heiminn
fyrir undiregfni og hlýSni annars
manns, sem var Jesús Kristur. Vér
erum dæmd til dauSa án samþyktar og
meSvitundar vorrar, og vér vorum
frelsaSir frá dauSum án samþyktar
vorrar og me'Svitundar.
Einhverjir munu spyrja: “Hvilir þá
engin skylda á oss, og er engin hegn-
Ing fyrir syndir einstalclingsins?”
Jú, vissulega, réttlát laun e'Sa endur-
gjald verSur öllum útbýtt. Hin eilífu
afdrif mannsins eru undir honum
sjálfum komin, undir því komln hvert
vér veitum guSs náSarboSskap mót-
töku eSa höfnum honum. Ritningln
tekur þa‘5 skýrt fram aS sérhver synd,
hvort heldur hún er drýgS af ásettu
ráSi eSa af veikleika holdsins, hafi
sína hegningu í för meS sér. pannig
er þaS, aS þess auSvirSilegri og óguS-
iegri, sem manneskjan er í þessu lífi,
þess erfiSara verSur þaS fyrir hana á
degi upprisunnar a'S fá aS verSa aS-
njótandi endurlausnarinnar sem Jesús
hefir keypt fyrir hana meS dauSa sín-
um.
Og liinir dauðu koma fram.
MeS fyrrl komu drottins vors hér á
Jör'Sina sýndu kraftaverk hans hiS
mikla verk sem hann meS sinni dýrS-
legu kirltju mun framkvæma á þúsund
ára ríkinu. pá verSa allir hinir sjúku,
lömuSu, blindu og dau'Su endurlIfgaS-
ir, og ef þeir verSa hlýSnir, verSa þeir
aS lokum gjörSir fullkomnir, en hinir
óhlýSnu verSa afmáSir I seinni dauS-
anum. Stærsta kraftaverlc Jesú var
þaS aS vekja Lazarus upp frá dauSum.
Jesús var farinn fyrir nokkrum dögum
þegar Lazarus veiktist og þarafleiöandi
vissi ekkert um sjúkdóm hans, en
María og Marta, systur Lazarusar,
sendu til Jesú og létu segja honum:
“Sá, sem þú elskar, er sjúkur.” (Jóh.
11: 3). pær vissu, aÖ Jesús gat jafnvel
meC orSi slnu læknaS, og þær trúSu
þvl, aS þar sem hann lækna'Si ókunn-
iuga menn, mundi hann sannarlega
lækna vini sína. En Jesús var kyrr I
plássinu sem hann var kominn I, og
Lazarus dó og systur hans urSu for-
viSa á breytni Jesú. pá sagSi hann viS
lærisveina sína: “Sjá, Lazarus vinur
vor sefur” (Jóh. 2: 2); og til þess aS
þeir skyldu skilja sig betur, bætti hann
vi'S. "Lazarus er dauSur, og þa'S gleSur
mig y'Sar vegna aS eg var þar ekki, svo
■aS þér trúiö” (Jóh. 11: 14—15).
Jesús var glaöur yfir því, aS vtnur
hans var sofnaSur svefni dauSans
vegna þess aS þaS gaf honum sérstakt
tækifæri til aS gjöra hiS mesta krafta-
verk sitt. Hann fór þvl til Betaníu
meS lærisveinum slnum og var þrjá
dnga á leiSinni. Vér getum ekld láð
hinum syrgjandi systrum þó að þeim
fyndist herrann hafa yfirgefið sig og
vanrækt bróSur þeirra. pær vissu, að
hann gat læknaS Lazarus. Marta á-
víta'Si hann og sagði: “Herra, hefSir
þú veriö hér væri bróSir minn eklci dá-
inn.” Jesús sagSi viS hana: “BróSir
þinn mun upp rísa.” Marta segir:
“Eg veit, aö hann mun upprlsa á degl
upprisunnar, á hinum síSasta degi”
(Jóh. 11: 23—24). pess ber aS gæta,
aS drottinn vor sagSi ekki: “bróSir
þinn er ekki dauður, bró'Sir þinn er
betur lifandi en hann var í þessu lífi,
hann er annaShvort 1 himnarlki eSa I
hreinsunareldinum.” Ekkert af þessu
sagSi hann. Hreinsunareldurinn var
þá ekki til, og Jesús þekti hann ekki.
Og hvaS himnaríki viSvíkur, þá vitnar
drottinn um þaS þar sem hann segir:
“Enginn maSur hefir uppstigiS til
himins, nema sá, sem niöur sté af
himni.” Marta var vel uppfrædd I
sannleika guSs. Villur vantrúarinnar
voru þá ekki búnar að ná rótum meöal
þjóðanna. Hún trúöi þvl, aö bró'Sir
hennar mundi rísa upp aftur á upp-
risudeginum, hinum slðasta degi, þús-
und ára deginum, sjöunda degi þúsund
ára daganna, sem liSnir eru frá sltöp-
un heimsins.
Drottinn vor sýndi það, aö vald upp-
risunnar var honum gefið: hann var
meS systrunum og gat hjálpað peim.
Marta sagSi honum, að þaS væri of
seint; aS likiS væri þegar tekiS aS
rotna. En Jesús heimtaSi aS sjá gröf-
ina, sem hann haföi verið lagður I, og
þegar hann kom þar sagSi hann:
“Lazarus, gakk fram!” og sjá, hinn
framlitni lcom fram úr gröfinni”
(Jóh. 11: 43—44). GætiS þess, aö það
var ekki lifandi maSur, sem geklc fram
úr gröfinni. Lazarus var framliöinn.
GætiS þess. aS hann var hvorki kallaS-
ur frá himnum né úr hreinsunareld-
inum.
“Allir, som cru í gTÖfuin sínum.”
pað, sem Jesús gjörði fyrir Lazarus,
er hann fús aS gjöra fyrir Adam og
alla hans niSja. TakiS eftir orSum
hans þar sem hann segir: “Stundin
kemur þegar allir þeir, sem 1 gröfun-
um eru, skulu heyra hans raust og
ganga út” (Jóh. 5: 28. 29). Ef oss
undiar þessi staðhæfing, þá er auSvelt
aS finna orsök blindni vorrar. Orsök-
in er sú, aS vér erum horfin svo langt
frá kenning ritningarinnar, en svo
djúpt sokknir ofan I kenningar djöf-
ulsis, trúum svo einlæglega lygi högg-
ormsins þar sem hann segir: “pér
munuS sannarlega ekki deyja”, en
blindir fyrir sannleika guSs orSs þar
sem hann segir: “piS munu'S sannar-
lega deyja” og “Laun syndarinnar er
dauðinn.”
Seinni partur Jóh. 5: 29 skýrir frá
því, aS þaS verSi tveir flokkar hinna
framliönu, sem komi út úr gröfum
sínum. Fyrri flokkurinn samanstend-
ur af þeim, sem hafa liðiS þjáningar
en hafa snúiS sér til drottins I eymd
sinni og fyrir hans náS yfirstigiS
freistingarnar. Hinn flokkurinn sam-
an stendur af þeim, sem ekki liafa leit-
að guSs og ekki meðtekiS hans náS.
Hinir fyrnefndu munu rlsa úr gröfum
sínum og innganga I eilíft llf fullkom-
leikans. Hinir sí'Sartöldu munu rlsa
úr gröfum sínum til upprisu dómsins.
AS ganga út úr gröfum sínum er alt
annaS en aS rísa upp til eilífs lífs.
Postulinn segir oss. “peir munu ganga
fram, hver I sinni röS.” (1. Kor. 15:
23). pegar þeir eru þannig vaktir,
verSur þeim gefið tækifæri til aS lyfta
sér yfir hi'S núrlkjandi niSurlægingar-
ástand, andlega, siSferSislega og lík-
amlega, og ná þeirri dýrSIegu full-
komnun, sem Adam naut I alaingarS-
inum Eden, áSur en hann óhlýSnaSist
gu'Si. Pétur postuli talar um uppris-
una sem “endurlífgunar tlma og aft-
urskilun á öllu, sem tapaSist I Adam,
og sem guð talar um fyrir munn allra
sinna spámanna síSan heimurinn varð
til” (Pg. 3: 21).
Heldur ekki universalism.
Hér er ekki átt við, að allir hljóti ei-
fíft líf, hvernig sem breytni þeirra hef-
ir veriS. Ritningin kennir oss að þeir,
sem ekki vilja færa sér I nyt hin guð-
dómlegu tækifæri þúsund ára tlmabils-
ins, þeir, sem ekki vilja hreinsa sig af
saurgun þessa lífs, skuli algjörlega
eySileggjast í hinum seinni dauSa.
“peir skulu verða eins og þeir hefSu
aldrei veriS til” (Obad. 16). Vér vilj-
um benda ySur á kenningu drottins
vors um þetta efni. Hann fór inn 1
samkunduna I Kapernaum, og er hann
var beSinn að lesa ritninguna, valdi
hann sextugasta og fyrsta kapítula I
spádómsbók Esajasar, og las þaS sem
um hann var rita'S, aS nokkur hluti
verks hans yrði að “opna fangelsin og
leysa fangana.” Oss er vel kunnugt,
a'S Jesús opnaði engin jarðnesk fang-
elsi svo sem þau er Jóhannes skírari
sat I. Hann gjörði enga tilraun til aS
frelsa Jóhannes úr varðhaldinu. Varð-
haldiS, sem Jesús opnar, er hið mikla
varShald dauSans, sem nú heldur á aS
gizka tuttugu þúsund miljónum af
mannkyninu. Með seinni komu sinni
1 heiminn opnar hann þetta mikla
var'Shald og setur alla bandingjana
lausa eins og hann gjörði við Lazarus.
Iíann mun ekki kalla þá frá himna-
ríki, helvíti né úr hreinsunareldinum,
heldur bjóða þeim, eins og hann bauð
Lazarusi: “Kom þú fram!” “Allir
þeir, sem I gröfunum eru, munu heyra
haris ráust og ganga út.”
Hvar cru liinir framliðnu?
Vinir mínir! þér hafiS fyrir hug-
skotssjónum y'Sar svariS upp á þessa
spurningu, alt frá þeim lægstu til
hinna æSstu yfirvalda, og ekkert
þeirra fullnægir sálum ySar. pér haf-
1S heyrt vitnisburð guðs orðs. Hina
gu'Sdómlegu yfirlýsingu viðvlkjandi
því, hvar hinir framli'Snu séu. Ef vér
gefum gaum röddinni frá himnum, þá
hljótum vér að sannfærast um, að þeir
séu dánir, og að eilíf velferð þeirra sé
f fyrsta staS bygS á endurlausnarverk-
inu, sem drottinn vor Jesús Kristur
fuIlkomnaSi á krossinum: I annan stað
er hún bygS á endurslcöpunárverkinu,
sem Jesús gjörir meS seinni komu
sinni I heiminn. Ef til vill berið þér
ótta eða kvISa I brjósti viövíkjandi ein-
hverju hánasta skyldmenni yðar, sem
þér alt að þessum tíma hafi'S hugsað
um aS væri I himnaríki, þá lítið til
þess að veita sálum yðar ró þvl viSvíkj-
andi, á hina hliS málsins. GætiS aS,
hvaS mikill fjöldi vina og óvina,
vandalausra og vandamanna, sam-
kvæmt ySar hugsun og trú, eru að
kveljast óútmálanlegum kvölum og
pislum síSan þeir dóu, og væru llklegir
til aS kveljast um ókomnar aldir. 1-
hugiS hve mikinn friS og ró sannleik-
urinn um þetta efni veitir hjörtum
y'Sar, fullvissan um að þeir séu ekki
neinstaSar lifandi, heldur dauSir —
sofnaSir í Jesú, í þeim skilningi sem
hann er þeirra endurlausnari, I hverju
allar vorar vonir um eillft llf hvíla.
Að endingu viljum vér benda yður
á, að þótt vér höfum kasta'S frá oss
kreddum sem svo lengi hafa veriS
rlkjandi, voru þær jafnvel aldrei
fagrar, aldrei skynsamlegar og aldrei
samhljó'Sa ritningunni, getum vér þá
ekki glaðst af þvi aS vér nú fyrir guS-
dómlega forsjón fáum séð og skilið
kenning ritningarinnar um þetta á-
rlSandi málefni. Um leið og villan
íverfur frá augum vorum og Ijós sann-
leilcans skin I hjörtu vor, ættum vér
aS læra að meta guös eiginlegleika og
fyllast einlægum vilja og ásetningi aS
dýrka hann og tilbiSja með meiri lotn-
ing en nokkru sinni áSur.
Vér ættum einnig að fyllast meiri
lotningu fyrir hans helgu bók, ritning-
unni. paS, aS rítningin hefir legiS
opin fyrir þjóðunum I allar þessar ald-
ir og veriS misskilin og rangfærS af
vinum og óvinum, en er nú að síSustu
viSurkend sem hin eina áreiðanlega
bók, sem felur I sér kenninguna um
þetta mál, ætti aS vera nægileg ástæða
fyrir oss að halda oss fast við kenn-
ingar hennar.
Fórnfærið líkama yðar.
AS endingu eitt orS meir. Umtals-
efni vort væri eigi fullrætt ef vér ekki
útskýrSum samkvæmt kenningu ritn-
ingarinnar, hvers vegna guS hefir
dregiS upprisuna svo lengi, um nær þvi
2,000,, ár slSan Jesús dð. ÁstæSan er
dýrðleg og hlýtur aS gagntaka hjarta
hvers sannkristins manns og fylla þaS
fögnuSi. ÁstæSan er þetta: GuS á-
setti sér að útvelja kirkju slna hér á
jörðunni áður en upprisan yrSi. pessi
kirkja er stundum kölluð “Krists llk-
ami, hvers höfuð Kristur er.” Stund-
um er hún kölluð "Brúði lambsins.”
SiSan á fyrsta hvítasunnudegi hefir
guS reynt að draga sálir mannanna að
trúnni á Jesúm. Eftir aS hafa verið
réttlættir með friðþægingardauða Jesú,
hafa þeir átt kost á að verða Jesú læri-
sveinar, hans fylgjendur, að ganga I
hans fótspor og að fórna llfi slnu I
þjónustu fö'ðursins einsog Jesús gjörði,
og láta ávexti gu'Ss náSar þroskast I
hjörtum sínum svo aS þeir I sannleika
mættu kallast eftirlíking guðs dýr-
mæta sonar.
LoforSin tii þessara er ekki uppris-
an og endurltfgan, sem heiminum er
heitin I þúsund ára ríkinu, heldur þar
á móti fá þeir himneska köllun. Eftir
að hafa veriS helgaðir eru þeir endur-
getnir af heilögum anda og síSan
mentaðir I skóla Jesú Krists, reynandi
þrautir og þjáningar til þess að helga
og fullkomna þeirra eiginleika og
gjöra þá að nýjum verum. petta eru
hinir útvöldu, sem safnast hafa saman
frá fjarlægum stöðum, helgir menn frá
öllum trúflokkum, og góðir menn, sem
staðið hafa fyrir utan alla trúflokka,
því herrann þekkir slna.
pegar hinn fyrirhugaði fjöldi hinna
útvöldu er fenginn og prófaSur, mun
vor herra koma I sinni seinni tilkomu,
dýrð og valdi; hans útvaldi flokkur
verður aSnjótandi hinnar fyrstu upp-
risu frá náttúrlegum llkama, upp I
andlegan eða guðdómlega náttúru,
breyttir á einu augnabliki, þvl að hold
og blóð getur ekki eignast himnaríld
(1. Kor. 15. 50).
pá mun byrja hið helga, ósýnilega
þúsund ára ríki. Satan verður bund-
inn og hans ríki niSur brotið. _ Hin
lielgu öfl verSa látin laus til að upp-
lýsa og upplyfta öllu mannkyni.
Til þeirra af tilheyrendum vorum,
sem allareiðu eru helgaðir og útvaldir,
viljum vér segja: Lyftið upp ySrum
höfðum og skiljið nú betur en nokkru
sinni áður hinn veglega mikilleik yðar
himnesku köllunar, hverrar þér hafið
aðnjótandi orðið. Til hinna, sem hafa
heyrandi eyru og skilja hið veglega
kall, segjum vér: Lofið elskunni til
guSs og Jesú Krists aS helga ySur, svo
að þér verSið lærisveinar, I sannleika
fylgjandi ICristi; leggið til hliðar
hverja hindrun og hverja freistandi
synd og verið með I skeiðhlaupinu af
áhuga, vinnandi ySur lifsins kórónu.
Orð til hinna sannkristnu.
Sælir eru þcir, sem liungrar og þjæstir eftlr réttlætinu (sannlelkanum) £ hugs-
unum, orðum og verkum, því þelr munu saddir verða.—Matt. 5. 6.
Tfirbugaðir eða offyltir, eins og
margir af kristnu fólki er, af áhyggj-
um fyrir þessu llfi. Yfirkomnir, eins
og sumir aðrir eru I straumi skemtana,
sem þó Hða fram hjá og skilja menn
eftir þreytta og ennþá óánægðari en
áður.
Okkur er sagt, að spámönnunum og
postulunum, þó ráðvandir og góðir
menn væri, hafi yfirsézt og þeir hafi
verið ofsatrúar, og hafi kent hættuleg-
ar villur I þvl sem þeir sögðu og skrif-
uðu; og jafnvel, að drotni vorum og
frelsara Jesú Kristi hafi skjátlast þar
sem hann talar um t. d. Jónas I hval-
fiskjarins kviði (Matt. 12: 4 0) og Nóa-
flóðið (Matt. 24: 37-39; Lúk. 17: 26.
27).
pað, sem kallast “hærrl kritlk” um
biblíuna, neitar öllum slíkum setning-
um, ásamt kraftaverkum og spádóm-
um, sem hverri annari gagnstæðu, sem
eklci er þess verð að leggja trúnað á af
skynsömum og hugsandi mönnum;
En þetta mikla fráfall var sagt fyrir
fram af frelsara vorum í 2. Tess, 2: 3,
og er skýrt teikn eða bending á þetta
tímabil.
Samt sem áður, innan um alt þetta
trúarbragða rugl, geta guðs börn heyrt
rödd hins góða hirðis og fylgt honum,
því hans orð er ljós á vegum þeirra og
lampi þeirra fóta. pau villast þess
vegna ekki út I hin yztu myrkur van-
trúarinnar, heldur verða leidd inn I
allan sannleilca á sínum tíma, sem nú
stendur yfir, og er hans loforð til
liinna útvöldu, og sliku búast guðs
börn við; einkanlega nú, þegar guðs
alvepni, sem er fullur skilningur á og
kraftur til að meta guðs ráðstöfun
fyrir mannkynið; og þurfa að halda á
þessum náðarmeðulum meir en á
nokkrum öðrum tlmum.
Skrifið oss strax, ef yður hungrar og
þyrstir eftir lífsins brauði og liinu lif-
anda vatni, þvl Lúk. 12: 37 er nú að
uppfyllast. Við sendum sýnishorn af
knstilegum smáritum og blöðum
kostnaðarlaust til umsækjanda, og al-
varlega ráðleggjum öllum guðs börn-
um að lesa með alúð bók, sem við gef-
um út fyrir hið lægsta verð mögulegt
til að geta náð til þeirra fátæku.
Bókin kallast: “Guðlegur uppdráttur
aldanna” (Divine Plan of the Ages).
Meir en 4,000,000 eftirrit eru nú 1
umferð á ýmislegum tungumálum, og
hafa margir verið huggaðir og bless-
aðir með þeirri bók; einkanlega guði
helgað fólk.
pessi bók er gefin út á undirnefnd-
um tungumálum: ensku, sænsku,
dönsku, frönsku, þýzku, norsku, hol-
lenzku, pólversku, ungversku, ítölsku,
spænsku, arabisku, kínversku, jap-
önsku og fleiri málum.
Hugvekjandi Smárit
SEIRNI KOMA DROTTINS
Vitrunin og opinberunin.
60 bls.
Hvað segir ritningin um
HELVÍTI-SHEOL-HADES ?
Ritgjörð um allar Biblíu tilvitnanir
viðvikjandi þessu áríðandi málefni.
80 bls.
Hvað segir ritningin um
ANDA-TRÚ ?
Sannar að hún sé Djöfla-trú.
120 bls.
pessi smárit eru ekki gefin út
á íslenzku, en fást á ensku,
dönslcu, norsku, sænsku og þýzku
frá blbllu og smárita félagi I
Brooklyn eða Kaupmannahöfn.
Kosta 5 cent (25 aura) hvert.